Είναι καταπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο ο Γιώργος Παμπορίδης περιέγραψε την επιστροφή του στη μάχιμη πολιτική τη βδομάδα που πέρασε. Όπως είπε στη μεσημβρινή εκπομπή του ΑΝΤ1 επέστρεψε «με την ίδια άνεση που μπαίνεις στο πατρικό σου και ανοίγεις το ψυγείο για να φας τα κουπέπια που μαγείρεψε η μάνα σου την προηγούμενη μέρα». Με την παρομοίωση προφανώς θέλησε να στείλει το μήνυμα πως ο ΔΗΣΥ ήταν ανέκαθεν το σπίτι του, αν και βεβαίως την περίοδο 2022-23 ξεπόρτισε λιγάκι διερευνώντας τις προοπτικές του ως υποψήφιος Πρόεδρος της Αριστεράς, η οποία τα τελευταία 13 χρόνια αναζητά προοδευτικούς κεντροδεξιούς για να τους ανεβάσει στον Λόφο.
Η μάμμα
Πάντα με βάση την παρομοίωση ποιος θα μπορούσε να είναι ο πατέρας και η μητέρα του Παμπορίδη; Ο Κληρίδης μάλλον ήταν αρκετά μεγάλος για να τον προλάβει στα καλά του ο Γιώργος, οπότε μάλλον θα πρέπει να μιλά για τον Αναστασιάδη, ο οποίος τον έκανε και υπουργό Υγείας. Πνευματική του μητέρα είναι εκ των πραγμάτων η αγαπημένη μας κ. Άντρη Αναστασιάδη η οποία είναι και απίθανη μαγείρισσα με ειδίκευση και στα κουπέπια και στις ραβιόλες.
Μείναμε βέβαια με ακόμα μια απορία. Τα κουπέπια εδώ καλέ μου Γιώργο τι συμβολίζουν; Μπορεί να συμβολίζουν διάφορα πράγματα, θα μπορούσε να απαντήσει κανείς, από παιδικές, γαστριμαργικές έως και πολιτικές αναμνήσεις.
Στους πρώτους μήνες της ζωής μας, όπως και του Παμπορίδη, μάλλον ακούσαμε εκείνο το γνωστό «κούπεπε-κούπεπε». Με το κούπεπε μεγάλωσαν ολόκληρες γενιές αππωμένων Κυπρίων, οπότε και τα ομόηχα κουπέπια προέκυψαν στη συνέχεια στο τραπέζι μας πολύ φυσιολογικά. Ο συνειρμός είναι σταθερός: Ο Κυπραίος ακούει κουπέπια, του ανοίγει η όρεξη και τηλεφωνεί στη μάμμα του. Δεν είναι λίγοι οι Κύπριοι φοιτητές που ζήτησαν από τη μητέρα τους να πάει ακόμα και στην Αγγλία να τους μαγειρέψει κουπέπια. Στο Βιβλίο Γκίνες θα έπρεπε να γραφτεί και το κατόρθωμα μητέρας από τη Λεμεσό, η οποία έστειλε στον γιο της στη Νέα Υόρκη frozen κουπέπια τα οποία παραδόθηκαν άθικτα και έτοιμα για την κατσαρόλα μετά από 14 ώρες ταξίδι.
Πολιτική
Αν δούμε τα κουπέπια με τη μεταφορική τους σημασία, μάλλον ο Παμπορίδης τα έβαλε στο τραπέζι για να αναλύσει την πολιτική συνταγή που εκπροσωπούν και να στείλει ηχηρά μηνύματα. Τα κουπέπια είναι το πιο πολιτικό φαγητό, γιατί έχουν μέσα ρύζι, τυλίγονται καλά και στο τέλος όλοι ψάχνουν ποιος έβαλε τον περισσότερο… κιμά. Με λίγα λόγια τα κουπέπια είναι μια μείξη προϊόντων: Κιμάς, ρύζι, αμπελόφυλλα, μπαχαρικά, ντοματοπολτός. Όταν τα βάλεις στην κατσαρόλα και τα βράσεις σε χαμηλή θερμοκρασία επί μιάμιση ώρα δένουν, με αποτέλεσμα να έχουμε στο πιάτο μας ένα θεσπέσιο έδεσμα ή κόμμα. Όλα είναι θέμα ισορροπίας.
Κάπως έτσι πρέπει να είναι και ο ΔΗΣΥ. Ένα ωραίο κουπέπι το οποίο με ένα αμπελόφυλλο ως περιτύλιγμα κρύβει μέσα του όλες τις γεύσεις της κυπριακής υπαίθρου. Αν το κρέας είναι καλοζωισμένοι αστοί που εκπροσωπεί, το ρύζι είναι η λαϊκή Δεξιά, τα μπαχαρικά είναι οι διανοούμενοι που διαθέτει και το αμπελόφυλλο είναι η εκάστοτε ηγεσία του που το συγκρατεί δια να μην «σπουρτήσει» όπως έλεγε και η γιαγιά μου η Ελένη.
Αμπελόφυλλα
Με λίγα λόγια ο Παμπορίδης έχει απόλυτο δίκιο -αν αυτό εννοούσε βέβαια και δεν είναι εμείς που το παρατραβάμε- ότι ο ΔΗΣΥ πρέπει να λειτουργεί ως ένα καλοδεμένο κουπέπι με την ηγεσία του να έχει ρόλο ενός στιβαρού αμπελόφυλλου.
Ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν ένα σκληρόπετσο αμπελόφυλλο που μαζεύτηκε αργά και είχε τον λόγο του. Έπρεπε ως περιτύλιγμα να συγκρατεί εντός τα μέλη του Ενιαίου, της ΕΟΚΑ Β΄, τους επιχειρηματίες και τους αγρότες.
Ο Αναστασιάδης ήταν επίσης ένα κλασικό μεγάλο αμπελόφυλλο Πέρα Πεδί εντός του οποίου έπρεπε να συγκρατούνται όλες οι ομάδες που υπήρχαν επί Κληρίδη συν καμπόσοι Ρώσοι, Κινέζοι και Άραβες... χρηματοδότες του οράματός του να μετατρέψει τη Λεμεσό σε πουλί πετούμενο. Ποιο ήταν το λάθος του Αναστασιάδη; Το αμπελόφυλλο τυλίγεται με τις ραβδώσεις από μέσα. Ο Αναστασιάδης το έκανε ανάποδα με το κουπέπι να φαίνεται άσχημο.
Ο Φούλλης ως αμπελόφυλλο ήταν πιο ντελικάτος. Του έφυγαν αρκετοί διότι υπήρχαν αρκετές τρύπες στην επιφάνεια, ενώ δεν θωράκισε και τη βάση. Το πρόβλημά του ήταν στο μαγείρεμα. Ίσως γνωρίζει καλύτερα από όλους ότι στην Κύπρο η πολιτική δεν είναι αρένα, είναι κατσαρόλα. Αν έβαζε περισσότερα αμπελόφυλλα στη βάση της κατσαρόλας ίσως δεν έκαιγε το φαΐ.
Σήμερα η Αννίτα ως ξανθό αμπελόφυλλο προσπαθεί να επαναφέρει τη συνταγή στην κλασική της μορφή. Δεν μπορεί να είναι το σκληρό αμπελόφυλλο, όπως ήταν επί Κληρίδη, ούτε βεβαίως μπορεί να εκπροσωπεί το κουπέπι που έφτιαξε ο Αναστασιάδης, εντός του οποίου χωρούσαν όλοι, καλοί και ξημαρισμένοι. Η Αννίτα είναι ένα μινιόν κουπεπάκι από εστιατόριο με ένα αστέρι μισελέν στο οποίο πρέπει να χωρέσουν όλοι οι καλοί χωρίς να χάσει το κεντροδεξιό του άρωμα. Στόχος, όπως συμβαίνει σε κάθε τραπέζι, είναι να τυλίξει αυτή το τελευταίο κουπέπι. Στην πολιτική, το τελευταίο κουπέπι συμβολίζει την εξουσία.
