Χαμός με τον διορισμό της Μαρίας Χριστοφίδου στη θέση της επιτρόπου Προσωπικών Δεδομένων. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, λένε, επιχειρεί να διεισδύσει και να αλώσει τον ΔΗΣΥ, η δε Μαρία Χριστοφίδου θα αποτελέσει έναν ακόμα Δούρειο Ίππο του στο κόμμα που εγκατέλειψε για να διεκδικήσει την προεδρία το 2023. Αναρωτιέμαι τώρα πώς μια καθωσπρέπει κυρία της αστικής Λευκωσίας θα μπορούσε να βολευτεί σε ένα ξύλινο άλογο χωρίς να σκίσει το καλσόν της, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να εφορμήσει και να κατατροπώσει εκ τον ένδον το κόμμα της Αννίτας. Τώρα θα μου πείτε, θα σκεφτεί η εκατομμυριούχος κυρία Χριστοφίδου, από την περιουσία που της άφησε ο πατέρας της, ένα καλσόν, ένα ταγιέρ ή μια τσάντα Κούτσι; Μάλλον στην περίπτωσή της το πρόβλημα είναι πώς θα κατέβει από τη σκάλα.
Αντιθέτως, οι Δούρειοι Ίπποι του Νίκου Χριστοδουλίδη στο ΕΛΑΜ φαίνονται πιο αποτελεσματικοί. Ο Μάριος Πελεκάνος ήδη έχει εγκλιματιστεί στο κόμμα των Ελλήνων Κοντών Χριστιανών και Μαυριδερών και πιστεύει ότι θα εκλεγεί βουλευτής Λευκωσίας. Το ίδιο σκοπεύει να κάνει και ο Παπαχαραλάμπους, ο οποίος περίμενε να υπουργοποιηθεί αλλά το θέμα πήρε αναβολή. Μόλις εκλεγούν, θα θέσουν επί τάπητος το Δούρειον θέμα: Το ΕΛΑΜ πρέπει να υποστηρίξει από τον πρώτο γύρο τον Μικρό από τη Γεροσκήπου. Αν όχι, και οι δυο, ίσως και άλλοι που εμφυτεύει εδώ και καιρό στο κόμμα το Προεδρικό, θα αυτονομηθούν για να εργαστούν για τη δεύτερη θητεία του Νίκου Χριστοδουλίδη.
Πάγια τακτική
Τώρα θα μου πείτε, αυτό πρώτη φορά συνέβη; Η απάντηση είναι μάλλον αρνητική. Ο Γιώργος Βασίλειου το 1988 διόρισε ως υπουργό Οικονομικών στην κυβέρνησή του τον Συναγερμικό Γιώργο Συρίμη. Ο Γλαύκος Κληρίδης το 1998 διόρισε τον Δηκοϊκό Ανδρέα Μουσιούττα στη θέση του υπουργού Εργασίας, ενώ το ΔΗΚΟ στις προεδρικές είχε στηρίξει την υποψηφιότητα Γιώργου Ιάκωβου. Το 2003, ο Τάσσος Παπαδόπουλος διόρισε τον πρώην βουλευτή του ΔΗΣΥ, Τίμη Ευθυμίου, στη θέση του υπουργού Γεωργίας. Επί προεδρίας Νίκου Αναστασιάδη, ο Κυριάκος Κενεβέζος παρέμεινε στην κυβέρνηση ως υπουργός Παιδείας, παρά την αποχώρηση του ΔΗΚΟ από τη συγκυβέρνηση. Το ίδιο έκανε και ο Φώτης Φωτίου ο οποίος παρέμεινε ως επίτροπος Ανθρωπιστικών Θεμάτων και στις δυο θητείες Αναστασιάδη.
Ας μην μιλήσουμε για τον Νίκο Χριστοδουλίδη. ο οποίος ανέβασε τον πήχη κατακόρυφα. Αποστάτησε αρχικά ο ίδιος από το κόμμα του και πήρε μαζί του διάφορους υπουργούς επί Αναστασιάδη. ήτοι τους κυρίους Κωνσταντίνο Ιωάννου, Βασίλειο Πάλμα και Κώστα Καδή. Επίσης, την υποψήφια στις βουλευτικές με τον ΔΗΣΥ, Μαρίνα Χατζημανώλη, και άλλους.
Πουκάμισα
Με λίγα λόγια, οι πολιτικές μετακινήσεις και εν γένει τα πολιτικά Τσουκαχάρα και οι λοιπές κωλοτούμπες είναι βασικές σταθερές του κυπριακού πολιτικού συστήματος. Πολιτική ιδεολογία σε αυτή τη χώρα δεν υπήρξε ποτέ, ούτε η πολιτική ηθική ήταν της μόδας. Στην Κύπρο ευδοκιμούν οι πολιτικοί με τα 100 πρόσωπα και τα χίλια πουκάμισα. Το πρωί είναι αριστερός, το μεσημέρι κεντρώος, το βράδυ δεξιός – και αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι «δεν άλλαξαν, αλλά εξελίχθηκαν». Μεταξύ μας, αν οι πολιτικοί ήταν ρούχα, θα έπρεπε να έχουν ετικέτα που να γράφει: «Πλένεται στο χέρι, στεγνώνει στον ήλιο, αλλάζει χρώμα ανάλογα με τη δημοσκόπηση». Εννοείται ότι όποτε αλλάζουν κόμμα, μας λένε ότι το κάνουν για «το καλό του τόπου». Προφανώς εννοούν τον τόπο στο Κοινοβούλιο όπου κάθεται η νέα τους πολιτική παρέα! Μέχρι την επόμενη...
