Μια νέα σχολική χρονιά, 25-26, ξεκίνησε με όνειρα για αλλαγές που θα βελτιώσουν χρόνια προβλήματα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα όπως αποκλίνουσες συμπεριφορές, λιγότερη ύλη, αλφαβητισμό, αποσπάσεις στο ΥΠΑΝ και το μεγάλο αγκάθι της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών που πρέπει να λυθεί πάση θυσία για να υπάρξει ομαλοποίηση στα εκπαιδευτικά μας. Όπως πολλές φορές τονίσαμε μέσα από εκπαιδευτικά μας άρθρα είναι γεγονός πως κάθε αρχή της νέας χρονιάς ότι πολλοί επιστρέφουν στην «καταραμένη» ρουτίνα βαριεστημένοι, μετά από ονειρεμένες διακοπές, άλλοι αδικημένοι από βαθμολογίες και προαγωγές ή μεταθέσεις, άλλοι απαισιόδοξοι για αλλαγές που δεν έγιναν, πάρα πολλοί άλλοι προκατειλημμένοι για αδικίες και αδιέξοδα που υπάρχουν εδώ και χρόνια χωρίς λύση και θεραπεία και άλλοι, μαθητές σίγουρα αυτή τη φορά, σοκαρισμένοι από τη μεγάλη ανηφόρα που τους περιμένει με τον διπλό μόχθο που πρέπει να επενδύσουν σε παιδεία και παραπαιδεία με ένα μεγάλο «γιατί» στα εφηβικά τους χείλια μια και αυτό το διπλό φορτίο σβήνει όμορφες, ξέγνοιαστες εφηβικές στιγμές που ανήκουν πλέον στη σφαίρα της φαντασίας μια και ο χρόνος τους δεν τους επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες.
Είναι γι’ αυτό που φέτος πρέπει να κάνουμε μια πραγματικά καινούργια αρχή, αφήνοντας όλες τις πίκρες πίσω μας, όλες τις αδικίες, όλες τις προκαταλήψεις για να πιστέψουμε ότι πολλά μπορούν να γίνουν κατορθωτά αν πιστέψουμε στην αλλαγή που θα 'ρθεί μέσω, του καθενός ξεχωριστά και όλων μαζί για μια καλύτερη παιδεία, που είναι η σπονδυλική στήλη του ταλαιπωρημένου νησιού μας.
Είμαι σίγουρος ότι όλοι εξαρτώνται από εμάς για μια καινούργια αρχή που θα μας επιτρέψει όλους, μαθητές και καθηγητές, παρόλα τα προβλήματα και δυσκολίες να θέσουμε όλοι μας το λιθαράκι στέρεα για να οικοδομήσουμε τον εκπαιδευτικό Παρθενώνα που θα είναι οδοδείκτης και φάρος για αλλαγές των κακώς εχόντων, λύση χρόνιων προβλημάτων, εξάλειψη αδικιών και προκαταλήψεων και τέλος νέων κατακτήσεων μέσα από ένα καινούργιο ξεκίνημα, μια νέα αρχή που πάντοτε θεωρούμε σαν μια επιστροφή σε ρουτινιάρικη αγγαρεία.
Η παιδεία είναι ανεκτίμητο αγαθό και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το μέλλον μιας χώρας στηρίζεται τα μέγιστα σ’ αυτήν μια και η αποκλειστικότητα της εκπαίδευσης των νέων δηλαδή της νέας γενιάς στηρίζεται στην παιδεία που τους προσφέρουμε. Ας μην ξεχνάμε τον Πλάτωνα ο οποίος υπερτόνισε τον ρόλο της παιδείας για την ευημερία της Πολιτείας. «Όσον η νέα γενιά είναι και συνεχίζει να είναι καλώς διαπαιδαγωγημένη το πολιτειακό καράβι θα είναι καλοτάξιδο. Διαφορετικά θα ήταν καλύτερα να μην μιλήσουμε για τις συνέπειες».
ΥΓ. Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης εδώ και 2 ½ χρόνια μας βομβαρδίζει για τις άοκνες προσπάθειές του στην Ευρώπη και όχι μόνο για τον στόχο της επανένωσης και απελευθέρωσης μέσω των ψηφισμάτων των ΗΕ (ΔΔΟ). Αν πραγματικά πιστεύει αυτά που ευαγγελίζεται, τότε οι μαθητές μας, τουλάχιστο του λυκείου, αφού οι 17άρηδες θα έχουν δικαίωμα ψήφου, πρέπει να έχουν και δικαίωμα ενημέρωσης. Οι μαθητές μας είναι η νέα γενιά, οι μελλοντικοί ηγέτες μας και είναι εκ των ων ουκ άνευ η ενημέρωσή τους στο σχολείο που πρέπει να είναι ο ναός της κρίσης και κριτικής, να έχουν αντίληψη της διαφαινόμενης λύσης, να αντιλαμβάνονται το περιεχόμενο των λέξεων «ενοποίηση-απελευθέρωση» γιατί δεν είναι ένα σύνθημα αλλά αγώνας για επιβίωση. Πρόεδρε πράξε τα δέοντα. Ιδού η Ρόδος…
ΒΑ, ΜΑ, PhD πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
