Μέχρι πρότινος, η έλλειψη επίγνωσης του εκτοπίσματος της μικρής μας πατρίδας σε σχέση με τον ρόλο που μπορούμε να διαδραματίσουμε στη διεθνή σκηνή, ήταν περισσότερο ένα παιγνίδι εντυπώσεων για εσωτερική κατανάλωση με επίκεντρο την τόνωση του «αππώματος» του Κύπριου, της μεγαλομανίας του, του ναρκισσισμού του και της ενίσχυσης του οπαδισμού στα κόμματα, εν τη απουσία σοβαρού και ουσιαστικού πολιτικού λόγου.
Ουδέποτε γίναμε κόμβος της Ανατολικής Μεσογείου. Ούτε κόμβος τηλεπικοινωνιών, ούτε κόμβος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, πόσω μάλλον κόμβος φυσικού αερίου, κόμβος υψηλής τεχνολογίας, καινοτομίας, διαμετακομιστικού εμπορίου, διαμετακόμισης αεροπορικών ταξιδιωτών, επιχειρηματικότητας, κ.ο.κ.
Κατά διαστήματα στη σύγχρονη ιστορία μας καταφέραμε να γίνουμε κόμβος έκδοσης ευρωπαϊκών διαβατηρίων, με δυσμενείς προεκτάσεις για τη φήμη της Κυπριακής Δημοκρατίας διεθνώς, κόμβος ξεπλύματος μέσα από διάφορες δραστηριότητες, κόμβος διαφθοράς, εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων – κάποιες διερευνά η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία - κόμβος αδιαφάνειας και φυσικά κόμβος τσαπατσουλιάς. Ουκ ολίγες φορές ο κυπριακός λαός έπεσε θύμα της αλαζονείας θεσμικών παραγόντων, οι οποίοι εξέθεσαν την οικονομία της χώρας, πληρώνοντας τις αυταπάτες τους.
Και να που πάλι αυτό το «αρχέτυπο» της μεγαλομανίας – και του τυχοδιωκτισμού - ξανακτυπά την πόρτα της μικρής μας πατρίδας. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μετέβη προχθές στην Αίγυπτο και στη Σύνοδο για την Ειρήνη στη Γάζα έχοντας στην αποσκευές του μία πρωτοβουλία έξι σημείων με την οποία ήθελε να αναδείξει ότι η μικρή μας χώρα μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην υλοποίηση της συμφωνίας Τραμπ και ειδικότερα σε σχέση με το ανθρωπιστικό, την ασφάλεια και την ανοικοδόμηση.
Θέλουμε, είπε μεταξύ άλλων, κυπριακές εταιρείες να έχουν ενεργό ρόλο στην ανοικοδόμηση της Γάζας. Αυτή η τουλάχιστον άκομψη τοποθέτηση του ΠτΔ την ώρα που είναι ακόμη ρευστή η προοπτική της ειρήνης και το αίμα των θυμάτων του πολέμου νωπό, ήταν κεραυνός εν αιθρία για την οικοδομική βιομηχανία, η οποία δηλώνει αδυναμία να μετέχει σε εκτέλεση εργασιών στο εξωτερικό, λόγω έλλειψης πόρων και ειδικά εργαζομένων.
Πέραν της προχειρότητάς της, το γεγονός ότι η τοποθέτηση αυτή έγινε διά στόματος του Πρώτου Πολίτη της ΚΔ, εκτός συνόρων και κάπως εκβιαστικά, δείχνει ότι η «διογκωμένη» αξία που αποδίδουμε ως ελληνοκυπριακός λαός στον μικρόκοσμό μας, στις δυνατότητες του «εξελιγμένου» πολιτισμού μας και βεβαίως στη γεωπολιτική μας θέση, θέτοντάς τα στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, τείνει να εξελιχθεί από μία βαθιά ριζωμένη αντίληψη στο συλλογικό ασυνείδητο της μικρής μας κοινωνίας, σε «εθνικό μύθο». Με ακόμη πιο επικίνδυνες συνέπειες για το παρόν και το μέλλον μας σε αυτή τη νησίδα γης που μας φιλοξενεί και η οποία εξακολουθεί να είναι μοιρασμένη.
