Με βάση τα όσα έχουν λεχθεί τις τελευταίες ημέρες σε σχέση με το πρόσφατο φονικό στη Λεμεσό κάτω από το φως του ήλιου, αυτό το κράτος έχει παραδοθεί στη μοίρα του. Δεν είναι μόνο οι ατελέσφορες, κατά καιρούς, συζητήσεις στο νομοθετικό Σώμα το οποίο αντιδρά και ζητά εξηγήσεις από την εκτελεστική εξουσία και τον αρμόδιο υπουργό για τα θέματα της εγκληματικότητας. Είναι και το ότι οι ιθύνοντες για την αναζήτηση λύσεων πάταξης του οργανωμένου εγκλήματος σηκώνουν τα χέρια και λένε δημοσίως ό,τι τους κατέβει στον εγκέφαλο, αναδεικνύοντας πως η επιφανειακή προσέγγιση και πολλές φορές η ασχετοσύνη του αντικειμένου στο οποίο καλούνται να ενδιατρίψουν, είναι μια μόνιμη και εγγενής τους αδυναμία.
Αυτό που περιγράφουμε το επιβεβαιώνει στην ολότητά του η σκέψη και μονοδιάστατη αντίληψη ενός αρμόδιου υπουργού, εκείνου της Δικαιοσύνης, ο οποίος προεξοφλεί, έτσι για να το εμπεδώσουμε, ότι «η Αστυνομία δεν μπορεί να πατάξει το οργανωμένο έγκλημα» γιατί «το οργανωμένο έγκλημα υπήρχε, υπάρχει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει και ότι μετεξελίσσεται όσον αφορά τις μεθόδους που ακολουθούνται κατά καιρούς».
Αυτή η ακολουθία λέξεων με την οποία δημιουργείται η μοναδική σκέψη του υπουργού αντιπροσωπεύει πλήρως την έλλειψη ενσυναίσθησης, αλλά και προσλαμβανουσών παραστάσεων ενός πολιτικού ο οποίος, λογικώς και υπο φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα έπρεπε να βρισκόταν σε κανένα εκτελεστικό θεσμικό όργανο.
Η δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης δεν αποτελεί τη ρεαλιστική αποτίμηση μιας κατάστασης την οποία είμαστε αναγκασμένοι να την υποστούμε στο διηνεκές. Αποτελεί μια εμπεδωμένη νοοτροπία εκείνων που προφανώς δεν έχουν καμία αντίληψη του βάρους των δηλώσεών τους. Αν, επομένως, το καθεστώς του οργανωμένου εγκλήματος αντικατοπτρίζει το μέγεθος αυτού που μας περιγράφει ο πλέον αρμόδιος υπουργός, τότε ολόκληρη η κοινωνία έχει αφεθεί στην τύχη και στις ορέξεις του οργανωμένου εγκλήματος, οι συντελεστές του οποίου ακούοντας τα υπουργικά συμπεράσματα, κόρδωσαν με περηφάνια και αντιλήφθηκαν πως μπορούν να λειτουργούν απρόσκοπτα αφού είναι «εδώ για να μείνουν», αλλά χρειάζεται να είναι προσεκτικοί. Δηλαδή, να σκοτώνουν στον αυτοκινητόδρομο χωρίς να υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Τοιουτοτρόπως θα αποδεικνύουν πως είναι εδώ και θα μείνουν, αφού «μπορούν να μετεξελιχθούν» για να αντιμετωπίσουν τις νέες συνθήκες, όπως ο υπουργός Δικαιοσύνης τις περιγράφει.
Ο οποίος, βεβαίως, ασυγκράτητος και αναδεικνύοντας μια μοναδική αμετροέπεια ψάχνει στατιστικά στοιχεία για να απαντήσει στην αντιπολίτευση για την κατάσταση του εγκλήματος πριν από 25 χρόνια με στόχο να δικαιολογήσει την πολιτική του πρακτική, σε ένα υπουργείο από το οποίο θα έπρεπε να είχε αποπεμφθεί εδώ και πολλούς τώρα μήνες.
