Ανησύχησε πάρα πολλούς στον βορρά το γεγονός ότι το Ισραήλ εισχωρεί στην Κύπρο όλο και πιο πολύ, οι στρατιωτικές σχέσεις που αναπτύσσονται με την ελληνοκυπριακή πλευρά στον νότο κ.λπ. Οι άνθρωποι στον δρόμο λένε «ευτυχώς που είναι ο τουρκικός στρατός εδώ». Ακόμα και από το στόμα όσων είναι γνωστοί ως οι πλέον προοδευτικοί, ακούγονται λόγια του τύπου «χρειαζόμαστε πιο πολύ από ποτέ την προστασία της Τουρκίας». Άρα η παρουσία του Ισραήλ στην Κύπρο βελτίωσε την εικόνα της Τουρκίας στον βορρά. Όπως γίνεται αντιληπτό, ο εξοπλισμός της ελληνοκυπριακής πλευράς, που φαίνεται πως έχει πίσω της το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, γονάτισε ακόμα και εκείνους που αντιτίθενται στις στρατιωτικές δραστηριότητες της Τουρκίας στον βορρά. Κανείς να μην επιχειρήσει να το αρνηθεί. Στο νησί υπάρχει μια πλήρης κούρσα εξοπλισμών. Στον αέρα δεν υπάρχει μυρωδιά ειρήνης. Υπάρχει η μυρωδιά μπαρουτιού που προκαλεί ολοένα και μεγαλύτερη ανησυχία. Δεν βγήκε τυχαία εκείνη η κουβέντα από το στόμα του Ταγίπ Ερντογάν. Δεν ήταν συμπτωματική δηλαδή. Τι είχε πει; «Συμπεριλαμβάνουν και την Κύπρο στα σχέδια της Μέσης Ανατολής». Τι συζήτησε ο Τραμπ με τον Τζολάνι στον Λευκό Οίκο; Είναι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος προς χρήση στη Μέση Ανατολή. Ο Τραμπ μπορεί να τον αναγκάσει να κάνει ό,τι θέλει. Έριξε τη σπόντα του στον Ερντογάν λέγοντας «εσύ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα για εκλογές με νοθεία», όμως δεν πείραξε τον Τζολάνι λέγοντάς του «εσύ ξέρεις να σκοτώνεις καλύτερα από τον καθέναν». Δεν τον ρώτησε «πόσους έσφαξες μέχρι σήμερα;». Όταν περάσει η ημερομηνία λήξης του, θα τον ξοδέψει και αυτόν, όπως τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Μήπως όσοι γνωστοί τρομοκράτες πέρασαν από αυτόν τον κόσμο δεν εκτράφηκαν όλοι εκ μέρους της Αμερικής; Θα μας τους απαριθμούσε όλους έναν προς έναν, αν ζούσε και τον ρωτούσαμε, ο αρχιτέκτονας της κυπριακής συνωμοσίας Κίσινγκερ, ο οποίος πέθανε σε ηλικία εκατό χρόνων. Μου φαίνεται πως μόνο ο Εσκομπάρ δεν παραδόθηκε στην Αμερική. Ο πιο γνωστός βαρόνος κοκαΐνης στην Ιστορία. Όπως οι Άγγλοι πιάνουν λαγούς με το αυτοκίνητο, έτσι και η Αμερική στρίμωξε τον Εσκομπάρ και απαλλάχτηκε από αυτόν.
Κάποιοι ρωτούν κατά πόσον «μπορεί η Κύπρος να είναι το νέο πεδίο πολέμου του Ισραήλ». Όπως δεν μπορείς να παίζεις σκάκι με τον Διάβολο, δεν μπορείς να παίζεις και με το Ισραήλ. Η Κύπρος είναι εξαιρετικά σημαντική για την ασφάλεια του Ισραήλ στην περιοχή. Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, μπορεί να μην πολεμήσει καθόλου με την Τουρκία, όμως δεν θέλει να βλέπει απέναντί του μια Τουρκία, η οποία έχει εγκατασταθεί με μια μεγάλη στρατιωτική δύναμη στο μισό νησί. Ποιος ξέρει, ίσως αυτό ήταν και ένα από τα θέματα που συζήτησαν οι Τραμπ και Τζολάνι. Σε τελική ανάλυση, οι πιο κοντινοί γείτονες της Κύπρου στη Μεσόγειο είναι η Τουρκία, η Συρία, ο Λίβανος και το Ισραήλ. Στον Λίβανο τέλειωσαν τη δουλειά αποτελειώνοντας τη Χιζμπολάχ. Την τέλειωσαν και στη Συρία. Δεν υπάρχει ο Άσαντ πλέον. Στη Λιβύη δεν υπάρχει ο Καντάφι, ο οποίος προκαλούσε τον κόσμο. Ο Ερντογάν μαχαίρωσε πισώπλατα αυτούς τους δύο αδελφούς του και πήρε το ανώτατο παράσημο του Σχεδίου Μεγάλης Μέσης Ανατολής. Έστω και αν πήρε τη Συρία από τους Σύρους και την παρέδωσε στο Ισραήλ, το Ισραήλ δεν είναι ικανοποιημένο ακόμα! Το Ισραήλ βλέπει την Κύπρο εντός του δικού του πεδίου ασφάλειας. Είναι αλήθεια πως και οι βρετανικές βάσεις που υπάρχουν στο νησί παρέχουν αυτή την ασφάλεια, όμως στο Ισραήλ αρέσει να διασφαλίσει το ίδιο την ασφάλειά του. Αγαπά πολύ και την Κύπρο. Μήπως το Ισραήλ δεν ιδρύθηκε αρχίζοντας από την Κύπρο; Μήπως δεν αποτέλεσαν την πρώτη χαρμόσυνη είδηση της ίδρυσης του Ισραήλ οι παράγκες και τα αντίσκηνα των Εβραίων στην Αμμόχωστο, οι οποίοι διέφυγαν από την καταπίεση των Ναζί στην Ευρώπη και διασώθηκαν; Ενώ το Ισραήλ, από τη μια, διεισδύει σε αυτόν τον τόπο με τις στρατιωτικές του δραστηριότητες, από την άλλη, ενισχύει τη θέση του με τα ακίνητα τα οποία αγοράζει εδώ. Θέλετε αυτός ο τόπος, ο οποίος ούτε στους Ελληνοκύπριους ούτε στους Τουρκοκύπριους χρησίμευσε, να χρησιμεύσει στο Ισραήλ; Τα πάντα είναι δυνατά σε αυτά τα χώματα στα οποία διαρκεί κατάσταση κατάπαυσης του πυρός εδώ και πενήντα χρόνια. Δεν τρομάζει και εσάς ακόμα και η σκέψη ότι σε μια στιγμή βρεθήκαμε και εμείς κάτω από τις βόμβες, όπως η Γάζα;
Ξέρετε τον κανόνα του κόσμου και της ζωής. Δύο άτομα καβγαδίζουν. Και ένας τρίτος αρπάζει την περιουσία που δεν μπορούν να μοιραστούν αυτοί και φεύγει. Και δεν το αντιλαμβάνονται καν εκείνοι που καβγαδίζουν. Άλλωστε, μήπως έτσι δεν γινόταν πάντα και εδώ; Εμείς οι τρελοί πιάναμε ο ένας τον άλλον από τον λαιμό. Και η Τουρκία έπαιρνε την περιουσία.
Όσοι πιστεύουν ότι η Τουρκία θα μας σώσει από τους Ελληνοκύπριους ονειρεύονται να μας σώσει τώρα και σε μια πιθανή κατάσταση με το Ισραήλ. Και σώπασαν όσοι λένε «να φύγει ο τουρκικός στρατός από το νησί». Νησί που δεν μπορεί να προβλεφθεί το μέλλον του. Και ρωτάνε: «Γιατί δεν επιστρέφουν στην πατρίδα τους οι νέοι;» Γιατί να επιστρέψουν; Για να βρεθούν ένα πρωί ξανά πίσω από ένα νέο οδόφραγμα;
