Διανύουμε μια περίοδο απαξίωσης της πολιτικής, των πολιτικών και των κομμάτων. Το κλίμα της απαξίωσης αγγίζει και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν υψηλά επίπεδα θυμού και αγανάκτησης των ψηφοφόρων. Οι πολίτες νιώθουν έντονη δυσαρέσκεια για τα αποτελέσματα που παράγει το πολιτικό σύστημα και ρίχνουν το φταίξιμο στα παραδοσιακά κόμματα. Επίσης, θεωρούν ότι οι δημοσιογράφοι δεν στάθηκαν στο ύψος της τέταρτης εξουσίας και πως δεν ασκούν επαρκή έλεγχο μέσα από τη διερευνητική δημοσιογραφία.
Τα σκάνδαλα των προηγούμενων ετών, οι αποτυχημένες πολιτικές σε τομείς, όπως το ενεργειακό και τα αργά αντανακλαστικά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, οδήγησαν στη δημιουργία κλίματος απαξίωσης. Το κλίμα έγινε ακόμη πιο βαρύ μέσα από τον τρόπο που πολιτεύονται ορισμένοι πολιτικοί οι οποίοι αρέσκονται στις φωνασκίες και τον λαϊκισμό. Ο λαϊκισμός πέρασε και στον κόσμο των δημοσιογράφων, με ορισμένους συνάδελφους να υπερβάλλουν και να υπερτονίζουν τα αρνητικά φαινόμενα. Σε όλο αυτό προστέθηκαν και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, στα οποία πρωταγωνιστούν αυτοί που εκφράζουν συναισθηματικά φορτισμένο λόγο και απαξιώνουν με μεγαλύτερη ένταση τους θεσμούς.
Ακόμη και αν είναι δικαιολογημένα τα συναισθήματα του θυμού και της αγανάκτησης, αυτή η κατάσταση δημιούργησε ευνοϊκό περιβάλλον για την άνοδο της ακροδεξιάς και την είσοδο στην πολιτική ζωή ορισμένων προσώπων τα οποία δεν υπήρχε πιθανότητα να το πετύχουν σε κανονικές συνθήκες. Οι πολίτες έχουν ανεβάσει τον πήχη για τους παραδοσιακούς παίκτες της πολιτικής και δημόσιας ζωής και έχουν κατεβάσει το μέτρο για τους νεοεισερχόμενους. Είναι πολύ αυστηροί με τις επιλογές και τις συμπεριφορές των παραδοσιακών πολιτικών, αλλά αρκετά ελαστικοί με οτιδήποτε νέο εμφανίζεται σήμερα. Για παράδειγμα, πολλοί από αυτούς που διεκδικούν θέση στο ψηφοδέλτιο της Άμεσης Δημοκρατίας του ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου θα προκαλούσαν σφοδρές αντιδράσεις εάν τοποθετούνται στα ψηφοδέλτια των παραδοσιακών κομμάτων.
Το ίδιο ισχύει και με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με τους αναγνώστες να κρίνουν πολύ αυστηρά και να διαβάζουν με μεγάλη καχυποψία τις ειδήσεις που μεταδίδουν οι συστημικοί δημοσιογράφοι, αλλά καταπίνουν αμάσητες τις αμφιλεγόμενες και μη διασταυρούμενες πληροφορίες που παράγουν και μεταφέρουν διάφοροι χρήστες των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Χιλιάδες χρήστες των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης κρέμονται από τα χείλη της «Annie Alexui». Οι δημοσιογράφοι είναι στο στόχαστρο και οι χρήστες των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης έχουν το ελεύθερο για κάθε λογής fake news. Μάλιστα οι πολίτες ενημερώνονται από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αντί από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει δεοντολογία αλλά ούτε και ικανοποιητική νομοθεσία για τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Ακόμη και αν θεωρήσουμε αυτή την τάση ως μια μορφή αντίδρασης των πολιτών στα κακώς έχοντα των παραδοσιακών θεσμών, ωστόσο πάλι δυσκολεύεται κάποιος να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η αλλαγή στην πορεία των πραγμάτων οδηγεί στη σωστή κατεύθυνση. Αντίθετα δημιουργείται μια κυκλική πορεία και πλέον οδηγούμαστε στην απαξίωση των πολιτών από τους πολιτικούς. Όταν δηλαδή ο παραδοσιακός πολιτικός παρατηρεί το κοινό να του γυρνά την πλάτη στο όνομα της διαφθοράς και να στρέφεται σε επιλογές αμφιλεγόμενες και πολλές φορές χειρότερες, τότε η απαξίωση αντιστρέφεται και μάλιστα δικαιολογημένα.
