Τα Χριστούγεννα στην Κύπρο έρχονται, όπως κάθε χρόνο, φορτισμένα με συμβολισμούς. Είναι η γιορτή της γέννησης, της ελπίδας και της επανεκκίνησης. Όμως, στην κυπριακή πραγματικότητα του 2025, το μήνυμα των εορτών δεν μπορεί να είναι μόνο ευχή. Οφείλει να είναι και υπενθύμιση. Υπενθύμιση των αντοχών μας, αλλά και των εκκρεμοτήτων που παραμένουν ανοιχτές.
Η κυπριακή κοινωνία βγήκε από μια περίοδο αλλεπάλληλων κρίσεων – πανδημία, ενεργειακό κόστος, ακρίβεια, γεωπολιτικές αναταράξεις. Η οικονομία δείχνει σημάδια ανθεκτικότητας, όμως πίσω από τους δείκτες ανάπτυξης κρύβονται ανισότητες που βαθαίνουν. Μεγάλα τμήματα της κοινωνίας δεν βιώνει, ως ατομική εμπειρία, τη θετική πορεία της οικονομίας. Για πολλά νοικοκυριά, τα Χριστούγεννα δεν είναι περίοδος αφθονίας, αλλά άσκηση ισορροπίας: ανάμεσα στο ενοίκιο, τον λογαριασμό του ρεύματος και το γιορτινό τραπέζι. Το μήνυμα των ημερών, λοιπόν, δεν μπορεί να αγνοεί αυτούς που μένουν στο περιθώριο.
Την ίδια στιγμή, η Κύπρος εξακολουθεί να ζει με το βάρος της μη επίλυσης του Κυπριακού. Τα Χριστούγεννα σε έναν τόπο μοιρασμένο αποκτούν έναν επιπλέον συμβολισμό: μας θυμίζουν ότι η ειρήνη και η επανένωση δεν είναι αφηρημένες έννοιες, αλλά προϋποθέσεις για μια κοινωνία που βλέπει με αυτοπεποίθηση το μέλλον. Σε μια περιοχή που φλέγεται, το νησί μας έχει κάθε λόγο να επενδύσει στη σταθερότητα, τον διάλογο και τη διπλωματία και φυσικά στην επίλυση του Κυπριακού. Το Κυπριακό το «ξεχνάμε» ως πρόβλημα μέσα στην καθημερινότητά μας, αλλά το άλυτο Κυπριακό παραμένει η μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια και την ευημερία μας.
Πέρα από την πολιτική και την οικονομία, τα Χριστούγεννα είναι και στάση ζωής. Είναι η στιγμή που η αλληλεγγύη μεταφράζεται σε πράξη: στη στήριξη του ηλικιωμένου που ζει μόνος, στον σεβασμό προς τον εργαζόμενο που δουλεύει αθόρυβα για να λειτουργεί η κοινωνία. Σε μια μικρή χώρα όπως η Κύπρος, η κοινωνική συνοχή δεν είναι πολυτέλεια, είναι όρος επιβίωσης και κομμάτι του πολιτισμού μας.
Ίσως, λοιπόν, το πιο επίκαιρο χριστουγεννιάτικο μήνυμα για την Κύπρο να είναι αυτό της επίγνωσης. Να γιορτάσουμε, αλλά χωρίς αυταπάτες. Να νιώσουμε την ελπίδα, αλλά με ρεαλισμό. Και κυρίως, να θυμηθούμε ότι η πραγματική αξία των Χριστουγέννων δεν μετριέται στα λαμπιόνια, αλλά στην ικανότητά μας να βλέπουμε τον άλλο – και να πράττουμε ανάλογα.
Καλά Χριστούγεννα!
