Η Sucker Punch δεν αλλάζει κατεύθυνση, αλλά εξελίσσει τη φόρμουλα που απογείωσε με το Ghost of Tsushima. Το Ghost of Yotei δεν προσπαθεί να επανεφεύρει το open world είδος επιλέγει αντίθετα να το βελτιώσει με ακρίβεια, εστιάζοντας στη ροή της μάχης, στη συναισθηματική του ιστορία και στην κινηματογραφική του παρουσίαση. Από τα πρώτα λεπτά, το παιχνίδι σε μαγνητίζει με τη δύναμη της απλότητας: δεν υπόσχεται περισσότερα, αλλά προσφέρει καλύτερα όσα ξέρει να κάνει : δράση, ατμόσφαιρα και ψυχή.
Η νέα πρωταγωνίστρια, Atsu, είναι η φωνή μιας νέας γενιάς σαμουράι, όχι ευγενικής ή ρομαντικής, αλλά άγριας, θυμωμένης και αποφασισμένης. Η ιστορία της είναι μια προσωπική εκδίκηση ενάντια στους Yotei Six, τους σαμουράι που κατέστρεψαν την οικογένειά της. Και μέσα σε αυτή την πορεία, το Yotei βρίσκει τη δική του ταυτότητα. Η Erika Ishii δίνει στην Atsu μια σπάνια ενέργεια· μια αίσθηση αυθεντικότητας που σε κάνει να τη συμπαθείς ακόμα κι όταν παίρνει λάθος αποφάσεις. Δεν είναι ήρωας, είναι άνθρωπος – και αυτό κάνει τη διαφορά.
Ο κόσμος του παιχνιδιού, εμπνευσμένος από την περιοχή Ezo (τη σημερινή Χοκάιντο), κόβει την ανάσα. Οι χιονισμένες πλαγιές του Όρους Yotei, τα πυκνά δάση και τα απέραντα λιβάδια με άνθη δημιουργούν ένα σκηνικό που μοιάζει περισσότερο με πίνακα παρά με videogame. Η αισθητική επιρροή του Akira Kurosawa είναι ξανά παρούσα ,όχι σαν φόρος τιμής αυτή τη φορά, αλλά σαν οργανικό στοιχείο της αφήγησης. Από τα καδραρίσματα των μονομαχιών μέχρι το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, κάθε στιγμή θυμίζει ταινία, κάθε frame ζητά να το αποτυπώσεις σε screenshot.
Στο gameplay, το Ghost of Yotei δείχνει γιατί η Sucker Punch είναι από τα στούντιο που καταλαβαίνουν πώς πρέπει να «αισθάνεται» ένα παιχνίδι δράσης. Το σύστημα μάχης είναι εξαιρετικά ρευστό, με κάθε χτύπημα να έχει βάρος και ακρίβεια. Η Atsu μπορεί να εναλλάσσει διαφορετικά όπλα, από το παραδοσιακό κατάνα, μέχρι το kusarigama με την αλυσίδα του, τη λόγχη, το διπλό σπαθί και το τεράστιο odachi για βαριές επιθέσεις. Ο χειρισμός είναι φυσικός και απολαυστικός, και οι μάχες έχουν πάντα ρυθμό και ένταση. Ακόμα και η προσθήκη πυροβόλων όπλων, όπως μουσκέτων και φλιντλοκ πιστολιών, δίνει μια νέα διάσταση χωρίς να σπάει τη ροή.
Οι μονομαχίες είναι και πάλι το αποκορύφωμα, στιγμές που σε κρατούν σε απόλυτη εγρήγορση, με κάθε παρανάγνωση να κοστίζει ακριβά. Τα standoffs επιστρέφουν πιο θεαματικά από ποτέ, ενώ η απουσία κλασικού “lock-on” κάνει τις μάχες πιο φυσικές και απρόβλεπτες. Το παιχνίδι σε μαθαίνει να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου· κάθε παραβολή του σπαθιού, κάθε τέλεια άμυνα, είναι μικρές στιγμές θριάμβου που σε κάνουν να νιώθεις αληθινός πολεμιστής.
Από την άλλη, το stealth παραμένει βασικό εργαλείο, χωρίς όμως να επιβάλλεται. Μπορείς να καθαρίσεις ένα στρατόπεδο αθόρυβα ή να μπεις μετωπικά στη μάχη και στις δύο περιπτώσεις, το παιχνίδι σε ανταμείβει. Οι αποστολές και τα side quests είναι πιο προσεγμένα από ποτέ, γεμάτα μικρές ιστορίες που αποκαλύπτουν τον πολιτισμό της περιοχής και τιμούν τους Ainu, τον αυτόχθονα λαό της Χοκάιντο. Αυτή η λεπτομέρεια δείχνει πως το Yotei δεν είναι απλώς μια συνέχεια, αλλά ένα έργο με σεβασμό και φροντίδα για τον τόπο και την ιστορία του.
Στο τέλος, το Ghost of Yotei δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα, είναι ένα παιχνίδι που ξέρει ακριβώς τι θέλει να είναι. Μια πιο ώριμη, πιο εστιασμένη και συναισθηματική εκδοχή της σαμουράι εμπειρίας. Δεν φέρνει επανάσταση, αλλά προσφέρει τελειότητα στη λεπτομέρεια: ένα gameplay που ρέει, μια ιστορία που σε νοιάζει και έναν κόσμο που δεν σταματά να σε μαγεύει. Αν το Tsushima ήταν ο θρύλος, τότε το Yotei είναι ο μύθος του ανθρώπου πίσω από τη μάσκα. ⚔️
