Πριν από περίπου 30 χρόνια, το 1996 δηλαδή, το κράτος προχώρησε σε δέσμευση γης στη Λακατάμια με σκοπό την ανέγερση νηπιαγωγείου και δημοτικού σχολείου. Ωστόσο, στην πορεία αποδεσμεύθηκαν τα τεμάχια που ανήκαν σε δύο από τους τρεις ιδιοκτήτες —έναν πρώην βουλευτή και έναν πρώην δήμαρχο— με αποτέλεσμα να παραμείνει δεσμευμένο μόνο το τεμάχιο ενός ιδιοκτήτη, που δεν είχε ισχυρές διασυνδέσεις. Ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης κατήγγειλε την υπόθεση στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ελέγχου, η οποία προχώρησε σε εξέταση του θέματος.
Αξιοσημείωτο είναι ότι, μετά την αποδέσμευση των τεμαχίων των δύο πρώην αξιωματούχων, εκδόθηκε απόφαση που ανέφερε ότι η συνολική έκταση που είχε αρχικά δεσμευθεί δεν ήταν πλέον αναγκαία για την ανέγερση του σχολείου, γεγονός που χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για την αποδέσμευση.
Το τεμάχιο του τρίτου ιδιοκτήτη παραμένει δεσμευμένο από το 1996 χωρίς να έχει αξιοποιηθεί για την κατασκευή των σχολικών μονάδων, ούτε και έχει απαλλοτριωθεί, καθιστώντας αδύνατη οποιαδήποτε αξιοποίησή του από τον ιδιοκτήτη.
Η υπόθεση έχει και μια δραματική ανθρώπινη διάσταση: σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν στη συνεδρίαση της Επιτροπής, μέλος της οικογένειας του ιδιοκτήτη είχε παιδί με τετραπληγία. Όταν αρχικά διαφάνηκε η πιθανότητα καταβολής αποζημίωσης λόγω απαλλοτρίωσης, η οικογένεια έλαβε δάνειο για να μεταφέρει το παιδί στο εξωτερικό για θεραπεία. Επειδή όμως η απαλλοτρίωση δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, η οικογένεια αδυνατούσε να αποπληρώσει το δάνειο και αναγκάστηκε να εκποιήσει υποθηκευμένα ακίνητα.
Ένα δεύτερο τεμάχιο της ίδιας οικογένειας παραμένει δεσμευμένο από το 1960, ενώ ένα τρίτο είχε απαλλοτριωθεί το 1996 και χρησιμοποιήθηκε για την ανέγερση του Λυκείου Αγίου Γεωργίου στη Λακατάμια.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου, Ζαχαρίας Κουλίας, καθώς και τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής, καταδίκασαν τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η Πολιτεία την υπόθεση, κάνοντάς λόγο για απαράδεκτη διαχείριση.
