Άλλον έναν τρόπο να καταχρώνται το Γενικό Σύστημα Υγείας (ΓεΣΥ) βρήκαν κάποιοι παρόχοι υπηρεσιών (νοσηλευτήρια, ειδικοί γιατροί), αυτή τη φορά μέσω των Τμημάτων Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών (ΤΑΕΠ) που διαθέτουν κάποια νοσηλευτήρια. Σύμφωνα με καταγγελίες που δέχθηκε ο «Π» τις τελευταίες ημέρες, ειδικοί γιατροί βλέπουν ασθενείς αλλά, αντί να τους στείλουν οι ίδιοι για χειρουργείο ή ενδονοσοκομειακή νοσηλεία, τους καλούν να απευθυνθούν στο ΤΑΕΠ του νοσοκομείου στο οποίο εργάζονται, το οποίο παρέχει επίσης υπηρεσίες εντός του ΓεΣΥ, προκειμένου να γίνουν εισαγωγή μέσω του ΤΑΕΠ. Αυτό «προτιμάται» γιατί η αποζημίωση που παρέχει, για κάποια περιστατικά, ο Οργανισμός Ασφάλισης Υγείας (ΟΑΥ) είναι μεγαλύτερη όταν πρόκειται για οξύ (έκτακτο-επείγον) περιστατικό.
Από χρόνιο, οξύ περιστατικό
Συγκεκριμένο περιστατικό, το οποίο ήρθε εις γνώσιν του «Π» τα τελευταία 24ωρα, αφορά την περίπτωση ασθενούς ο οποίος είχε χρόνιο κάταγμα (προήλθε από κτύπημα το οποίο συνέβη έναν μήνα πριν), επισκέφθηκε τουλάχιστον τρεις ορθοπεδικούς, οι οποίοι του είπαν ότι χρειάζεται χειρουργείο προκειμένου να αντιμετωπιστεί. Οι δύο πρώτοι γιατροί γράφουν στη διάγνωσή τους ότι χρειάζεται να χειρουργηθεί ο ασθενής για κάταγμα, απόρροια κτυπήματος που είχε πριν από δύο εβδομάδες ή έναν μήνα, ανάλογα με τον χρόνο που πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη. Το περιστατικό, σύμφωνα με αυτά τα δεδομένα και την κωδικοποίηση την οποία ακολουθεί ο ΟΑΥ, δεν είναι επείγον-οξύ, είναι χρόνιο, με τη θεραπεία-χειρουργείο σε μια τέτοια περίπτωση να έχει οικονομική διαφορά. Ο τελευταίος γιατρός φαίνεται ότι καταχώρισε μέσω του συστήματος του ΓεΣΥ μόνο επίσκεψη, χωρίς να αναφέρει διάγνωση. Την επόμενη ημέρα, ο ασθενής επισκέφθηκε το ΤΑΕΠ, του νοσοκομείου στο οποίο εργάζεται ο τελευταίος γιατρός, έγινε εισαγωγή και χειρουργήθηκε με την ένδειξη «οξύ περιστατικό».
«Συνιστά κατάχρηση»
Έχοντας υπόψη την παραπάνω καταγγελία, αλλά και άλλες αναφορές που έφτασαν κοντά μας το προηγούμενο διάστημα για παρόμοιας φύσεως πρακτικές, επικοινωνήσαμε με τον διευθυντή του ΟΑΥ, Κωνσταντίνο Παναγίδη, ο οποίος μας υπέδειξε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και αποτελεί μορφή κατάχρησης των πόρων του συστήματος, «χωρίς ωστόσο να είναι από τις πιο σοβαρές μορφές», μιας και, όπως εξήγησε, υπάρχουν και εδώ κάποιες δικλίδες ασφαλείας. Ενδεικτικά μας ανέφερε ότι υπάρχει περιορισμός στο ποσοστό των εισαγωγών που μπορεί να γίνουν σε ένα νοσηλευτήριο μέσω του ΤΑΕΠ. Όσον αφορά το περιστατικό στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω, μας εξήγησε ότι καλό θα ήταν να γίνει επίσημη καταγγελία στον Οργανισμό προκειμένου να γίνει η απαραίτητη διερεύνηση, τονίζοντας ότι είτε γιατροί είτε ασθενείς που πέφτει στην αντίληψή τους ότι κάποιος πάροχος καταχράται το σύστημα πρέπει να το καταγγέλλουν, καθώς «μόνο έτσι μπορούμε να προστατεύσουμε τους πόρους του συστήματος. Ακόμη, σημείωσε ότι το να στέλνει ο γιατρός τον ασθενή του για να γίνει εισαγωγή μέσω του ΤΑΕΠ μπορεί να είναι και ένας τρόπος για να γλυτώσει την αναμονή για χειρουργείο, χωρίς και πάλι να αποτελεί ενδεδειγμένη πρακτική. «Αν ο ασθενής γίνει εισαγωγή μέσω των Πρώτων Βοηθειών και χρειάζεται να χειρουργηθεί, είναι σχεδόν σίγουρο ότι το χειρουργείο θα γίνει πιο άμεσα, από το εάν ο δικαιούχος έκλεινε ραντεβού για χειρουργείο. Σε μια τέτοια περίπτωση, ναι μεν είναι καλό για τον ασθενή γιατί γλυτώνει την αναμονή, αλλά και πάλι δημιουργούνται άλλα προβλήματα, στο ΤΑΕΠ, με ασθενείς που είναι όντως είναι επείγον να χειρουργηθούν ή να γίνουν εισαγωγή και ενδεχομένως να μην υπάρχουν κλίνες», εξήγησε.
Ελέγχουν τις εισαγωγές
Ερωτηθείς ως προς τις ενέργειες στις οποίες προβαίνει γενικά ο ΟΑΥ προκειμένου να μειώσει τις καταχρήσεις που γίνονται εντός του ΓεΣΥ, ο κ. Παναγίδης ανέφερε ότι εντός Μαρτίου αρχίζει ο έλεγχος των εισαγωγών που γίνονται σε κάθε νοσηλευτήριο. Όπως εξήγησε, είτε μέσω του λογισμικού του ΓεΣΥ είτε μέσα από επιτόπου επιθεωρήσεις σε κάποια νοσοκομεία, οι ελεγκτές του Οργανισμού θα αξιολογούν κατά πόσο οι εισαγωγές που γίνονται στα νοσοκομεία είναι ορθές, τόσο σε σχέση με το αν θα έπρεπε να γίνει εισαγωγή ο ασθενής όσο και σε σχέση με το διάστημα της εισαγωγής, κατά πόσο δηλαδή δικαιολογείται ή όχι από την αρχική διάγνωση του γιατρού.
