Η σύλληψη ενός 58χρονου οδηγού λεωφορείου στη Λάρνακα, ο οποίος μετέφερε περισσότερους επιβάτες από το επιτρεπτό όριο και οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλ, αποτελεί το πιο πρόσφατο παράδειγμα των συγκοινωνιών στην Κύπρο. Το αλκοτέστ έδειξε ότι οδηγούσε επτά φορές πάνω από το όριο, ενώ μετέφερε και μαθητές. Παρουσιάστηκε ενώπιον δικαστηρίου και τέθηκε σε διαθεσιμότητα από την εταιρεία του.
Το περιστατικό αυτό δεν είναι όμως ένα μεμονωμένο ακραίο γεγονός. Τα καθημερινά παράπονα για οδηγούς που αρνούνται να σταματήσουν για αλλοδαπούς εργάτες, που φωνάζουν σε μαθητές, που εκτοξεύουν ρατσιστικά σχόλια ή που παραλείπουν δρομολόγια είναι συμπτώματα ενός συστήματος στο οποίο η ασφάλεια και ο σεβασμός δεν είναι ποτέ δεδομένα.
Έφηβοι που επικοινώνησαν με τον «Π» μιλούν για την αναξιοπιστία των δρομολογίων, υπερπλήρη λεωφορεία, που τους προσπερνούν, με αποτέλεσμα να χάνουν τη σύνδεση με άλλα λεωφορεία. Το καλοκαίρι, όταν οι νέοι πλημμυρίζουν τα λεωφορεία για την παραλία, ο χρόνος αναμονής μπορεί να φτάσει και τις τρεις ώρες. Κι εύλογα αναρωτιέται κανείς για την εικόνα που δίδεται στους χιλιάδες τουρίστες.
Αλλοδαποί εργάτες αφηγούνται περιστατικά εξύβρισης εργάτη που επιβιβάστηκε μερικά δευτερόλεπτα καθυστερημένα. Ο ίδιος οδηγός στη συνέχεια πέρασε σκόπιμα με ταχύτητα από αλλοδαπό, που έτρεχε να προλάβει το λεωφορείο, για να καυχηθεί μετά στο τηλέφωνο με φίλο. Μια αλλοδαπή γυναίκα που κουβαλούσε συσκευασμένα χαρτοκιβώτια δέχθηκε φραστική επίθεση και δεν της επιτράπηκε η είσοδος, αργά το βράδυ, παρ' όλο που το λεωφορείο ήταν σχεδόν άδειο. Κι ακόμα οδηγοί αρνούνται να δεχτούν επιβάτες εάν δεν έχουν ακριβώς το αντίτιμο.
Τα λεωφορεία στην Κύπρο μπορεί να λειτουργούν με ιδιωτικά συμβόλαια αλλά φέρουν μια δημόσια ευθύνη. Τόσο οι εταιρείες όσο και το ίδιο το κρατικό σύστημα μεταφορών έχουν πρωταρχική υποχρέωση απέναντι στο κοινό. Χιλιάδες άνθρωποι βασίζονται καθημερινά σε αυτό, ιδιαίτερα αλλοδαποί εργάτες που κινούν την οικονομία υπό δύσκολες συνθήκες. Η ασφάλεια δεν αφορά μόνο την αποφυγή ατυχημάτων αλλά την ίδια την αξιοπρεπή μεταχείριση των επιβατών.
Για αυτό και τόσο το Υπουργείο Μεταφορών όσο και οι εταιρείες λεωφορείων οφείλουν να εξετάσουν την εκπαίδευση που λαμβάνουν οι οδηγοί, τον τρόπο επιλογής τους, την εποπτεία της εργασίας τους. Και εξίσου σημαντικά, τους μισθούς και τις συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται. Για να αντιμετωπίζουν οι οδηγοί τη δουλειά τους ως ζωτικής σημασίας προσφορά στην κοινωνία πρέπει και οι ίδιοι να νιώθουν ότι αμείβονται δίκαια και ότι τυγχάνουν σεβασμού. Χωρίς επένδυση τόσο στον επαγγελματισμό όσο και στη δίκαιη αμοιβή, η υπηρεσία θα παραμένει ευάλωτη σε καταχρήσεις.
Η τελευταία σύλληψη αποτελεί προειδοποίηση. Το επόμενο «περιστατικό» ίσως να μην τελειώσει στο δικαστήριο, αλλά σε κάτι πολύ χειρότερο. Η διαθεσιμότητα του οδηγού ήταν το εύκολο βήμα για τον εργοδότη. Το δύσκολο είναι η ανάληψη ευθύνης, η στήριξη των οδηγών και η προσφορά αξιόπιστων συγκοινωνιών που η Κύπρος έχει ανάγκη.
