Την παραίτησή υπέβαλε στον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν ο κεντρώος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού μετά την ήττα που υπέστη χθες (08/09) καθώς δεν κατάεφερε να διασφαλίσει την ψήφο εμπιστοσύνης στη γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Έτσι, λοιπόν, ο Εμανουέλ Μακρόν καλείται τώρα να διορίσει τον τρίτο πρωθυπουργό του σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους από την έναρξη της δεύτερης θητείας του ως προέδρου το 2022, την ώρα που αντιμετωπίζε κρίσιμες καταστάσεις στη διεθνή σκηνή, με την επικείμενη αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που ξεκινάει σήμερα, Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2025, αλλά και τις διπλωματικές ενέργειες σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο Μακρόν είχε πρόσφατα δηλώσει ότι η Γαλλία χρειάζεται σταθερότητα στο εσωτερικό της, καθώς διαδραματίζει βασικό ρόλο στη διεθνή σκηνή, μία σταθερότητα η οποία αποδεικνύεται άπιαστη...
Από το στοίχημα του Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες εκλογές τον περασμένο Ιούνιο, το κοινοβούλιο παραμένει έκτοτε διχασμένο σε τρεις ομάδες: την αριστερά, το κέντρο και την άκρα δεξιά. Ωστόσο, καμία από αυτές τις ομάδες δεν φαίνεται να πλειοψηφεί, κάτι που έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο στην οικονομική πολιτική αλλά και διχασμό σε ό,τι αφορά το βασικότερο πολιτικό έργο που δεν είναι άλλο από τον καθορισμό του προϋπολογισμού του 2026.
Γιατί «έπεσε» ο Μπαϊρού
Ο Μπαϊρού «έπεσε» λόγω του αντιδημοφιλούς προϋπολογισμού λιτότητας που είχε θεσπίσει για τον περιορισμό του δημόσιου χρέους. Η Γαλλία πρέπει τώρα να συμφωνήσει επειγόντως σε έναν προϋπολογισμό για το επόμενο έτος. Αλλά δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι οποιοσδήποτε νέος πρωθυπουργός που θα επιλέξει ο Μακρόν θα μπορούσε να επιτύχει συναίνεση για τον προϋπολογισμό ή να αποφύγει μία αντίστοιχη αποπομπή.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Μπαϊρού άντεξε μόλις εννέα μήνες, ενώ πριν από αυτόν ο δεξιός Μισέλ Μπαρνιέ ανατράπηκε μετά από μόλις τρεις μήνες στον πρωθυπουργικό θώκο.
Οι επόμενες κινήσεις Μακρόν
Ακόμα κι αν ο Μακρόν προκηρύξει νέες πρόωρες εκλογές, κάτι που δεν αποτελεί πρώτη του επιλογή καθώς ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν προηγείται στις δημοσκοπήσεις, το κοινοβούλιο θα μπορούσε πιθανώς να παραμείνει εξίσου διχασμένο και σε αδιέξοδο χωρίς να υπάρχει σαφής πλειοψηφία.
Ο Μακρόν, του οποίου η προεδρία διαρκεί έως το 2027, μπορεί τώρα να επιλέξει έναν πρωθυπουργό πιο κοντά στην κεντροαριστερά. Αλλά αυτό θα ήταν δύσκολο επειδή ο πρόεδρος αρνείται να υποχωρήσει από την οικονομική του ατζέντα, που χρονολογείται από το 2017, και η οποία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων μειώσεις φόρων στις επιχειρήσεις, κατάργηση του φόρου περιουσίας και αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, μέτρα που οι Σοσιαλιστές θέλουν να καταργηθούν.
Αντ' αυτού, ο Μακρόν θα μπορούσε να στραφεί ξανά προς την κεντροδεξιά και να αναζητήσει έναν πρωθυπουργό που θα μπορούσε να διατηρήσει το δεξιό κόμμα Les Républicains που έχει στηρίξει την κυβέρνηση μειοψηφίας. Ωστόσο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουν τις ίδιες κόντρες αναφορικά με τον προϋπολογισμό.
Η Αλεξάνδρα Ρουλέ, αναπληρώτρια καθηγήτρια οικονομικών στη σχολή επιχειρήσεων Insead, η οποία συμβούλευσε τον Μακρόν από το 2022 έως το 2023, δήλωσε ότι τα πολιτικά κόμματα παρέμειναν βαθιά διχασμένα σχετικά με τον προϋπολογισμό και τον τρόπο αντιμετώπισης του αυξανόμενου δημόσιου χρέους της Γαλλίας.
«Οι Σοσιαλιστές θα έλεγαν ότι βρισκόμαστε σε αυτήν την κατάσταση επειδή ο Μακρόν μείωσε μαζικά τους φόρους από το 2017, πράγμα που σημαίνει ότι για να διορθωθεί αυτό, η φορολογία θα πρέπει να αυξηθεί, ιδίως για τους πλούσιους. Οι κεντρώοι του Μακρόν θα έλεγαν, μειώσαμε τους φόρους, η Γαλλία έχει γίνει πιο φιλική προς τις επιχειρήσεις και βρισκόμαστε σε αυτήν την κατάσταση λόγω των δημόσιων δαπανών που έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και των συνταξιοδοτικών ζητημάτων. Η ακροδεξιά θα έλεγε ότι βρισκόμαστε σε αυτήν την κατάσταση επειδή δαπανώνται πάρα πολλά χρήματα για τη μετανάστευση» δήλωσε η Ρουλέ στον Guardian.
Και πρόσθεσε: «Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι ότι βρισκόμαστε σε μια τροχιά όπου κάθε χρόνο προβλέπεται ότι το χρέος θα αυξάνεται. Θα θέλαμε να σταθεροποιηθεί, αλλά για να γίνει αυτό θα χρειαστεί ένας προϋπολογισμός που να μειώνει τις δαπάνες και πιθανώς να αυξάνει λίγο τους φόρους, αντλώντας χρήματα από παντού: έναν προϋπολογισμό εξυγίανσης. Αλλά φαίνεται πολύ δύσκολο πολιτικά να υπάρξει οποιαδήποτε συναίνεση για έναν προϋπολογισμό εξυγίανσης. Νομίζω ότι τα πράγματα θα είναι ασταθή μέχρι το τέλος αυτής της προεδρικής θητείας».
