Η γεωπολιτική σκακιέρα της Ασίας και της Ευρασίας γνωρίζει ίσως την πιο εκρηκτική της φάση εδώ και δεκαετίες. Καθώς η Ουκρανία εξακολουθεί να αποτελεί θέατρο πολέμου και η Δύση στηρίζει σθεναρά το Κίεβο, η Ρωσία στρέφεται όλο και περισσότερο προς το Πεκίνο.
Η Κίνα του Σι Τζινπίνγκ εμφανίζεται ως ο «σωτήρας» της Ρωσίας, όχι μόνο αγοράζοντας φθηνή ενέργεια και παρέχοντας οικονομική σανίδα σωτηρίας, αλλά και δημιουργώντας έναν σκιώδη στρατηγικό άξονα με απρόβλεπτες συνέπειες.
Η συνεργασία αυτή δεν περιορίζεται σε οικονομικά και ενεργειακά deal. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, η Μόσχα και το Πεκίνο συντονίζουν τις στρατιωτικές τους κινήσεις, με κοινές ασκήσεις στον Ειρηνικό, ανταλλαγή τεχνογνωσίας και ενίσχυση της συνεργασίας στον κυβερνοχώρο. Οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες ανησυχούν ότι μια τέτοια στενή σχέση μπορεί να οδηγήσει σε έναν άτυπο στρατιωτικό συνασπισμό, ικανό να αμφισβητήσει όχι μόνο τις ΗΠΑ αλλά και το ΝΑΤΟ συνολικά.
Το πλέον ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι στο τραπέζι βρίσκεται η Ταϊβάν. Η Κίνα έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι θεωρεί το νησί «αναπόσπαστο μέρος της επικράτειάς της» και δεν αποκλείει την προσφυγή σε στρατιωτική βία.
Εάν το Πεκίνο αποφασίσει να προχωρήσει σε εισβολή, η Ρωσία θα μπορούσε να παίξει ρόλο-κλειδί: είτε αποσπώντας την προσοχή της Δύσης με κλιμάκωση στην Ουκρανία, είτε προσφέροντας πολιτική και διπλωματική κάλυψη στην Κίνα. Ένα τέτοιο σενάριο θα έφερνε τον κόσμο στο χείλος ενός γενικευμένου πολέμου με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Δεν είναι τυχαίο ότι το Πεκίνο και η Μόσχα έχουν υιοθετήσει κοινή ρητορική εναντίον της «παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ». Οι δύο χώρες παρουσιάζονται ως «προστάτες της πολυπολικότητας» και της «νέας παγκόσμιας τάξης», υπονοώντας ότι η εποχή της αμερικανικής κυριαρχίας τελειώνει. Αυτή η αφήγηση βρίσκει ευήκοα ώτα σε κράτη που ήδη δυσανασχετούν με τις δυτικές κυρώσεις και τη δολαριακή εξάρτηση.
Αν η Ρωσία και η Κίνα συνεχίσουν να σφίγγουν τους δεσμούς τους, η ισορροπία ισχύος στον πλανήτη θα μπορούσε να αλλάξει δραματικά. Μια συντονισμένη ενέργεια στην Ουκρανία και την Ταϊβάν ταυτόχρονα θα έφερνε τη Δύση αντιμέτωπη με δύο πολεμικά μέτωπα, κάτι που ούτε η Ουάσινγκτον ούτε οι Βρυξέλλες είναι έτοιμες να διαχειριστούν.
Η ερώτηση που αιωρείται είναι ξεκάθαρη: πρόκειται για έναν ψυχρό πόλεμο νέας γενιάς ή για τον πρόλογο μιας παγκόσμιας σύγκρουσης που έρχεται πιο κοντά μέρα με τη μέρα;
Πηγή: lifo.gr
