Τα «επίσημα» στοιχεία για τον πληθυσμό της τη φέρνανε περίπου στην 30ή θέση, ανάμεσα σε άλλες ασιατικές μητροπόλεις με ταχύτατη ανάπτυξη.
Κάποια στιγμή, όμως, βρέθηκε ξαφνικά στην κορυφή. Όχι επειδή προστέθηκαν μέσα σε μία νύχτα εκατομμύρια κάτοικοι, αλλά επειδή άλλαξε ο τρόπος μέτρησης του πληθυσμού.
Τζακάρτα: Η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου με 42 εκατομμύρια κατοίκους
Οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις του ΟΗΕ δεν περιορίζονται πλέον στα αυστηρά διοικητικά όρια μιας πόλης, αλλά εξετάζουν ολόκληρη τη μητροπολιτική της ζώνη: το ενιαίο αστικό σύμπλεγμα που εκτείνεται πέρα από δήμους και επαρχίες. Σε αυτήν την καταγραφή συνυπολογίζονται ακόμη και οι λεγόμενες παραγκουπόλεις, δηλαδή ανεπίσημοι ή ημιεπίσημοι οικισμοί που αναπτύσσονται δίπλα στις καταγεγραμμένες κατοικίες και τις υποδομές με ηλεκτρικό ρεύμα, νερό και αποχέτευση.
Με αυτό το κριτήριο, η Τζακάρτα δεν αντιμετωπίζεται πλέον απλώς ως μια μεγάλη πόλη, αλλά ως μια τεράστια αστική ενότητα. Περιλαμβάνει προάστια και γειτονικές πόλεις όπως το Μπογκόρ, το Ντεπόκ, το Τανγκεράνγκ και το Μπεκάσι. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό: περίπου 42 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν και μετακινούνται μέσα σε αυτό το ενιαίο αστικό σύστημα. Έτσι, η Τζακάρτα «εκτοξεύτηκε» από την 33η θέση στην πρώτη, περισσότερο ως αποτέλεσμα μιας στατιστικής επαναξιολόγησης παρά ενός ξαφνικού δημογραφικού άλματος.
Οι τοπικές αρχές και αρκετοί Ινδονήσιοι ειδικοί αμφισβητούν τον ορισμό που χρησιμοποιήθηκε, ωστόσο παραδέχονται ότι το αποτέλεσμα μπορεί να λειτουργήσει ως καμπανάκι κινδύνου για τα χρόνια προβλήματα της μητρόπολης – από την κυκλοφοριακή συμφόρηση και τη ρύπανση έως το φαινόμενο της καθίζησης, με την πόλη να βυθίζεται, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που παρατίθενται, έως και 20 εκατοστά τον χρόνο.
Τετράωρη μετακίνηση, σύμβολο μιας μητρόπολης που μεγαλώνει ταχύτερα από τις υποδομές της
Ο Αλφιγιάν Ελφατάχ, τον οποίο επικαλούνται οι Financial Times, περνά καθημερινά τέσσερις ώρες στους δρόμους, μετακινούμενος από τα εκτεταμένα προάστια της Τζακάρτας προς το κέντρο της πρωτεύουσας. Για να φτάσει στη δουλειά του στο μάρκετινγκ, σε ξενοδοχείο, συνδυάζει μηχανή, τρένο και λεωφορείο. Έπειτα από οκτώ χρόνια καθημερινής μετακίνησης, δηλώνει ότι δεν βλέπει ενδείξεις πως η πίεση στην πρωτεύουσα θα μειωθεί: «Η ανάπτυξη είναι άνιση. Η οικονομία παραμένει συγκεντρωμένη εδώ», σημειώνει.
Και η Σίσι, 27 ετών, χρειάζεται δύο ώρες ανά διαδρομή για να φτάσει στη δουλειά της. Θα προτιμούσε να εργάζεται στη γενέτειρά της, το Τσικαράνγκ, σε απόσταση 45 χιλιομέτρων από την Τζακάρτα, όμως λέει ότι εκεί δεν βρίσκει εργασία που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της. «Θα ήθελα να νοικιάσω κοντά στο γραφείο, αλλά τα ενοίκια είναι ακριβά. Αναγκάζομαι να παίρνω το τρένο, που είναι υπερβολικά γεμάτο», αναφέρει.
«Καμπανάκι αφύπνισης» για την κυβέρνηση: μεταφορές, συνδεσιμότητα και προσιτή στέγη
Ο Άζις Μούσλιμ, ειδικός στη χάραξη δημόσιων πολιτικών στο Πανεπιστήμιο της Ινδονησίας, χαρακτηρίζει τη νέα κατάταξη προειδοποιητικό μήνυμα: «Είναι ένα σήμα αφύπνισης για την κυβέρνηση, ώστε να αντιμετωπίσει σοβαρά τα προβλήματα της Τζακάρτας». Όπως λέει, προτεραιότητες αποτελούν η καλύτερη διασύνδεση με τις γειτονικές πόλεις, τα μέτρα αποσυμφόρησης της κυκλοφορίας και η βελτίωση της προσβασιμότητας στην αγορά κατοικίας.
Ο κυβερνήτης της Τζακάρτας, Πραμόνο Ανουνγκ, δήλωσε ότι η θέση στην κατάταξη «δεν είναι από μόνη της ιδιαίτερα σημαντική», ωστόσο ο αριθμός των 42 εκατομμυρίων «μας ενθαρρύνει να είμαστε προετοιμασμένοι». Υποστηρίζει ότι στοχεύει στη βελτίωση των δημόσιων συγκοινωνιών για τα 3,5–4 εκατομμύρια ανθρώπους που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, μετακινούνται καθημερινά προς την πόλη, και δεσμεύεται να διαθέσει το 30% του προϋπολογισμού της τοπικής διοίκησης –που εκτιμάται στα 4,9 δισ. δολάρια για το επόμενο έτος– για έργα συνδεσιμότητας και υποδομών.
Δημοσιονομικές πιέσεις: περικοπές από το κέντρο και το πρόγραμμα δωρεάν γευμάτων
Τα σχέδια της δημοτικής αρχής ενδέχεται, ωστόσο, να επηρεαστούν από την πρόθεση του προέδρου Πραμπόβο Σουμπιάντο να μειώσει τη χρηματοδότηση προς τις τοπικές αρχές, στο πλαίσιο ενός προγράμματος περιορισμού δαπανών και ανακατεύθυνσης πόρων προς ένα πρόγραμμα δωρεάν γευμάτων για μαθητές, το οποίο εκτιμάται ότι θα κοστίζει 28 δισ. δολάρια ετησίως. Οι μεταβιβάσεις από την κεντρική κυβέρνηση προς την Τζακάρτα αναμένεται να μειωθούν κατά 1 δισ. δολάρια το επόμενο έτος, γεγονός που θα δυσχεράνει «τη συντήρηση και τη διαχείριση των υποδομών», σύμφωνα με τον κυβερνήτη, ο οποίος δηλώνει ότι θα αναζητήσει εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης.
Η πρωτεύουσα παραμένει οικονομικός μαγνήτης, παρά το σχέδιο Νουσαντάρα
Η Τζακάρτα εξακολουθεί να αποτελεί το πολιτικό και οικονομικό κέντρο της μεγαλύτερης οικονομίας της Νοτιοανατολικής Ασίας. Πέρυσι, με βάση τον εσωτερικό ορισμό της πόλης (περίπου 11 εκατομμύρια κάτοικοι), η Τζακάρτα εκτιμάται ότι συνέβαλε κατά περίπου 16,7% στο ΑΕΠ της Ινδονησίας.
Παράλληλα, ο πρώην πρόεδρος Τζόκο Γουιντόντο είχε παρουσιάσει ένα φιλόδοξο σχέδιο μεταφοράς της πρωτεύουσας σε μια νέα πόλη, τη Νουσαντάρα, στο νησί Βόρνεο. Η ανάπτυξη ξεκίνησε το 2022, με εκτιμώμενο κόστος 30 δισ. δολάρια, και η πλήρης ολοκλήρωση προβλέπεται για το 2045, αν και ορισμένες κρατικές υπηρεσίες θα μπορούσαν να μετεγκατασταθούν σταδιακά νωρίτερα. Ωστόσο, μετά την αλλαγή της κυβέρνησης, το έργο πέρασε σε δεύτερη μοίρα και οι περικοπές χρηματοδότησης, καθώς και πιθανές καθυστερήσεις, ενδέχεται να εντείνουν περαιτέρω την πίεση στην Τζακάρτα.
Πηγή: iefimerida.gr
