Οι επενδύσεις δεν συμβαδίζουν με το κυπριακό ποδόσφαιρο

Όταν ένας επιχειρηματίας αποφασίζει να επενδύσει, αυτό που ψάχνει είναι το κέρδος. Το κεφάλαιο του δηλαδή να έχει το μέγιστο της απόδοσής του. Αυτό ήταν και το πλάνο στο μυαλό του Αμερικανοκύπριου Σταύρου Παπασταύρου, όταν επένδυε στη χρεοκοπημένη ποδοσφαιρική ομάδα της Ομόνοιας Λευκωσίας. Για το ότι την πουλάει τώρα, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ή βρήκε κάπου αλλού καλύτερες αποδόσεις για το κεφάλαιό του, όπως δηλαδή γράφεται για εμπλοκή του με τράπεζα στην Αμερική ή έχει πλέον κατανοήσει πως οι αποδόσεις που ανέμενε στο κεφάλαιο που επένδυσε, δεν είναι οι αναμενόμενες και φεύγει πριν γίνουν αρνητικές, αν δεν έχουν ήδη γίνει. Αν αυτή είναι η λογική του κ. Παπασταύρου, τότε ήταν ένα πραγματικά σπάνιο είδος επιχειρηματία στο κυπριακό ποδόσφαιρο.

Η αλήθεια είναι πως ήμουν και παραμένω δύσπιστος, όταν βλέπω σοβαρούς επιχειρηματίες να εμπλέκονται με τα διοικητικά του ποδοσφαίρου. Ανθρώπους με πολλές υποχρεώσεις στις επιχειρήσεις τους, που τις παρατούν για να κάνουν το «καθήκον» τους ως οπαδοί και να οδηγήσουν την ομάδα της καρδιάς τους στη «δόξα». Στην πραγματικότητα, αυτού του είδους οι επιχειρηματίες όταν αγοράζουν την ομάδα, αποκτούν ακόμη ένα πολυδάπανο «μέλος» στην οικογένεια, που πρέπει να συντηρούν. Δημιουργούν μια «μαύρη τρύπα» στο πορτοφόλι τους, καθώς είναι σχεδόν «ντροπή» να ρωτήσουν το αυτονόητο: Πότε θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω; Κάπως έτσι, στην πορεία κατανοούν πως ο «αλήτικος» χώρος του ποδοσφαίρου δεν είναι για αυτούς, κάνουν περικοπές στον προϋπολογισμό, πειραματισμούς με την ομάδα και τελειώνουν άδοξα με κάτι που ξεκίνησε με τις καλύτερες προθέσεις. Καλά κάνει να το έχει υπόψη του ο  Κύπριος μεγιστάνας Τζον Χριστοδούλου,  που φέρεται να εκδήλωσε ενδιαφέρον για την Ομόνοια.

Πέρα από τους επιχειρηματίες «μπαμπάδες», στο ποδόσφαιρο έχουν υπάρξει και αυτοί που μπήκαν για να φάνε λεφτά ή να κερδίσουν κοινωνική και πολιτική επιρροή που θα βοηθήσει τις άλλες τους δουλειές. Κόκκινοι φάκελοι για στημένα παιχνίδια, κατηγορίες για διπλά συμβόλαια σε ποδοσφαιριστές, παράγοντες που έχουν καταδικαστεί για υπεξαίρεση χρημάτων του σωματείου, δεν είναι ξένα προς το ποδόσφαιρο της χώρας. Αυτά, σε συνδυασμό με την απροθυμία ή/και αδυναμία του κράτους να λάβει μέτρα για να πατάξει το φαινόμενο και σε συνάρτηση με την πολιτικοποίηση του αθλήματος, έχουν εξοντώσει σωματεία, έχουν διώξει κόσμο από τα γήπεδα και έχουν δυσφημίσει τη χώρα μας διεθνώς. Το χειρότερο ωστόσο, είναι πως δημιουργούν στρεβλώσεις, κατεστημένα και φέουδα, που στο τέλος της μέρας αποτρέπουν ανθρώπους που βλέπουν το ποδόσφαιρο ως επιχείρηση και μόνο, να επενδύσουν σε αυτό. Ίσως αυτό να είδε και ο κ. Παπασταύρου και φεύγει μόλις του δίνεται η ευκαιρία. Μάλιστα, δεν περιμένω πως ενώ ψάχνει για επενδυτή θα «ομολογήσει» όλα όσα πραγματικά τον «διώχνουν» από το κυπριακό ποδόσφαιρο, κάτι δηλαδή σαν το «εγιώ στραώνω τζιαι πουλώ τζαι εσύ άμπλεπε τζιαι γόραζε» που λέει ο σοφός λαός.

Να θυμίσουμε πάντως, ότι στα λίγα χρόνια που είναι στην Κύπρο ο κ. Παπασταύρου, πέρασε αρκετούς μήνες να τσακώνεται με παράγοντες άλλων ομάδων, να δίνει καταθέσεις στην αστυνομία για φαινόμενα διαφθοράς και πρόσφατα να τα βάζει με τους ιδιοκτήτες των γηπέδων. Ίσως η κατανόηση πως δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων το να μπορέσει κανείς να προβεί σε επενδύσεις σε υποδομές και πως το κυπριακό soccer δεν παίζεται με τους ίδιους κανόνες όπως στην Αμερική, να έχει οδηγήσει τον επιχειρηματία να αναζητήσει αποδόσεις αλλού. Στο κάτω κάτω, ούτε «άρρωστος» οπαδός της Ομόνοιας έχει δηλώσει πως είναι, ούτε οι άλλες του επιχειρήσεις έχουν να κάνουν με την Κύπρο. Τον χρόνο, το χρήμα και την ενέργειά του, αυτός αποφασίζει πού θα τα διοχετεύσει και σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο υγιείς τρόποι να το κάνει από το κυπριακό ποδόσφαιρο. Με αυτό ωστόσο, δεν θα πάει μακριά το άθλημα στη χώρα, καθώς είναι θέμα χρόνου πότε και οι άλλοι «Παπασταύρου» που βρίσκονται στον χώρο του ποδοσφαίρου θα μετανιώσουν που έμπλεξαν με τα διοικητικά και θα τα παρατήσουν. Όσο για τον Τζον Χριστοδούλου, που οι πληροφορίες  τον θέλουν να περνά από έλεγχο τα λογιστικά βιβλία του σωματείου, θεωρώ ότι αυτό που τώρα εξετάζει είναι το αν θέλει να μπλέξει σαν όλους τους άλλους σ' ένα σύστημα που στόχο έχει να του φάει λεφτά και να του κάνει τις ξένοιαστες μέρες που τώρα περνά στο νησί, μίζερες και πολύπλοκες.