Με περικοπές επιδότησης του ηλεκτρικού ρεύματος και επαναφορά του ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και αυξήσεις στη δημόσια υπηρεσία, θα «γιορτάσει» φέτος την ανεξαρτησία της η Κυπριακή Δημοκρατία. Πρόκειται σίγουρα για ένα τυχαίο γεγονός, ωστόσο, υπενθυμίζει σε όλους, πως αυτό το κράτος ανήκει σε κάποιους περισσότερο από ό,τι σε άλλους. Και σίγουρα δεν ανήκει στο 28% του πληθυσμού στην Κύπρο (257 χιλ. άτομα) που βρίσκεται στην «κατώτερη εισοδηματική τάξη», και που μάλλον δεν έχει δική τη δυνατότητα να έχει δικά του φωτοβολταϊκά.
Η διακοπή της επιδότησης του ηλεκτρικού ρεύματος είναι, ίσως, το μεγαλύτερο πλήγμα για τις κατώτερες εισοδηματικές τάξεις. Άνθρωποι που τρέμουν (κυριολεκτικά) την ώρα που θα έρθει ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος. Που πέρασαν ένα ολόκληρο καλοκαίρι με δίλημμα «ηλεκτροπληξία» ή θερμοπληξία. Και φυσικά όλα αυτά, όχι από δική τους ευθύνη, αλλά εξαιτίας των διαχρονικά λάθος ενεργειακών σχεδιασμών του κράτους με πιο πρόσφατη την αποτυχία ολοκλήρωσης του τερματικού φυσικού αερίου. Η έρευνα της Στατιστικής Υπηρεσίας δεν δίνει λεπτομέρειες για την περιουσία που έχουν τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, αλλά μπορούμε να υποθέσουμε πως μεγάλο μέρος της μένει σε διαμερίσματα ή με ενοίκιο. Δηλαδή, και να αποφασίσει να κάνει οικονομικές θυσίες, δεν μπορεί να εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά συστήματα χωρίς την υιοθέτηση των πρακτικών των ενεργειακών κοινοτήτων, που ακόμη εκκρεμεί.
Όσο για την επαναφορά του ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης, η εξοικονόμηση για ένα μέσο νοικοκυριό ήταν μάλλον αμελητέα μπροστά στη γενικότερη ακρίβεια των τελευταίων χρόνων. Θα είχε ωστόσο αξία, έστω και συμβολική προς τους λιγότερο προνομιούχους, μέρος των εσόδων να επιστρεφόταν με τη μορφή οικονομικής ενίσχυσης. Ας μην ξεχνάμε πως η συντριπτική πλειοψηφία των ευάλωτων δεν λαμβάνει ΑΤΑ και ακόμη αυτή που λαμβάνει, είναι πολύ μικρότερη από την πραγματική μείωση της καταναλωτικής δύναμης των εισοδημάτων τους. Αντίθετα, σε υψηλόμισθούς του δημοσίου τομέα αλλά και του ιδιωτικού, εκεί που παρέχεται ΑΤΑ, όχι μόνο κάλυψε την απώλεια του εισοδήματος, αλλά έδωσε και κάτι περισσότερο, «αποζημιώνοντας» για όλα τα προηγούμενα χρόνια του μνημονίου. Αυτοί, μάλλον θα έχουν λόγους για να γιορτάσουν την 1η του Οκτώβρη.
Όπως λόγους για να γιορτάσουν θα έχουν και οι κρατικοί υπάλληλοι καθώς και οι συνταξιούχοι της κρατικής υπηρεσίας, με την παραχώρηση της γενικής αύξησης ύψους 1,5% στους μισθούς και στις συντάξεις τους. Αυτά, ενώ η συζήτηση ξεκίνησε για παραχώρηση των αυξήσεων στους χαμηλόμισθους ή/και αυτό να συνδυαστεί ως αντιστάθμισμα για μεταρρυθμίσεις που θα αυξάνουν την παραγωγικότητα και την αποτελεσματικότητα στις κρατικές υπηρεσίες. Τώρα, πώς θα διαπραγματευτεί τις μεταρρυθμίσεις το κράτος και τι άλλο θα πρέπει να δώσει για να πάρει έστω και τη διαφοροποίηση στο ωράριο εργασίας; Και πώς θα εξηγηθεί στην κοινή γνώμη που καμία διάθεση δεν έχει να αντάμειψη τη δημόσια υπηρεσία καθώς σε μια σειρά από ζητήματα αναμένει πολύ καλύτερη εξυπηρέτηση και υπηρεσίες;
Πώς σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία της ακρίβειας, η Κυπριακή Δημοκρατία έδειξε την ευαισθησία της, όχι σε όσους την έχουν περισσότερο ανάγκη, αλλά στους εργαζόμενους στη δημόσια υπηρεσία; Σε αυτούς δηλαδή που λόγω θέσης έχουν άμεση πρόσβαση στη διαμόρφωση των νομοσχεδίων και προσωπική επαφή με το πολιτικό προσωπικό. Πώς θα το εξηγήσουμε όλοι εμείς αυτό στο 28% του πληθυσμού στην Κύπρο που βρίσκεται στην «κατώτερη εισοδηματική τάξη με ισοδύναμο διαθέσιμο εισόδημα κάτω των €14.155 τον χρόνο, εκ των οποίων το 13,9% (127,2 χιλ.) είναι «σε κίνδυνο φτώχειας», με το διαθέσιμο εισόδημα τους ήταν ίσο ή κάτω από €11.324; Πώς θα συμπεριφερθούν εκλογικά οι χαμηλοσυνταξιούχοι και χαμηλόμισθοι που δεν έχουν ΑΤΑ και σταθερές προσαυξήσεις; Έχει αίσθηση το πολιτικό προσωπικό της χώρας τι είναι αυτό που γίνεται και μάλιστα την 1η του Οκτώβρη, ή μήπως φταίμε εμείς που το εντοπίζουμε; Καλή τύχη και χρόνια πολλά στην Κυπριακή Δημοκρατία!
