Οι πλείστοι εκ των πολιτικών αναλυτών συμφωνούν πλέον ότι η επόμενη εκλογική διαδικασία στην Κύπρο θα έχει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά ως προς τη διαμόρφωση ενός νέου κομματικού χάρτη με βάση σειρά παραμέτρων οι οποίες καθορίζουν την τάση των εκλογέων σε πολύ ιδιάζουσες συνθήκες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ευθέως κάνουν παραλληλισμό με τις ευρωεκλογές. Τότε το φαινόμενο Φειδίας αναδιαμόρφωσε τον χάρτη, στις βουλευτικές, ένα νέο κόμμα και η υποψηφιότητα Οδυσσέα Μιχαηλίδη, υποστηρίζουν, θα μπορούσαν να αλλάξουν σημαντικά τον πολιτικό χάρτη σε σχέση με όπως τον γνωρίζουμε σήμερα.
Το πλαίσιο όπως διαμορφώνεται σε σχέση με την τάση του εκλογικού Σώματος και με βάση τις ώς τώρα εξάρσεις στις προτιμήσεις έχει να κάνει:
• Με τη δημιουργία ενός νέου κομματικού σκηνικού χωρίς ωστόσο επί του παρόντος να υπάρχει πλήρης αντίληψη για τους νέους πρωταγωνιστές και επομένως αυτούς που θα καθορίζουν τους βασικούς πυλώνες της πολιτικής ζωής του τόπου. Υπάρχει έντονη συζήτηση για τον τέως Ελεγκτή, από την άλλη δεν γνωρίζει κανένας -κι αυτό έχει σημασία- ποιοι θα τον πλαισιώσουν.
• Η ρευστότητα αλλά και το άγνωστο στη διαδικασία δημιουργούν μια πρωτοφανή συμπίεση των παραδοσιακών κομμάτων τα οποία είτε δεν θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της συρρίκνωσης ή και της εξαφάνισης όπως απειλούνται τη δεδομένη στιγμή, τουλάχιστον 4 εξ αυτών (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ, Οικολόγοι), είτε αφορούν συνθήκες ανασφάλειας για τα δύο μεγάλα επί του παρόντος σχήματα (ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ) των οποίων απειλείται βάσιμα η πρωτοκαθεδρία αφού χάνουν σταδιακά τους βασικούς άξονες επικοινωνίας τόσο με τους ψηφοφόρους τους όσο και με την ίδια την κοινωνία.
Από τώρα προεκλογική
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι μια εκλογική διαδικασία τόσο μακρινή (οι βουλευτικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν τον Μάιο του 2026) έχει κινητοποιήσει κάθε ίχνος οργανωτικής δεινότητας -όση βεβαίως ο καθείς εκ των κομματικών σχηματισμών διαθέτει. Μια συνθήκη η οποία, χωρίς υπερβολή, δημιουργεί συνθήκες νοσηρότητας στην πολιτική σκηνή και στον διάλογο και εμποδίζει την ανάγκη δημιουργικής αναζήτησης λύσεων στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Στην ουσία, η έναρξη μιας πρόωρης διαδικασίας κομματικής εσωστρέφειας, η οποία μάλιστα θεωρείται ως αναζήτηση κοινής γλώσσας με το εκλογικό Σώμα, αντανακλαστικά εμφανίζει στοιχεία αποσυμπίεσης με αποτέλεσμα να ισχυροποιείται παρά να καταλαγιάζει η αποξένωση των εκλογέων από τους ίδιους τους κομματικούς σχηματισμούς.
Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμη μια παράμετρος της ρευστότητας αυτής αφού δεν επηρεάζει μόνο τις βουλευτικές, αλλά θα αλλάξει τα δεδομένα και των προεδρικών εκλογών του 2028. Αυτή η αλληλοεπίδραση των δυο εκλογικών ορόσημων ενσωματώνει και την ίδια την Εκτελεστική Εξουσία η οποία διά του σημερινού Προέδρου αποκτά από πολύ νωρίς χαρακτηριστικά εξυπηρέτησης ενός μακρού προεκλογικού αγώνα για διατήρηση της εξουσίας. Αποτελούν, εν ολίγοις συγκοινωνούντα δοχεία, από τη μια, η αναζήτηση διεξόδων μέσα από τη ρευστότητα του εκλογικού Σώματος και, από την άλλη, η βραχυκύκλωση από την παρούσα Προεδρία όλων των ειρμών της εξουσίας.
• Οι βάσιμες ανησυχίες του υπάρχοντος συστήματος εξ ορισμού αποτυπώνουν και τους πρωταγωνιστές αυτής της τάσης αλλά ταυτόχρονα εκείνους που θα αισθανθούν τις επιπλοκές από την εμφάνιση νέων παικτών.
Ο ισχυρότερος πρωταγωνιστής
Η πλέον δυναμική τάση που είναι πιθανώς να διαμορφωθεί, χωρίς ωστόσο ακόμη να μορφοποιηθεί, έχει αναμφίβολα πρωταγωνιστή τον τέως Γενικό Ελεγκτή, Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Το σίγουρο είναι πως ο τέως αξιωματούχος του κράτους έχει εντόνως προβληματιστεί το τελευταίο διάστημα για το πώς ο ίδιος θα κινηθεί είτε αρκούμενος στο εύρος μιας προσωπικότητας είτε στη δημιουργία ενός παραταξιακού σχηματισμού για να κτίσει σταδιακά την προσωπική του παρουσία στα ψηλότερα δώματα της εξουσίας. Οι αρχικές μετρήσεις της κοινής γνώμης ήταν, και πιθανώς εξακολουθούν να είναι, πολύ ενθαρρυντικές για τον ίδιο, ενώ αποτυπώνουν, θα έλεγε κάποιος, μια δυναμική προοπτική. Οι πρώτες δε αντιδράσεις συγκεκριμένης ομάδας πολιτικών, όπως και άλλων προσωπικοτήτων, πρόσωπα, τα οποία είτε ανήκουν σε διάφορους κομματικούς χώρους είτε είναι ανένταχτοι, προέκριναν μια γρήγορη σχηματοποίησή τους γύρω από τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Κάτι ωστόσο που δεν προτιμήθηκε από τον τέως Ελεγκτή ή καλύτερα άφησε τους προβληματισμούς του να διαιωνιστούν με αποτέλεσμα ήδη πολλοί από τους πιθανούς συνεργάτες του να βρίσκονται στη διαδικασία αναζήτησης άλλων προσωπικών επιλογών.
Πολιτική Κίνηση;
Παρά τη δυστοκία του Οδυσσέα Μιχαηλίδη να κινηθεί με γοργούς ρυθμούς στη μορφοποίηση και στην κατεύθυνση της δράσης του, είναι ξεκάθαρο πως η πολιτική παρουσία του είναι στην ουσία, όπως εκτιμάται, η μόνη η οποία διαθέτει τα χαρακτηριστικά για να διεμβολίσει το κομματικό σύστημα, κυρίως αν ο ίδιος αποφασίσει εγκαίρως τη δημιουργία μιας πολιτικής Κίνησης. Πολλοί εκ των αναλυτών σήμερα υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει άλλο όνομα που να είναι ικανό να προκαλέσει μια πορεία ανατροπής του κομματικού σκηνικού.
Όπως πληροφορείται ο «Π», η αρχική σκέψη Μιχαηλίδη να παραμείνει ως το δυναμικό στοιχείο για την εκλογική διαδικασία με ορίζοντα τις προεδρικές του ΄28 δεν φαίνεται να έχει συνέχεια γιατί:
• Θα αφυδατώσει πλήρως τη συγκυρία της δυναμικής που σήμερα βιώνει.
• Θα χάσει μια σειρά υποστηρικτών οι οποίοι του προσδίδουν και αντανακλούν πολυμορφία θέσεων και απόψεων αλλά δεν θέλουν να παραμείνουν χωρίς ένα κομματικό βήμα. Κυρίως αυτό αφορά εκείνους οι οποίοι είναι δυνατόν να βρεθούν για διάφορους λόγους έξω από τα σημερινά σχήματα στα οποία ανήκουν. Τέτοιο πρόσωπα υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις παρατάξεις.
• Το κύριο βεβαίως σημείο αφορά την ανάγκη όπως ο τέως Γενικός Ελεγκτής θέσει από τώρα τον εαυτό του ενώπιον της κοινής γνώμης ώστε να καταγράψει και να μετρήσει δυνάμεις, ενώ θα δημιουργήσει την κατάλληλη ώσμωση στον κοινωνικό ιστό. Μόνο με την εξαγγελία και δημιουργία μιας πολιτικής Κίνησης με χρονικό ορίζοντα πριν το καλοκαίρι αυτού του έτους θα είναι σε θέση να αναδιαμορφώσει την τάση του εκλογικού Σώματος.
Με βάση εν ολίγοις ορισμένους εξωγενείς παράγοντες, ο τέως Γενικός Ελεγκτής αντιλαμβάνεται ότι η δημιουργία μιας πολιτικής και κοινωνικής Κίνησης είναι για τον ίδιο μονόδρομος. Ταυτόχρονα θα αποτελέσει μια τέτοια Κίνηση, για σχεδόν όλα τα κόμματα, ένα πραγματικό άγος αφού θα απειληθεί για ορισμένες παρατάξεις η ίδια η ύπαρξή τους, ενώ άλλων, κυρίως των μεγάλων, θα μειωθεί αναπόδραστα η επιρροή τους.
