Θρηνούμε για τους νεκρούς της πυρκαγιάς, για το δάσος και τα ζώα, για τις περιουσίες του κόσμου στην επαρχία Λεμεσού. Θρηνούμε και για εμάς τους ίδιους γιατί πλέον ξέρουμε «ξεκάθαρα», πως είναι θέμα χρόνου πότε θα καεί και το επόμενο δάσος. Θα είναι ο Μαχαιράς, ο Κύκκος, ο Σταυρός της Ψώκας ή η κορυφή του Τροόδους; Έχουμε ακόμη Ιούλη, μπορεί και πριν το τέλος της χρονιάς που διανύουμε να διαγράψουμε ένα από αυτά ή και όλα μαζί. Το «είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ» των πολιτειακών αξιωματούχων που ειπώθηκε αρχές του μήνα, είναι το ξεκάθαρο μήνυμα του μην περιμένετε τίποτα πια από το κράτος. Όσοι ζείτε κοντά σε δάσος, οργανωθείτε σε τοπικό επίπεδο με τους γείτονές σας. Φτιάξτε τα δικά σας σχέδια πυρόσβεσης και διαφυγής και ασφαλίστε τις περιουσίες σας. Αν βοηθήσει και το κράτος, θα είναι ένα ανέλπιστο μπόνους.
Η φονική έκρηξη στο Μαρί, η αεροπορική τραγωδία της Ήλιος, η δολοφονική διαχείριση των αερόσακων Takata και οι καλιφορνέζικων διαστάσεων πυρκαγιές των τελευταίων χρόνων έχουν κοινές ρίζες. Πηγάζουν από την απουσία της αίσθησης ευθύνης και καθήκοντος προς την κοινωνία και τον τόπο. Μπορείς να είσαι ανώτερος αξιωματικός, γενικός διευθυντής σε υπουργείο ή πολιτικός προϊστάμενος και να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια όταν έχεις δει ένα Μάτι στην Ελλάδα να καίγεται, τις πλημμύρες σε όλη την Ευρώπη αλλά και τις πυρκαγιές της τελευταίας δεκαετίας εδώ στην Κύπρο; Και τι ύβρεις να «πουλάς» success story για τις πυρκαγιές αρχές του καλοκαιριού; Και τι τιμωρία για όλους μας που δεν βρέθηκε ένας από μας να πει στους αξιωματούχους μα τι λέτε; Βλέπετε, πολύ θέλαμε όλοι να πιστέψουμε τις υποσχέσεις τους για το πόσο καλά προετοιμάστηκαν, για το πόσο προσαρμόστηκαν στις δύσκολες κλιματικές συνθήκες.
Τώρα ξέρουμε πως η κλιματική αλλαγή είναι μια ευθύνη που δεν θέλει και δεν μπορεί να σηκώσει το κράτος μας. Είναι για αυτό που οι τοπικές κοινωνίες θα πρέπει να οργανωθούν από μόνες τους. Να συνεχίσουν να απαιτούν τη δημιουργία προειδοποιητικού 112 αλλά μέχρι τότε να φτιάξουν τα δικά τους chat group με τους γείτονές τους. Να απαιτήσουν δημιουργία σχεδίου εκκένωσης για την περιοχή τους αλλά μέχρι να γίνει αυτό να οργανώσουν σε επίπεδο κοινότητας, ακόμη και γειτονίας το δικό τους σχέδιο και να περιλάβουν σε αυτό και τους ηλικιωμένους γείτονες ή τα παιδιά που οι γονείς τους μπορεί να απουσιάζουν. Να απαιτήσουν συλλογικές ασφαλίσεις από το κράτος σε περιουσίες που είναι σε περιοχές επικίνδυνες για πυρκαγιές και πλημμύρες, αλλά μέχρι τότε να φροντίσουν να έχουν ιδιωτική ασφάλιση για την περιουσία τους.
Να απαιτήσουν την εισαγωγή σύγχρονης τεχνολογίας στην πρόληψη και την κατάσβεση πυρκαγιών και επιχορήγηση για τις ιδιωτικές περιουσίες, αλλά μέχρι τότε να δούμε τι λύσεις πρόληψης και πυρόσβεσης μπορούμε να έχουμε από μόνοι μας. Να απαιτήσουμε τον καθαρισμό ποταμών και άγριας βλάστησης κοντά στις κατοικίες, αλλά στο μεταξύ να δράσουμε και από μόνοι μας και να δούμε ακόμη και τι φυτά μπορούν να είναι επικίνδυνα για πυρκαγιά στον κήπο και ποια καθυστερούν τη φωτιά. Στο τέλος της μέρας, είναι η ζωή των δικών μας ανθρώπων σε κίνδυνο και όχι του/της εκάστοτε υπουργού Περιβάλλοντος ή Δικαιοσύνης. Να απαιτήσουμε να πάνε οι φόροι μας, ιδιαίτερα οι πράσινοι σε έργα για να προλάβουμε πλημμύρες και πυρκαγιές, αλλά και εμείς οι ίδιοι να επανεξετάσουμε τη συμπεριφορά μας απέναντι στο περιβάλλον. Να επανεξετάσουμε την ανοχή μας στα σκουπίδια είτε πρόκειται για χωματερές μέσα στο δάσος ή για τα σκουπίδια που «στολίζουν» περιμετρικά τους δασικούς δρόμους. Με άλλα λόγια, αν με τη δική μας στάση επιδείξουμε υπευθυνότητα και αίσθηση του καθήκοντος, δεν θα αργήσει η μέρα που θα αποκτήσουμε αξιωματούχους με παρόμοια χαρακτηριστικά και με λίγη τύχη, ίσως καταφέρουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές ένα κομμάτι από το δάσος που μας κληροδότησαν οι προηγούμενες.
