Το άγος και η αναξιοπιστία ενός Προέδρου

Ο Νίκος Αναστασιάδης βρέθηκε ενώπιον της ερευνητικής για το σκάνδαλο των διαβατηρίων πιστεύοντας ότι η κατάθεσή του, όχι κυρίως το περιεχόμενό της, αλλά η παρουσία του στην επιτροπή, θα άλλαζε τη ροή των πραγμάτων και σταδιακώς θα έφευγε από την επικαιρότητα το ενοχλητικό αλλά και εξουθενωτικό για τον ίδιο ζήτημα το οποίο απασχολεί την κοινή γνώμη. Η στρατηγική Αναστασιάδη για αποκοπή από την καθημερινότητα αυτού του ζητήματος-σκανδάλου το οποίο προφανώς διαμορφώνει και οριοθετεί τελεσιδίκως τη χειρότερη περίοδο της πολιτικής του καριέρας, ξεκίνησε με ένα εκτός τόπου και χρόνου διάγγελμα για τη διαφθορά, ακολούθησε η συνέντευξή του την επομένη όπως και η τραγελαφική εικόνα την οποία εξέπεμψε με τη σπουδή του να υπερασπιστεί την υπουργό Δικαιοσύνης κατά τρόπο που κυριολεκτικώς την ακύρωσε ως υπουργό αλλά κυρίως ως προσωπικότητα. Οι επόμενες μέρες ήταν εξίσου καταστροφικές και οδυνηρές για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αφού η κατάθεσή του την Τρίτη στην ερευνητική, επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί ασαφής, με ανακρίβειες, ψευδείς αναφορές, με προφανή προσπάθεια να καλύψει πρακτικές του ιδίου τις οποίες επιχείρησε να σφραγίσει με επίσημες αποφάσεις ολόκληρου Υπουργικού Συμβουλίου για επτά συναπτά έτη. Η κορύφωση του προεδρικού κάζου των ημερών ολοκληρώθηκε με την επιβεβαίωση στην επιτροπή Ελέγχου της Βουλής για τη χρησιμοποίηση του αεροσκάφους του Σαουδάραβα φίλου του για δύο ταξίδια στις Σεϋχέλλες (το 2015 και το 2018) και τη σχεδόν ταυτόχρονη, μετά το πρώτο ταξίδι, παραχώρηση διαβατηρίου στη δεύτερη σύζυγο του ξένου φίλου ή σχεδόν ευεργέτη της Κύπρου κατά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

 

Η στρατηγική

Η στρατηγική Αναστασιάδη δυστυχώς για τον ίδιο αλλά και για το πολιτικό σύστημα στον τόπο δεν απέδωσε. Όσο και αν επιχείρησε να αλλάξει αμέσως την ατζέντα μετά την έξοδό του από τη διερευνητική σημειώνοντας πως θα ήθελε τώρα να επικεντρωθεί στα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν τον τόπο, φέρνοντας ως παράδειγμα την πανδημία και τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Είναι ατελέσφορη η προσπάθειά του επειδή δεν φαίνεται πως εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα είναι δυνατόν να υπάρχει μια «ειρηνική» ρύθμιση του θέματος αλλά δυστυχώς θα βιώσει η κοινωνία πολλά ακόμη επεισόδια αντιπαλότητας στο εσωτερικό. Έτσι και αλλιώς ο κοινωνικός και πολιτικός περίγυρος βρίσκεται ασφυκτικά εγκλωβισμένος στο μέγεθος και το εύρος του σκανδάλου. Όλες, μα όλες σχεδόν οι πτυχές που συνθέτουν τη δράση κράτους, κυβέρνησης, Βουλής, μέσων ενημέρωσης και κοινωνικών δικτύων, κινούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δικαίως ή αδίκως στη σφαίρα μιας ευρύτερης συζήτησης με αρχή, μέση και τέλος, και ό,τι πράττεται, γράφεται και λέγεται, όλα, να έχουν σχέση με το μεγαλύτερο σκάνδαλο στη σύγχρονη ιστορία του τόπου.

Η σημερινή πολιτική σκηνή είναι προφανώς ψυχοφθόρα και αντιπαραγωγική. Η διαπίστωση αυτή είναι καθολική και μάλλον απασχολεί και προβληματίζει όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Δεν αφορά μόνο το Προεδρικό και τον Δημοκρατικό Συναγερμό αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Προβληματίζει πολύ το κυβερνών κόμμα και την ηγεσία του η οποία ακροβατεί στις λογικές τις διακυβέρνησης, κάτι που σημαίνει πως δεν έχει πολλά περιθώρια ελιγμών από τη μία, αλλά και στην ανάγκη της να εκφράσει έναν άλλο λόγο για να μετρήσει όχι απλώς τις αντοχές της αλλά και την αυθύπαρκτη δράση της σε πολύ οριακές συνθήκες, από την άλλη. Στην πραγματικότητα τα στελέχη του ΔΗΣΥ επιχειρούν να αφήσουν ανοικτές τις κεραίες τους προς τη διακυβέρνησή τους αλλά δυσκολεύονται ιδιαιτέρως στην αποφυγή γενικών τοποθετήσεων με άξονα τα όσα καθημερινώς θέτει στην ατζέντα η αντιπολίτευση.

 

Το σωσίβιο;

Στο μοναδικό θέμα στο οποίο η επίσημη συμπολίτευση έχει την ευχέρεια να αποφύγει τις γενικές αναφορές είναι στην αποτίμηση των όποιων εξελίξεων συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν στο Κυπριακό. Παρά την καταστροφική πορεία με τους χειρισμούς στο Κυπριακό τα τελευταία τριάμισι χρόνια, παρά το τεράστιο πισωγύρισμα από τις πολιτικές Αναστασιάδη και τη μεγάλη ζημιά που έχει επιφέρει η αλλοπρόσαλλη και ασυνάρτητη στάση του γύρω από τη μορφή λύσης, εντούτοις τόσο ο ίδιος όσο και το κυβερνών κόμμα επιχειρούν να επαναφέρουν τις πιθανές εξελίξεις ως τη «ζωογόνο διέξοδο» από τα μεγάλα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν κυβέρνηση και κόμμα. Στον αντίποδα η μεγάλη αντιπολίτευση δεν έχει ακόμη πεισθεί για την ειλικρίνεια του σημερινού Προέδρου για αλλαγή πλεύσης, για τη σταθερότητά του σε στόχους και ενέργειες και για την αποτίμηση ενός εποικοδομητικού και ρεαλιστικού άξονα συζητήσεων στο Κυπριακό που να του επιτρέπουν να επανέλθει σε λογικές διαλόγου. Και μάλλον χρειάζονται ακόμη να γίνουν πολλά από μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας για να πετύχει τη στήριξη της Αριστεράς στο Κυπριακό. Το ΑΚΕΛ διαμηνύει ακόμη ότι πλέον δεν υπάρχει χώρος για τακτικές κινήσεις και άλλα πισωγυρίσματα και «δεν προτίθεται να καταστεί συμμέτοχο στα παιγνίδια Αναστασιάδη» αν ο ίδιος σχεδιάζει να ξεφύγει από το άγος των εσωτερικών του αδιεξόδων, παίζοντας νέα παιγνίδια για εσωτερική κατανάλωση με θύμα εκ νέου το Κυπριακό.