Όταν το «πολιτικά ανήθικος» μοιάζει πια με φιλοφρόνηση

Ο διάολος, λένε, κρύβεται στις λεπτομέρειες. Έτσι και εδώ. Για αρχή, κρατήστε τη λέξη «σεΐχης».

Εδώ, στην πρόταση: «Ο κύβος ερρίφθη. Ο σεΐχης της Σαουδικής Αραβίας […] αποκαλύπτει…». Όσοι και όσες είδατε το τηλεοπτικό ρεπορτάζ να κυκλοφορεί στα social media, ξέρετε περί τίνος πρόκειται.

Όσοι και όσες δεν το είδατε ίσως θέλετε να μάθετε ότι ήταν ένα ρεπορτάζ του 2014, στο οποίο «ο σεΐχης της Σαουδικής Αραβίας» (sic) μετά από παραμονή «αρκετών ημερών στο νησί μας», αποκάλυπτε στον σταθμό (και μόνο) τις τρελές επενδύσεις που θα έκανε στην Κύπρο.

Το ρεπορτάζ για τη χαρά του «σεΐχη της Σαουδικής Αραβίας» έβγαζε μια αίσθηση ηδονής παρακατιανής, χαρακτηριστικής εκείνες τις μέρες της απελπισίας όταν είχαμε πιστέψει ότι ο CIPA -άλλο φοβερό επίτευγμα…- είχε αρχίσει να τσιμπά τα καλύτερα ψάρια στο παζάρι.

Το ρεπορτάζ ντύθηκε με πλάνα (και) από την επίσκεψη του «σεΐχη της Σαουδικής Αραβίας» στον Φιλάργυρο Β’, με τον οποίο, λέει, συζήτησε για τις επενδύσεις του - τι να συζητούσε μαζί του, για τον… Χριστό;- για τις οποίες, επενδύσεις του, σας παραπέμπω στην (μισοδότζιν αλλά έστω) έκθεση του γενικού ελεγκτή για το θέμα.

Ο «σεΐχης της Σαουδικής Αραβίας» (sic) ήταν βεβαίως, ο Σαουδάραβας επιχειρηματίας που θα δάνειζε μετά τα αεροπλάνα του στον Πρόεδρο. Δεν έφταιγε ο συνάδελφος, έτσι τον είχαν παρουσιάσει. Ο τίτλος «σεΐχης» είχε τονιστεί στα ΜΜΕ προκειμένου να προσδώσει παλατιανό κύρος στον επισκέπτη στα όμματα των ιθαγενών και, διόλου τυχαία, δεν αναφέρθηκε μετά ιδιαίτερα από τον Πρόεδρο ή κάποιον άλλον, αφού ο συγκεκριμένος δεν είναι μέλος της βασιλικής οικογένειας ή κάτι παρόμοιο. Είναι τόσο σεΐχης, όσο λ.χ. κοσμικές οι κόρες του Προέδρου εκτός Λεμεσού.

Ξεχασμένο κι αυτό με τα πολλά αλλά, ο περί ου ο λόγος Σαουδάραβας ήταν η αιτία για να κάνει τον περασμένο Νοέμβριο ο Πρόεδρος εκείνη τη γενναία δήλωση, ότι θα υπέβαλλε την παραίτησή του την επόμενη μέρα «εάν διαφανεί ποτέ ότι είτε το πρώην δικηγορικό μου γραφείο είτε εγώ, για ιδιοτελείς σκοπούς, έχω προβεί στην οποιαδήποτε έκνομη ενέργεια εύνοιας προς οποιονδήποτε».

Εδώ, η λέξη κλειδί είναι βέβαια το «έκνομη». Το «ιδιοτελείς» είναι η έξοδος κινδύνου.

Πιάσε πολιτικό να κάνει μαλ… και μέτρα τα λεπτά ώσπου να σου πει ότι το έκανε για το καλό της πατρίδος. Ο πατριωτισμός άλλωστε είναι πάντα ένα... καλό καταφύγιο.

Ας σταθούμε όμως στο «έκνομη». Διότι ουδέποτε ο ΠτΔ κατηγορήθηκε ότι παραβίασε τον νόμο. Κατηγορείται ότι εξευτέλισε την έννοια της πολιτικής ηθικής, κάτι για το οποίο δεν αμφιβάλλει κανείς. Και ο ίδιος, άλλωστε, το αντιλαμβάνεται απόλυτα. Απλώς παριστάνει τον χαζό για ευνόητους λόγους.

Εάν ήταν χαζός, ο συγκεκριμένος θα πήγαινε μέσω του γραφείου του για την πολιτογράφηση. Αλλά, όπως συνήθως συμβαίνει, περιπτώσεις με πολιτικές επισφάλειες όπως οι δικαστικές μάχες του «σεΐχη της Σαουδικής Αραβίας» ενάντια σε εκδότες βιβλίου το οποίο παρουσίαζε την οικογένειά του να έχει χρηματοδοτήσει… έκνομες ενέργειες που θα έλεγε και ο Πρόεδρος -εδώ μια Αλ Κάιντα- αυτές πηγαίνουν σε μικρότερα γραφεία.

Τα μεγάλα έρχονται μετά. Για τις μεγάλες φιλίες που δημιουργούνται. Και οι οποίες φιλίες, αγνές όπως είναι, δεν μετρούν λεπτομέρειες όπως λ.χ. το πιο πάνω ή το ζήτημα με τα ιρλανδικά διαβατήρια που είχε αποκτήσει πριν η οικογένεια του «σεΐχη της Σαουδικής Αραβίας» που έφτασε μέχρι τη Βουλή της Ιρλανδίας ή και άλλα θέματα πιο παλιά όπως η καταδίκη της κοινοπραξίας BCCI της οποίας ο πατέρας του υπήρξε μέτοχος (20%) αλλά και μη εκτελεστικός διευθυντής.

Καταδίκη για ξέπλυμα, δωροδοκία, υποστήριξη της τρομοκρατίας, εμπόριο όπλων και άλλα. Ο δισεκατομμυριούχος πατέρας των δύο Κυπριόπουλων είχε κατηγορηθεί για απάτη από δικαστήριο στη Νέα Υόρκη και επέλεξε να καταλήξει -δήλωνε μέχρι τέλους αθώος- σε ρύθμιση. Πληρώνοντας 225 εκατομμύρια δολάρια.

Θα έπρεπε, λοιπόν, να είναι βλάκας ο ΠτΔ για να αγγίξει τέτοιον φάκελο - και είναι πολλά, αυτό όχι όμως.Παρόλο που είναι σημαντικό να πούμε ότι πέραν της υπόθεσης πατέρα και της εμπλοκής του ονόματος των γιων στο βιβλίο το οποίο απαγορεύτηκε στην Αγγλία αλλά κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ και προκάλεσε και τη θέσπιση τοπικής νομοθεσίας στη Νέα Υόρκη για να προστατευτεί η διάθεσή του, δεν προέκυψε κάτι. Πολιτικά όμως ήταν καυτή πατάτα.

Αλλού βέβαια, ένας πολιτικός δεν θα είχε διανοηθεί να πάρει τζάμπα αεροπλάνα από αυτούς (ή τον οποιονδήποτε). Πόσω μάλλον ένας πολιτικός ο οποίος όσα κι αν δηλώνει, φτωχός δεν είναι. Κάθε άλλο. Είναι και ξεφτίλα μεγάλη, όπως και να το δεις.

Πόσω μάλλον να καταλήγει στο σημείο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος (!) να δηλώνει επίσημα ότι ο ΠτΔ γνώρισε λέει τον Σαουδάραβα το 2015 σε εκδήλωση του CIPA (φοβερό μνημονικό!..) για να μας πείσει ότι δεν τον ήξερε πριν την πολιτογράφησή του, αρχές του 2015.

Με το ρεπορτάζ, ο «Π» το έγραψε και προ μηνών, να παρουσιάζει τον «σεΐχη της Σαουδικής Αραβίας» να μιλά με ενθουσιασμό για τις συζητήσεις του με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη τον οποίο κατά το Προεδρικό… δεν είχε γνωρίσει ακόμα!

Νά και η μια όμορφη φωτογραφιούλα. Ιούνιος του 2014. Ο Πρόεδρος θυμόταν, λέει, ότι «τον γνώρισε στον CIPA» το 2015 αλλά όχι ότι τον δέχτηκε στο Προεδρικό, το 2014. Τέτοια ξεφτίλα.

Και το μέλλον μας, βρίσκεται στα χέρια ενός τέτοιου ανθρώπου.

Υστερόγραφο: Έχει βέβαια και πλάκα το θράσος του Προεδρικού. Χτες δήλωσαν ότι το ζήτημα έχει λήξει για εκείνους. Κάποιος να τους εξηγήσει ότι είναι μοναδικοί, οι μοναδικοί όμως, που δεν είναι σε θέση να κρίνουν εάν έληξε κάτι σ’ αυτή την Ιστορία. Η πατέντα του «έληξε» είναι άμα τσακωνόμαστε με κάποιον, Πρόεδρε. Όταν... μας τσακώνουν, δεν βοηθά. Αντραπείτε επιτέλους.