Μα, απατεώνας και Σύμβουλος του Προέδρου μας; Τόσο χαζοί;

Διαβάζω στο χθεσινό φύλλο του «Πολίτη» την είδηση της καταδίκης σε φυλάκιση δύο χρόνων ενός τύπου ο οποίος εμφανιζόταν ως σύμβουλος του Προέδρου Αναστασιάδη και αποσπούσε, λέει, χρήματα.

Σκέφτομαι πόσο άβολη πρέπει να ήταν για την κυβέρνηση αυτή η υπόθεση, ειδικά εάν αναλογιστεί κανείς ότι ο τύπος αυτός έπειθε τους πάντες ότι εκπροσωπούσε τον Πρόεδρο τάζοντας ρουσφέτια και αποσπώντας χρήματα για να μεσολαβήσει ακόμα και στην αποστολή αρρώστου στο εξωτερικό για θεραπεία.

Και είναι άβολη ακόμα. Διότι, πέρα από την αφέλεια πολλού κόσμου και τις διαχρονικές παθογένειες του κράτους μας, υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας: το να μπορεί να πουλάει κάποιος τέτοια παραμύθια δηλώνοντας «σύμβουλος του Προέδρου» έχει να κάνει αναπόφευκτα και με την εικόνα που βγάζει μια διακυβέρνηση προς τα έξω.

Εξ ου και το άβολον του πράγματος. Διότι, λογικά, σκέπτεται ο μέσος πολίτης: πώς μπορούσε κάποιος να περιφέρεται για τόσον καιρό και τόσο απλά έξω και να πουλάει ρουσφέτια στο όνομα του Προέδρου;

Έχει ζήτημα εικόνας η κυβέρνηση δηλαδή. Αναντίλεκτα. Το μόνο που μπορούσε να τον είχε προδώσει τον τύπο είναι η σούμα των όσων απέσπασε: 35.000 μόνο. Ε, ό,τι και να τους πεις, ψιλικατζήδες δεν τους λες.

Πάντα φροντίζουν να κερδίζει το κράτος και μάλιστα, όπως μας είπε και ο Πρόεδρος τις προάλλες, να εξοικονομούν και λεφτά.

Να βάζουν, δηλαδή, πολλά λεφτά στην άκρη. Όχι, να είμεθα σωστοί. Για να μην αδικούμε. Και προσεκτικοί. Είναι συνηθισμένοι σε μια ποιότητα, σε ένα επίπεδο.

Φαντάζομαι θα ακούσατε την εκτίμηση του γενικού ελεγκτή στη Βουλή, χθες, ότι γύρω στις 200.000 ευρώ εκτιμάται η αξία των διακοπών-δώρου του καλού Σαουδάραβα φίλου του Προέδρου μας. Μιλάμε μόνο για το αεροπλάνο. Τα άλλα ήταν από άλλο καλό φίλο του Νίκου Αναστασιάδη. Εδώ μιλάμε για τον Σαουδάραβα.

Τον μοναδικό, μάλιστα, άνθρωπο στην οποία Ιστορία τον οποίο κάποιος -εδώ ο Νίκος Αναστασιάδης- κατάφερε να γνωρίσει έναν ολόκληρο χρόνο μετά που τον γνώρισε. Σχεδόν «μεταφυσικό». Spooky!

Αυτό εννοώ με το ότι δεν είναι ψιλικατζήδες.

Εξ ου και η δέουσα προσοχή την οποία έλεγα πριν ότι καλούμεθα να επιδείξουμε, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Όπως προσεκτικοί θα υπήρξαν, είμαι βέβαιος, και οι αστυνομικοί οι οποίοι χειρίστηκαν την υπόθεση. Σίγουρα θα αναρωτήθηκαν, «μήπως ήταν όντως σύμβουλος του Αναστασιάδη;». Σίγουρα τους πέρασε από το μυαλό.

Εννοώ ότι μπορεί να ήταν όντως σύμβουλος και να παραστράτησε. Συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Οπότε, θα έψαξαν να δουν τι καπνό φούμαρε ο τύπος και σίγουρα θα βρέθηκαν μπροστά σε έκπληξη μεγάλη όταν διαπίστωσαν ότι δεν ήταν σύμβουλος του Προέδρου αλλά ένας απατεώνας. Κοινός απατεώνας.

Έκπληξη, διότι δεν θα μπορούσαν να πιστέψουν πώς κάποιος κατάφερε να εξαπατήσει τόσο κόσμο χωρίς να είναι όντως σύμβουλος του Νίκου Αναστασιάδη.

Και να μην τον πάρει κανείς χαμπάρι. Έκπληξη όχι απλώς μεγάλη, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, αλλά τεράστια. Πώς πέρασε απαρατήρητος;

Δεν τον έφταναν, λοιπόν, τον καημένο μας τον Πρόεδρο οι σκοτούρες του και η αδιάκοπη προσπάθειά του να βγάλει όσα περισσότερα λεφτά μπορεί από τέτοιες εξοικονομήσεις για το μέλλον του τόπου, είχε και τον άλλον να γυρίζει να κάνει αυτά τα πράγματα στο όνομά του.

Και βεβαίως, έχει και τη Βουλή να σκαλίζει συνεχώς το άλλο θέμα που λέγαμε. Χθες, ο γενικός ελεγκτής ανέφερε στο σώμα όπου εκλήθη για το ζήτημα ότι οι πολιτογραφήσεις του Σαουδάραβα φίλου του Προέδρου μας και άλλων 21 (είκοσι ενός) μελών της οικογένειάς του δεν πληρούσαν τους όρους όταν εγκρίθηκαν και με τίποτα δεν έπρεπε να εγκριθούν.

Υπενθυμίζω ότι εγκρίθηκαν το 2015, Ιανουάριο, μήνες αφότου ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τον είχε δεχθεί στο Προεδρικό αλλά και μήνες προτού τον γνωρίσει, «σε μια εκδήλωση του CIPA».

Ο γενικός ελεγκτής, αναφερόμενος στα ακίνητα τα οποία δηλώθηκαν ως επένδυση για σκοπούς της πολιτογράφησης, υποστήριξε ότι «υπήρξε υπερτιμολόγηση (φούσκωμα)», αλλά και ότι «το Δημόσιο απώλεσε φόρους και τέλη της τάξης του 1 εκατ. ευρώ».

Η έπαυλη, συνέχισε, την οποία αγόρασε ο Σαουδάραβας, είχε αγοραστεί από εταιρεία μερικούς μήνες προηγουμένως και η αξία της ήταν μόνο 3,5 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, ο Σαουδάραβας πλήρωσε -κατά τον γενικό ελεγκτή- 7,5 εκατ. ευρώ, αλλά ο φόρος υπολόγισε μόνο 5,5 εκατ. ευρώ. Και κανείς δεν ξέρει πού κατέληξαν τα συνολικά 4 εκατ. ευρώ διαφορά.

Κατά την εκτίμησή του υπήρξε: «στρέβλωση υπερτιμολογήσεων που ενδεχομένως να οφείλεται στην ύπαρξη μεσαζόντων ή/και στην εκμετάλλευση των ξένων επενδυτών από τους ντόπιους επιχειρηματίες ή/και σε άλλους λόγους που σχετίζονται με μη υγιείς πρακτικές, ή σε συνδυασμό των πιο πάνω».

Εδώ το θέμα δεν αγγίζει τον Πρόεδρο, προς το παρόν τουλάχιστον και χωρίς η ΜΟΚΑΣ -αυθεντία στις έρευνες και στο αποτέλεσμα και λίγα λέω- να έχει ελέγξει τα στοιχεία. Κρίνοντας από το παρελθόν της ΜΟΚΑΣ στον τομέα αυτό, είμαι βέβαιος ότι θα τα ερευνήσει και θα αποφανθεί ότι δεν τρέχει τίποτα.

Δέχομαι στοιχήματα!

Ωστόσο, μέχρι να λάμψει η ΜΟΚΑΣιος αλήθεια, ο Πρόεδρος πρέπει να μας πει πώς το έκανε αυτό με τον Σαουδάραβα. Για να μπορούμε και εμείς να γνωρίζουμε κάποιον καιρό μετά που τον γνωρίσαμε. Και να βρούμε κάναν τέτοιο φίλο και εμείς!

Έναν φίλο ο οποίος να χαρίζει ταξίδια 200.000 ευρώ χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Έναν φίλο αληθινό και χουβαρντά.

Έστω όχι και τόσο. Και λιγότερο, δεν πειράζει!

Παρεμπιπτόντως, δεν τον ρώτησε κανείς τον Πρόεδρο. Άλλα δώρα, τόσα χρόνια και τόσο καλοί φίλοι που είναι, δεν του έκανε; Το ταξίδι το 2015 ήταν δώρο και αυτό; Και άλλα επιπρόσθετα;

Μία φορά μόνο; Ντροπή του! Κοτζάμ Πρόεδρο φίλο έκανε.