Σε ενοχλεί η μάσκα; Και εμάς οι ηλίθιοι. Το κάναμε θέμα;

Δεν ξέρω τι με κούρασε περισσότερο. Ή μάλλον ξέρω: αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στην ίδια την κατάσταση από τη μία και τη μουρμούρα που συναντά κανείς μπαίνοντας στα social media, κάτω από τις ειδήσεις των σάιτ, και συχνά στον δρόμο από την άλλη, χωρίς δισταγμό -πλέον- θα έλεγα πως αυτό που με κουράζει είναι το δεύτερο.

Γιατί, αν το καλοσκεφτείτε, το άλλο το έχουμε συνηθίσει. Όσοι θέλουμε; Όσο θέλουμε; Έστω. Τα βασικά. Είναι όμως μια κανονικότητα και κάποια στιγμή -σε τρεις, σε έξι μήνες, σε κάτι περισσότερο- θα περάσει.

H βλακεία όμως των τομαριών; Ούτε θα περάσει, ούτε υποφέρεται. 

«Με πιάνει κλειστοφοβία με τη μάσκα», γράφει η άλλη. «Δεν τα πιστεύω», λέει ο άλλος. «Δεν υπάρχει ιός, είναι για να μας κλέψουν τις ελευθερίες μας», λέει παρακάτω.

Τι να σου κλέψουν άλλωστε; Τον εγκέφαλο; Να τον κάνουν τι; Να τους πεις να πάνε να… καλοκαιριάτικα, δεν μας φτάνει και η ζέστη, δεν είναι λέει πρέπον.

Εάν σε πιάνει κλειστοφοβία εσένα με τη μάσκα -από πού και ώς πού, αλλά ΟΚ, χάριν συζητήσεως- εμένα με τη μαλακοφοβία μου γιατί δεν με σκέφτεται ποτέ κανείς; Εγώ δεν έχω δικαιώματα; Κάτσε σπίτι σου και σκάσε.

Δηλαδή, τον άλλον που είναι αναγκασμένος να τη φοράει τόσες ώρες για να εξυπηρετήσει εσένα που δεν μπορείς να τη βάλεις πέντε λεπτά για να τον/την προστατέψεις διότι εκείνος/εκείνη κινδυνεύει, βούρλο, τον/τη ρώτησες πώς αισθάνεται; 

Τον/τη ρώτησες αν θα προτιμούσε να είναι σπίτι και να κάνει νούμερα σαν εσένα, μην έχοντας κάτι άλλο να κάνει στην απολύτως άσκοπη παρουσία του στον πλανήτη, από το να επινοεί συμπτώματα κατά φαντασίαν και να προτάσσει «ελευθερίες» που καταπατούν όχι μόνο τις ελευθερίες των άλλων αλλά και το δικαίωμά τους στην ασφάλεια;

Διαβάστε περισσότερα στο ΠΟΛΙΤΗΣ PREMIUM