Φεύγουν νύχτα, προάγονται και μετά τη σύνταξη (αν συμπεριφέρονται «ανεπίτρεπτα»)

Κύπρος. Η χώρα στην οποία όταν κάποιος επιδείξει διαγωγή η οποία, κατά το Ανώτατο Δικαστήριο, «ήταν απαράδεκτη, ηθικά ανεπίτρεπτη, πολλές φορές χυδαία, αλλά και ταπεινωτική, τόσο γι’ αυτόν όσο και για όσους αυτή επηρέαζε» (sic) και…

… πάντα κατά το Ανώτατο, «η συμπεριφορά του αυτή στον χώρο εργασίας εξέθετε και τον ίδιο υπό την ιδιότητά του ως επικεφαλής της διπλωματικής αποστολής, αλλά και τη διπλωματική υπηρεσία του κράτους γενικά, και κατ’ επέκταση και την Κυπριακή Δημοκρατία που του εμπιστεύθηκε την εκπροσώπησή της στην ξένη χώρα»…

… αυτός ο τύπος προάγεται από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, μετά που θα επιλέξει να συνταξιοδοτηθεί, από την κλίμακα Α13 (πληρεξούσιου υπουργού) στην Α15 (πρέσβη).

Ίσως η ΕΔΥ θέλοντας να επιβραβεύσει τον συγκεκριμένο και για τα όσα το Ανώτατο αναφέρει να του κλείσει μόλις εξομαλυνθεί η κατάσταση με την πανδημία και ένα πακέτο διακοπών. Εκτός του Ιράν και της Αυστρίας κατά προτίμηση...
Το είπαμε πολλές φορές: το ότι επιβιώνει ο #Πελλότοπος οφείλεται σε ταυτόχρονες συμπτώσεις. Και πολλή τύχη!

Ήμασταν η μοναδική ίσως χώρα ο πρέσβης της οποίας στην Τεχεράνη την έπεσε -στην… Τεχεράνη μετά το '79- σε υπάλληλο της πρεσβείας, Ιρανή μάλιστα, και χρειάστηκε να τον φέρουν σχεδόν με την ταχύτητα που το Ισραήλ σήκωσε τους δικούς του διπλωμάτες και τους υπαλλήλους της El Al από την ιρανική πρωτεύουσα όταν οι μουλάδες ανέτρεψαν τον σάχη.

Η μικρή μας Κυπρούλα είναι πάντα πρώτη σε κάτι τέτοια. Θυμάμαι δε πώς είχε ξεσηκωθεί η κλαδική των υπαλλήλων του Υπουργείου Εξωτερικών όταν, τότε, ο «Patroclos» στο «Tales from the Coffeeshop» της «Cyprus Mail» είχε γράψει το βιτριολικό -λατρεμένο- εκείνο σχόλιο ότι οι Κύπριοι διπλωμάτες όταν δεν χώνουν τα χέρια τους στα ταμεία των πρεσβειών τους τα χώνουν στα σουτιέν των υπαλλήλων τους. Χαμός!

Το ζήτημα βέβαια δεν είναι το να ισοπεδώσουμε το διπλωματικό μας σώμα όταν είναι ξεκάθαρο πως, παρά τον μεγάλο αριθμό προβληματικών που υπηρετούν στις πρεσβείες μας, η μεγάλη πλειονότητα κάνει μια χαρά τη δουλειά της και, ακόμα και από τους προβληματικούς, εκείνοι οι οποίοι λ.χ. παίζουν με τα ενοίκια των οικιών, κλέβουν διάφορα, βάζουν χέρι, φεσώνουν το κράτος, διοργανώνουν πάρτι με call girls κ.λπ., είναι ένα μικρό μέρος. Των προβληματικών.

Οι πλείστοι/ες προβληματικοί/ες είναι διάφοροι/ες διαταραγμένοι και διαταραγμένες, εξουσιομανείς, συμπλεγματικοί και συμπλεγματικές, ανάγωγοι και ανάγωγες που κάνουν τη ζωή των άλλων μαρτύριο.

Τους βλέπουμε να υπηρετούν σε πρεσβείες στην Ευρώπη και αλλού και σκεφτόμαστε πόσο τυχεροί είναι, αλλά, πιστέψτε με, συνήθως υπάρχει ένας/μία του προβληματικού είδους. Όπως πάντα δε στην Κύπρο, αυτοί και αυτές προάγονται γρήγορα. Αν έχει και δεύτερο/δεύτερη, οι πρεσβείες μας μετατρέπονται σε κολαστήρια.

Το πρόβλημα είναι πως η ανοχή του κράτους σε όλα αυτά τα φαινόμενα -το ότι η ΕΔΥ το τερματίζει κιόλας κάποτε, δεν χρειάζεται καν να το συζητήσουμε- τα ενισχύει και τα πολλαπλασιάζει.

Στο δε Υπουργείο Εξωτερικών μας η κατάσταση είναι απείρως χειρότερη, διαχρονικά, με έναν μεγάλο αριθμό τέτοιων να ασχολείται νυχθημερόν με το πώς θα κάψει τους υπολοίπους και τους τελευταίους να ασχολούνται αναγκαστικά με το πώς θα το αποφύγουν.

Δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει βέβαια, δεδομένου του τι είχε προηγηθεί την εποχή που και οι πρέσβεις ήταν συχνά πολιτικές επιλογές. Από τον Ντίνο Μιχαηλίδη μέχρι τους φερόμενους ως δολοφόνους του Γιαννάκη Στεφανίδη...

Μια παράδοση την οποία επανέφερε και ο Πρόεδρός μας για να εξοφληθούν τα χρέη κάποιου ο οποίος του πρόσφερε πολιτικές υπηρεσίες και τώρα κάνει διακοπές σε μία από τις πιο σημαντικές μας πρεσβείες.

Αλλά μέχρι πότε θα συνεχίζονται αυτά τα ρεζιλίκια; Μέχρι πότε θα πρέπει να περιμένουμε ώσπου άνθρωποι αξιόλογοι με ζηλευτή μόρφωση και επίπεδο οι οποίοι υπηρετούν στο διπλωματικό μας σώμα, είναι πάρα πολλοί και πολλές και υποφέρουν τα πάνδεινα, να μπορέσουν να κάνουν απλώς τη δουλειά τους;

Δεν είναι κρίμα στο τέλος της ημέρας; Δεν είναι ο τόπος κρίμα; Η ΕΔΥ; Θέλει να μοιραστεί άραγε κάτι μαζί μας;