Τραγελαφικά τα όσα συμβαίνουν στον Δημοκρατικό Συναγερμό τις τελευταίες μέρες. Το μεγαλύτερο κόμμα της Κύπρου αντιμετωπίζει το αποτέλεσμα των εκλογών όχι με την ψυχραιμία και νηφαλιότητα που αρμόζει σε κόμματα της δικής του εμβέλειας αλλά με σπασμωδικές κινήσεις και αυτοκαταστροφικό πανικό.
Ξαφνικά ο Αβέρωφ Νεοφύτου, που μέχρι πριν από 15 μέρες -ακόμα και μετά τον αποκλεισμό του από τον α΄γύρο των προεδρικών εκλογών- όλοι στήριζαν, επικροτούσαν και χειροκροτούσαν, έγινε αποδιοπομπαίος τράγος και όλοι θυμήθηκαν ότι όλα τα έκανε στραβά.
Και πού είσαστε κύριοι εσείς όταν συνέβαιναν αυτά που καταμαρτυράτε σήμερα του Αβέρωφ;
Βγήκατε να πείτε ευθαρσώς ότι το κόμμα δεν έπρεπε να ακολουθήσει τις διαδικασίες που ακολούθησε για να επιλέξει τον υποψήφιό του στις εκλογές;
Βγήκατε να πείτε ευθαρσώς ότι ο Αβέρωφ δεν ήταν εκλέξιμος και έπρεπε να υποδειχθεί άλλος υποψήφιος;
Βγήκατε να πείτε ότι παρά την ανταρσία του έπρεπε να στηριχθεί από το κόμμα ο Νίκος Χριστοδουλίδης; Ότι δεν έπρεπε να αποβληθούν οι «αποστάτες», όπως εσείς οι ίδιοι τους αποκαλούσατε;
Βγήκατε και διαφωνήσατε με την κατά συνείδηση ψήφο στον β΄γύρο;
Τίποτα από όλα αυτά δεν κάνατε!
Αντίθετα λέγατε και επαναλαμβάνατε συνεχώς ότι όλες οι αποφάσεις ήταν και ορθές και οι πρέπουσες και κυρίως συλλογικές!
Όταν λοιπόν οι αποφάσεις είναι συλλογικές, συλλογική είναι και η ευθύνη. Και αν γι' αυτές τις αποφάσεις είναι υπόλογος ο Αβέρωφ, το ίδιο υπόλογοι είναι και όλοι οι άλλοι που πήραν όλες αυτές τις αποφάσεις μαζί του ή αν διαφωνούσαν -όπως κάποιοι θυμήθηκαν σήμερα- που δεν βγήκαν από τότε να διαχωρίσουν τη θέση τους και να θέσουν τις δικές τους απόψεις και προτάσεις στην κρίση των συλλογικών οργάνων.
Κανείς δεν λέει ότι όλα αυτά τα χρόνια που ο Αβέρωφ βρίσκεται στην ηγεσία του ΔΗΣΥ δεν έκανε λάθη. Έκανε και πολλά μάλιστα. Πολλά εξ αυτών έβλαψαν την προσωπική εικόνα του ιδίου, ενώ άλλα έβλαψαν το κόμμα. Μεγαλύτερό του λάθος είναι ότι άφησε το κόμμα του να υποστεί όλη τη φθορά της αντιλαϊκής διακυβέρνησης Αναστασιάδη και ότι δεν διαχώρισε ανοικτά τη θέση του από τις παλινδρομήσεις και τους καταστροφικούς χειρισμούς Αναστασιάδη στο Κυπριακό.
Και σε αυτά όμως τα λάθη του αυτοί που τον επικρίνουν και αμφισβητούν σήμερα έπαιζαν και πάλι ρόλο χειροκροτητή. Κανείς και ουδέποτε αμφισβήτησε το οτιδήποτε.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι το κίνητρο όσων επιχειρούν να υποσκάψουν σήμερα τον Αβέρωφ με τον χειρότερο και πιο άνανδρο τρόπο δεν είναι ούτε η όλη πορεία που ακολούθησε το κόμμα επί των ημερών του, ούτε η ήττα στις εκλογές, ούτε οι χειρισμοί του μέχρι και την ημέρα του δεύτερου Πολιτικού Γραφείου που πήρε την σχεδόν ομόφωνη απόφαση για κατά συνείδηση ψήφο στον δεύτερο γύρο.
Εκείνο που ενόχλησε και πυροδότησε την έκρηξη εναντίον του Αβέρωφ είναι η προσωπική υπέρβαση που έκανε ο ίδιος, αλλά και άλλα σημαντικά στελέχη, να στηρίξουν στον β’ γύρο την υποψηφιότητα του Ανδρέα Μαυρογιάννη. Αν δεν υπέπιπτε στο για κάποιους, «προπατορικό αμάρτημα», κανείς δεν θα τολμούσε σήμερα να αμφισβητήσει την προεδρία του.
Ο Αβέρωφ και όσοι τον ακολούθησαν τόλμησαν το αδιανόητο για όσους έμαθαν να ζουν και να πολιτεύονται μέσα από τα άγονα διχαστικά διλήμματα του παρελθόντος και με εκτός τόπου και χρόνου δογματικές ιδεοληψίες.
Στήριξε με αποκλειστικό γνώμονα το Κυπριακό και την αγωνία του για λύση και επανένωση της Κύπρου, όπως ξεκαθάρισε, έναν υποψήφιο που υποστήριζε και το ΑΚΕΛ και αυτό είναι που δεν του συγχωρούν όσοι τον αμφισβητούν σήμερα και θέλουν να του πάρουν την κεφαλή επί πίνακι.
Και ο Αβέρωφ έκανε αυτή την επιλογή όχι από «πίκκα» ή εκδίκηση προς τον Ν. Χριστοδουλίδη, αλλά γιατί αυτό του υπαγόρευε η συνείδησή του τη δεδομένη στιγμή και γιατί, είτε αρέσει αυτό σε κάποιους είτε όχι, είναι δυστυχώς από τους ελάχιστους πιστούς που έμειναν μέσα στον σημερινό Δημοκρατικό Συναγερμό, στις παρακαταθήκες του ιστορικού ηγέτη του κόμματος Γλαύκου Κληρίδη και στην άδολη «κληριδική φιλοσοφία».
Ως εκ τούτου η σημερινή μάχη για την ηγεσία του ΔΗΣΥ είναι μάχη ανάμεσα σε αυτούς που διαφυλάσσοντας την κληριδική κληρονομιά και παρακαταθήκες θέλουν να διασφαλίσουν τη διαχρονική θέση του κόμματος για λύση ΔΔΟ στο Κυπριακό και να πάρουν το κόμμα μπροστά μετατρέποντάς το σε μία ανοικτή κεντροδεξιά παράταξη και σε αυτούς που θέλουν να κρατήσουν τον ΔΗΣΥ δέσμιο του παρελθόντος, προσκολλημένο σε ακραίες δεξιές πολιτικές και έρμαιο ιδεοληψιών και στείρων κομματικών δογματισμών.
