Κεραυνός εν αιθρία ήταν η χθεσινή είδηση για εκτροχιασμό τρένου στην Ολλανδία, με τουλάχιστον έναν νεκρό και δεκάδες τραυματίες. Στην Ολλανδία! Όχι στα Βαλκάνια ή σε κάποια τριτοκοσμική χώρα. Πριν περίπου 4 ημέρες είχε προηγηθεί εκτροχιασμός σε τρένο στην Ελβετία και πριν περίπου έναν μήνα είχε προηγηθεί το δυστύχημα στα Τέμπη που άφησε πίσω του 57 νεκρούς. Πείτε με καχύποπτη, δύσπιστη και κυνική, αλλά παρά είναι πολλές οι εκτροχιάσεις και τα ατυχήματα στο θεωρητικά ασφαλέστερο μέσο, στη θεωρητικά ασφαλέστερη ήπειρο (!).
Σε μία Ευρώπη που καυχιέται για την ασφάλεια, την τεχνογνωσία, τον φιλελευθερισμό και τη δημοκρατία, άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά από ατυχήματα που δεν θα έπρεπε να γίνονται. Από ατυχήματα που δεν θα έπρεπε καν, εν έτει 2023, να υπάρχει το περιθώριο να γίνουν. Όπως για παράδειγμα, στη δική μας θλιβερή περίπτωση των Τεμπών, όπου υπήρχε αυτό το τραγικό περιθώριο του να μπορούν δύο τρένα να συγκρουστούν μετωπικά!
Κάθε φορά που γίνεται κάτι τέτοιο και ξεγυμνώνεται η κρατική αδυναμία του εκάστοτε -ευρωπαϊκού- κράτους να κουμαντάρει τις χρόνιες παθογένειές του, ακολουθεί η ίδια μίζερη συνέχεια. Ο λαός ξεσηκώνεται, καίει την πρωτεύουσα, φωνάζει, ζητάει δικαιοσύνη, λέει ότι θα το φτάσει μέχρι τέλους, και σιγά-σιγά όλη αυτή η ένταση και η σπίθα σβήνει. Η Χ κυβέρνηση κάνει καμουφλαρισμένες υποχωρήσεις, δίνει δώρα και κούφιες υποσχέσεις ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κόσμου που κουράστηκε να φωνάζει για όλα αυτά που έλεγε ότι θα φτάσει μέχρι τέλους. Και κάπως έτσι, απλά κι γρήγορα κλείνει αυτός ο κύκλος εφήμερης επανάστασης.
Είμαστε πράγματι περίεργα πλάσματα οι άνθρωποι. Και αυτό γιατί θυμόμαστε αυτά που δεν πρέπει, και ξεχνάμε όλα αυτά που πρέπει. Όλα αυτά που επιβάλλεται να μην ξεχάσουμε, όλα αυτά για τα οποία επιβάλλεται να παλέψουμε, όλα αυτά τα οποία αν και θα έπρεπε να θεωρούνταν δεδομένα, στην τελική δεν είναι. Η υπόθεση των Τεμπών αργά ή γρήγορα θα κλείσει. Θα ξεχαστεί όπως ξεχάστηκαν και άλλες μαύρες σελίδες στην ιστορία. Θα την πληρώσουν όλοι και κανένας, και μετά απ' όλο αυτό, όλοι εμείς θα μπορούμε να επιστρέψουμε πίσω στις ζωές μας.
Το τι είναι φυσιολογικό και τι αφύσικο σε αυτή τη ζωή, το μεταφράζει ο καθένας διαφορετικά και κάτω από διαφορετικό πρίσμα. Το να σκοτώνονται άνθρωποι στο τρένο όμως, δεν σηκώνει διαφορετικές ερμηνείες, οπτικές και μεταφράσεις. Είναι αφύσικο. Τέλος συζήτησης.
Υ.Γ. Ας κάνουμε ησυχία όταν τα παιδιά κοιμούνται, όχι όταν σκοτώνονται.
