Άρχισε χθες ο Ραδιομαραθώνιος του 2023. Ομολογώ πως είμαι από αυτούς που αν και δεν κρίνω τις καλές προθέσεις της ουσιαστικής φιλανθρωπίας, δεν είδα ποτέ με θετικό μάτι τη διεξαγωγή του Ραδιομαραθωνίου. Αν έδωσα χρήματα στα φανάρια; Φυσικά και έδωσα, και στην πραγματικότητα, αμφιβάλλω εάν υπάρχει σήμερα Κύπριος πολίτης που στο παρελθόν δεν έχει συμβάλει στην προσπάθεια αυτή. Προσωπικά, βρέθηκα και σε φανάρια να πουλώ λαχνούς του Ραδιομαραθωνίου. Πλέον, δεν συμφωνώ. Η πραγματικότητα είναι πως έμεινα έκπληκτος και με την ανακοίνωση της Κυπριακής Συνομοσπονδίας Οργανώσεων Αναπήρων (ΚΥΣΟΑ) περί τα τέλη Οκτωβρίου, η οποία κάνει λόγο για αναχρονιστικές πολιτικές εξευτελισμού των ατόμων με αναπηρίες και στη φιλανθρωπία σε όλα τα πολιτειακά επίπεδα, παραβιάζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών αυτών.
Έχω πλέον καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα άτομα με αναπηρίες, δεν χρειάζονται τον οίκτο της κοινωνίας. Αντίθετα, χρειάζονται να γίνουν ένα με την κοινωνία και μια κυβέρνηση που θα αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί σε ό,τι αφορά, πρώτον, την οικονομική στήριξη εκεί και όπου υπάρχει ανάγκη των ομάδων αυτών, αλλά και την εφαρμογή δράσεων και πρακτικών που θα κάνει τα άτομα με αναπηρίες κομμάτι της κοινωνίας και όχι ένα κομμάτι που χρήζει ελεημοσύνης. Σε ανακοίνωσή της, η ΚΥΣΟΑ αναφέρει ότι «σχεδιάζεται από την ίδια την κυβέρνηση και πωλείται μέσω της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης το φιλανθρωπικό προϊόν Ραδιομαραθώνιος κόντρα στην αντίθετη άποψη όλων ανεξαιρέτως των οργανώσεων των ατόμων με αναπηρίες», ενώ συμπληρώνει ότι, «θεωρώντας τους ως άτομα χαμηλής αντίληψης και νοημοσύνης, αποφεύγουν να αναφέρονται σήμερα στα άτομα με αναπηρίες, ανακοινώνοντας ότι η εκδήλωση γίνεται δήθεν για υποστήριξη των παιδιών με προβλήματα υγείας».
Η ΚΥΣΟΑ συνεχίζει λέγοντας ότι «στις τεράστιες διαφημιστικές καταχωρίσεις και την οργιώδη προπαγάνδα με μοναδικό στόχο τη χωρίς στόχους και προγραμματισμό συλλογή χρημάτων για τα παιδιά, παραλείπουν να ενημερώσουν την κοινωνία ότι σε όλο τον προηγμένο πολιτισμένο κόσμο, προϊόντα όπως ο Ραδιομαραθώνιος έχουν εδώ και δεκαετίες καταργηθεί, διότι η φιλοσοφία του βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη θεμελιώδη αρχή της ισοτιμίας δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρίες, όπως αυτή κατοχυρώνεται σε όλες τις διεθνείς συμβάσεις που κύρωσε η χώρα μας, που παραβιάζονται βάναυσα μέσω του Ραδιομαραθωνίου». Διαβάζοντας τη μακροσκελή ανακοίνωση της ΚΥΣΟΑ, αντιλαμβάνομαι πως το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, σε συνεργασία πάντα με το κράτος, επιμένουν να εφαρμόζουν την πρακτική του εράνου για μια ομάδα ατόμων η οποία δεν επιθυμεί να συνεχιστεί αυτή η πρακτική. Και προκύπτει το ερώτημα. Γιατί κάποιοι ακόμη συνεχίζουν; Σύμφωνα με την ΚΥΣΟΑ, στην εξαγγελία του φετινού πανηγυριού γίνεται αναφορά σε €188.000 που δόθηκαν σε άτομα και σε ιδρύματα και εκταμιεύθηκαν από τα ταμεία του Ραδιομαραθωνίου από τον περασμένο Νοέμβριο, που αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος από τα περίπου €500.000 που αναφέρθηκε ότι εισπράχθηκαν την περσινή χρονιά. Τα υπόλοιπα χρήματα; Γνωρίζω πως όταν κάνεις έναν έρανο για έναν σκοπό, τα χρήματα που συλλέγεις πρέπει να δοθούν για τον συγκεκριμένο σκοπό μετά την ολοκλήρωση του εράνου.
Σύμφωνα με τον Νόμο,
(α) «Η διεξαγωγή εράνου με επισκέψεις από οικία σε οικία απαγορεύεται.
(β) Η διεξαγωγή εράνου στα φώτα τροχαίας απαγορεύεται.
(γ) Κάθε διοργανωτής εράνου υποβάλλει όχι μόνο ακριβή λογαριασμό εσόδων και εξόδων προς την Αρχή Αδειών Εράνου, αλλά και στοιχεία για το πώς προτίθεται να αξιοποιήσει τα εισπραχθέντα. Η παρακολούθηση του εράνου συνεχίζεται από την Αρχή Αδειών Εράνου μέχρι την αξιοποίηση όλων των χρημάτων και την επίτευξη του σκοπού του. Η Αρχή ελέγχει τους λογαριασμούς και υποβάλλει σχετική έκθεση προς τον υπουργό Εσωτερικών, ο οποίος, στην περίπτωση που διαφανεί ότι τα έσοδα υπερβαίνουν τις ανάγκες για τις οποίες διεξήχθη ο έρανος, έχει την εξουσία όπως ζητήσει την επιστροφή ανάλογου ποσού, το οποίο κατατίθεται στο Πάγιο Ταμείο της Δημοκρατίας.
Καταλήγοντας, έρχομαι να στηρίξω τη θέση της ΚΥΣΟΑ. Ότι, δηλαδή, το προϊόν Ραδιομαραθώνιος δεν προσβάλλει μόνο τα άτομα με αναπηρία ως ισότιμους πολίτες, φορείς δικαιωμάτων, εμπορευματοποιεί την αναπηρία και επενδύει σε λογικές κοινωνικού οίκτου και ελέους, αλλά εκθέτει κατά μείζονα λόγο και διεθνώς την Κύπρο ως μια σύγχρονη ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία και την κυπριακή κοινωνία στο σύνολό της.
