Θα ανέμενε κανείς μία, έστω υποτυπώδη, αυτοκριτική από την κυβέρνηση

Ο καθένας από μας μπορεί να διατηρεί όποια άποψη και θέση θέλει σε σχέση με το πώς πολιτεύονται τα κόμματα, οι πολιτικοί αρχηγοί, οι βουλευτές κ.ο.κ. Όμως, έχω την αίσθηση πως όσα παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα, με φόντο τον προϋπολογισμό, βαραίνουν πρωτίστως την κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μετά όλους τους άλλους. Όταν ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ επισημαίνει, σε μία προσπάθεια να διαχωρίσει τη θέση του κόμματός του από την κυβέρνηση, πως δεν συγκυβερνά και ότι υπάρχει σαφής διάκριση στον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος του ζητήματος που προκύπτει. Πόσω μάλλον όταν το αμέσως προηγούμενο διάστημα έγιναν συσκέψεις και συναντήσεις έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης σύμπνοια και συμπόρευση μεταξύ υπουργών της κυβέρνησης-Προεδρικού από τη μία, και στελεχών-βουλευτών του ΔΗΣΥ από την άλλη.

[rml_read_more]

Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, για μία ακόμα φορά αναγκάζεται να πει mea culpa για μία σειρά από ζητήματα στη λογική τού «εμείς τα λέγαμε», λες και δεν είναι ο ΔΗΣΥ στην εξουσία. Ωστόσο, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως το αφήγημα αυτό μπάζει νερά, καθώς ο όρος κυβερνών κόμμα συνοδεύεται και από κάποια χαρακτηριστικά, όπως για παράδειγμα το ότι είναι το κόμμα στο οποίο βασίζεται η κυβέρνηση. Σαφώς και έχει να αντιμετωπίσει τα υπόλοιπα κόμματα, που στην πλειοψηφία τους έχουν αποφασίσει να βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Αυτό, όμως, θα πρέπει να προβληματίσει ακόμα περισσότερο το Προεδρικό. Ακόμα και όσοι αποφάσισαν να στηρίξουν, για παράδειγμα, την υπερψήφιση του προϋπολογισμού (βλ. ΕΛΑΜ, Αλληλεγγύη, Συνεργασία Δημοκρατικών Δυνάμεων) εξέφρασαν ιδιαίτερα επικριτικές θέσεις για το κυβερνητικό έργο από το βήμα της Βουλής.

Είναι πασιφανές ότι η κυβέρνηση πρέπει να προβληματιστεί για τους λόγους που συμβαίνει αυτό. Θα πρέπει να προβληματιστεί γιατί δεν υπάρχει άλλο κόμμα που να έχει την πρόθεση για διαχρονική και σταθερή συμπόρευση και στήριξη του κυβερνητικού έργου, όπως θα πρέπει να προβληματιστεί και με ποιες πολιτικές δυνάμεις επιχειρεί να συμπορευθεί στον δρόμο της υπερψήφισης του προϋπολογισμού, έστω και πρόσκαιρα. Μόνο μέσα από την αυτοκριτική, αλλά και το να έχει ανοικτά αφτιά και μάτια, μπορεί να βελτιωθεί κανείς. Δεν μπορεί να επιχειρούν κάποιοι να μας πείσουν πως θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι το ΕΛΑΜ τηρεί, για παράδειγμα, στάση υπευθυνότητας. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, κυβέρνηση και ΔΗΣΥ (που διαμηνύουν με κάθε ευκαιρία πως η μόνη διέξοδος για τη λύση του Κυπριακού είναι η χαλαρή ομοσπονδία) να συμπράττουν με όλες τις δυνάμεις που δεν υποστηρίζουν τη λύση ΔΔΟ (εξαιρείται φυσικά η Συνεργασία). Θα μου πείτε, το Κυπριακό είναι άσχετο με τον προϋπολογισμό και θα έχετε απόλυτο δίκαιο. Δεν πρέπει, όμως, να προβληματιστεί;

Υ.Γ. Όλα τα πιο πάνω, σαφώς και δεν αποτελούν άλλοθι για τα πλείστα πολιτικά κόμματα, τα οποία βρίσκονται ενδεχομένως στη χειρότερή τους φάση...