Με την πενταμερή ενόψει πιστεύουμε ότι ένα φρεσκάρισμα της μνήμης μας θα μας βοηθήσει να σκεφτούμε λογικά μέσω αυτού του πονήματος. Μια ομάδα Μορφιτών ζήσαμε από κοντά τους Τ/Κ όταν ιδρύσαμε τον Σύνδεσμο Επαρχίας Μόρφου για λύση και επανένωση το 2003. Η συνεργασία μας υπήρξε αγαστή και αυτό που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι οι Τ/Κ είναι down on earth όσον αφορά τις συζητήσεις που διεξάγονταν για την επικείμενη λύση. Και πράγματι το απέδειξαν με το μεγάλο τους «ναι» το 2004 όταν ο ενταφιαστής της επανένωσης Τάσσος Παπαδόπουλος παραπλάνησε και παρέσυρε τον λαό στο καταραμένο «όχι» του οποίου οι συνέπειες μετά από 20 χρόνια οδήγησαν στα δύο κράτη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι οι Τ/Κ υπήρξαν πάντοτε πρωτοπόροι στη μάχη των μαχών για την επανένωση της πατρίδας μας, μιας ενωμένης ΚΔ μέλος της ΕΕ. Και αυτή η πρωτοπορία των Τ/Κ είναι άξια θαυμασμού γιατί γίνεται μέσα σε μια τρομοκρατία της μαριονέττας των Ερντογάν-Τατάρ που το όνειρό τους ταυτίζεται με αυτό του Αναστασιάδη, του Αρχιεπισκόπου και γενικά των εραστών της προδοτικής διχοτόμησης. Αλλά ας φρεσκάρουμε τη μνήμη μας με μια σύντομη ανασκόπηση των γεγονότων.
Όταν το σχέδιο Ανάν παραδόθηκε στους Τ/Κ και στις εγγυήτριες δυνάμεις, ο Σημίτης και ο Κληρίδης δήλωσαν ότι το σχέδιο είναι διαπραγματεύσιμο, αλί και τρισαλί! όμως δεν υπολόγισαν τον ενταφιαστή της επανένωσης ο οποίος έκανε τα αδύνατα δυνατά να μην είναι διαπραγματεύσιμο. Έτσι κλαψουρίζοντας σαν «κοτζιάκαρη» ο μεγάλος «εθνάρχης» παρέσυρε τον λαό στο «όχι». Πολύ συχνά βλέπουμε στους δείκτες μας μια στρατιά από Τ/Κ να διαδηλώνουν και να φωνάζουν «Η Κύπρος ανήκει στους Κυπρίους». Πόσο θάρρος χρειάζεται πράγματι μέσα στα στρατοκρατούμενα κατεχόμενα των γκρίζων λύκων του σουλτάνου να τολμάς αυτό που έκαναν οι Τουρκοκύπριοι. Και είναι με αυτούς τους Τουρκοκύπριους που θα τα βρίσκαμε σε τυχόν αδιέξοδα του σχεδίου Ανάν. Φευ, στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα. Φθάσαμε στο χείλος του κρημνού με το ψευδοκράτος να γίνεται μέλος-παρατηρητής στη σύνοδο των τουρκογενών κρατών που είναι ο προπομπός της αναγνώρισης. Και μετά «έχουν μούτρα» οι κιτρινιστές δημοσιογράφοι και οι ανήθικοι πολιτικοί να αντικρίζουν τον λαό. Ο Απρίλης του 2004 θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένος στη μνήμη όλων ως ο εκβιασμός του κυπριακού λαού να ενταφιάσει την επανένωση μέσω της περιρρέουσας, τους εκβιασμούς, τις ανηθικότητες για πουλημένους, και τον στιγματισμό με το «ναινέκοι» από τον ίδιο κλαψούρη Πρόεδρο που έθεσε την ταφόπλακα της επανένωσης για να παραμείνει στον θρόνο του. Όπως και να έχει, γι’ αυτούς που ήθελαν να κάνουν μια αρχή για την επανένωση της πατρίδας μας με το «ναι» στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν η 24/04/2004 θεωρείται η μέρα που τέθηκε η ταφόπλακα για μια επανενωμένη Κύπρο. Θεωρείται η μέρα της διχοτόμησης της πατρίδας μας αφού έχουμε μείνει με ένα μικροσκοπικό ελληνοκυπριακό κρατίδιο ξεπουλώντας τη μισή μας πατρίδα δωρίζοντάς την στον Τούρκο κατακτητή. Σίγουρα όμως δεν φταίνε οι διχοτόμοι αλλά «ο ωχαδελφισμός που μας δέρνει» αφού τους ανεχόμαστε χωρίς καμιά αντίσταση στα αρλουμποειδή τους επιχειρήματα.
Είχαμε, πιστεύω, την ευκαιρία στις 24/04/2004 με εκατέρωθεν συμβιβασμούς να ζήσουμε ειρηνικά μέσα στη μεγάλη πολυπολιτισμική κοινότητα της Ευρώπης συνεργαζόμενοι για το καλό των δύο συνιστώντων κρατιδίων, κρατών, περιφερειών, ζωνών όπως θέλετε αποκαλέστε τα και της μιας Ενωμένης Δημοκρατίας της Κύπρου με επιστροφή χιλιάδων προσφύγων κάτω από ελληνοκυπριακή διοίκηση». Και ας μην ξεχνάμε ότι θα συνεργαζόμαστε με τους Τουρκοκύπριους που ψήφισαν υπέρ του σχεδίου με ένα τεράστιο «ναι».
Παρόλο που η στάση μας στο δημοψήφισμα απογοήτευσε τους Τ/Κ, αυτοί συνέχισαν και συνεχίζουν τον αγώνα τους για επανένωση μέσα σε συνθήκες ισλαμοφοβίας και ουσιαστικά τουρκικής κατοχής. Και όμως δεν «το βάζουν κάτω» με κίνδυνο της ζωής τους να κατακλύζουν τους δρόμους και να καταφέρονται κατά της τουρκοποίησης-ισλαμοποίησης των κατεχομένων. Εμείς τι κάναμε μετά το δημοψήφισμα του 2004; Τίποτα, απλώς ροκανίζαμε τον χρόνο, εκτοπίσαμε τους Κύπριους πατριώτες Ταλάτ και Ακιντζί για να παραλάβει την εξουσία ο Τατάρ των δύο κρατών. Δυστυχώς, θα κλείσω αυτό το σύντομο πόνημα που πραγματικά πρέπει να πονέσει γιατί εμείς οι Ελληνοκύπριοι μείναμε αδιάφοροι ως λαός αφού ο ωχαδελφισμός που μας δέρνει οδηγεί στην ανοχή όλων των ανομιών που συμβαίνουν στο καταληστευμένο, μικροσκοπικό ελληνοκυπριακό κρατίδιο που έχουμε καταστήσει διεθνώς μίασμα συνώνυμο με την υποκρισία, το ψέμα, τη διαφθορά, τα σκάνδαλα και πάει λέγοντας. Τελειώνω με την ελπίδα ότι αν κάποτε η πατρίδα μας επανενωθεί μέσω της ΔΔΟ -ο λαός πρέπει να ενημερωθεί για αυτήν τη λύση επειδή μια μεγάλη μερίδα του λαού αγνοεί τι περιλαμβάνει η ΔΔΟ και αδιαφορεί- πολλά θα χρωστούμε στους προοδευτικούς συμπατριώτες μας Τ/Κ.
*Πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
