Το Σάββατο 17 Μαΐου η Λεμεσός περιμένει τον Προέδρο της Δημοκρατίας να έρθει στην πόλη και να ανακοινώσει μία σειρά από έργα τα οποία θα προωθηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα. Η εκδήλωση θα γίνει στο Λανίτειο Θέατρο και ήδη εδώ και αρκετό διάστημα υπάρχει μεγάλη πίεση από φορείς της πόλης για να πάρει η πόλη και επαρχία όσο πιο πολλά μπορεί από αυτά που της αναλογούν και δεν πήρε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αν και υπάρχουν διάφορες πληροφορίες και κυρίως εικασίες για τις ανακοινώσεις που θα γίνουν, η κυβέρνηση κρατά κλειστά τα χαρτιά της, κυρίως για να μην δημιουργήσει περαιτέρω προσδοκίες από όσα θα προγραμματίζει να ανακοινώσει ο Πρόεδρος.
Αδιαμφισβήτητα, τα νούμερο ένα πρόβλημα στη λίστα, και το οποίο η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει ακόμα να αντιμετωπίσει καθόλου στη Λεμεσό, είναι το κυκλοφοριακό. Για να πάρει έστω και λίγη ανάσα η Λεμεσός από τη μάστιγα του κυκλοφοριακού, χρειάζονται άμεσα μεγάλα έργα και δαπάνη σημαντικών ποσών για νέες υποδομές. Η κυβέρνηση προφανώς και αντιλαμβάνεται κάτι τέτοιο, χωρίς να μπορεί όμως να πει κάποιος με σιγουριά ότι αντιλαμβάνεται πλήρως την έκταση ή έχει διαθέσιμα τα ανάλογα κονδύλια για έργα ουσίας, την ώρα που ομολογουμένως στη Λευκωσία όχι μόνο είναι σε εξέλιξη τεράστια έργα για το κυκλοφοριακό αλλά προωθούνται και οι επόμενες φάσεις για να προλάβουν τις διάφορες αναπτύξεις.
Στη Λεμεσό εδώ και 30 χρόνια περιμένουμε να προχωρήσει ο περιβόητος βόρειος παρακαμπτήριος και ίσως έφτασε η ώρα επιτέλους να δαπανηθούν κάποια κονδύλια για να «ανοίξει» ο δρόμος στην Ευαγόρα Λανίτη, δίνοντας διέξοδο στην Αγία Φύλα και τα Πολεμίδια. Από την άλλη, οι κοινότητες της επαρχίας περιμένουν ανακοινώσεις για την επόμενη φάση του δρόμου Λεμεσού-Τροόδους, αν και μάλλον θα μείνουν στο περίμενε. Επίσης, δύο χρόνια τώρα αυτή η κυβέρνηση δεν κατάφερε ακόμα να φτιάξει ένα park and ride στη Λεμεσό και μέχρι τώρα μείναμε μόνο στις ταμπέλες και τις εξαγγελίες. Ακόμα και τα «έξυπνα φώτα» στους κυκλικούς κόμβους… μας λένε ότι θα έρθουν σε δύο χρόνια. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι με τόσο χαμηλά ποσοστά επιτυχίας, μεγάλες προσδοκίες για ακόμα πιο σημαντικά έργα, όπως για παράδειγμα η χρηματοδότηση των μελετών του τραμ, μοιάζουν με όνειρο απατηλό. Τελος πάντων, έστω μία μικρή ενίσχυση στα λεωφορεία με έργα υποδομών θα είναι σημαντική.
Ταυτόχρονα, το άλλο μεγάλο θέμα της πόλης και επαρχίας είναι σίγουρα το στεγαστικό. Ο Πρόεδρος θα ανακοινώσει -για ακόμα μια φορά- την έναρξη του προγράμματος ΄δήμου-ΚΟΑΓ για τις κατοικίες. Αυτόν τον μήνα ξεκινούν τα έργα για την πρώτη πολυκατοικία των 36 διαμερισμάτων… και βλέπουμε μετά, με τις ελπίδες για ανακοινώσεις στο στεγαστικό να περιορίζονται στη χρηματοδότηση των φοιτητικών εστιών του Δήμου Λεμεσού και στην ανακοίνωση για εξασφάλιση αδειών για τη συνέχεια του προγράμματος του ΚΟΑΓ με δήμο.
Επί της ουσίας και πέρα από στεγαστικό και κυκλοφοριακό, τα υπόλοιπα που αναμένεται να ανακοινωθούν είναι σημαντικά, σίγουρα, αλλά είναι έργα μικρότερα της εμβέλειας της επαρχίας και της προσφοράς της στο ΑΕΠ της χώρας. Μοναδική ελπίδα οι ανακοινώσεις για την ανακαίνιση και επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου Λεμεσού, που όμως και πάλι η Λεμεσός δεν παίρνει όσα της αναλογούν. Για το ΤΕΠΑΚ τα περισσότερα έργα βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά αν αναλογιστεί κανείς ότι στη Λάρνακα δόθηκε δώρο μια νέα σχολή, αντιλαμβάνονται όλοι ότι η Λεμεσός επιβάλλεται να λάβει τουλάχιστον κάτι ανάλογο από την Πολιτεία.
Βάζοντας όλα τα πιο πάνω στο τραπέζι, σίγουρα μπορούμε να πούμε ότι η Λεμεσός δικαιούται και θα έπρεπε να πάρει περισσότερα. Σε μία πόλη που εδώ και χρόνια δεν έχουν γίνει σημαντικά έργα υποδομών, σε μία πόλη που η ανάπτυξή της είναι ουσιαστικά ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, η κυβέρνηση οφείλει να παρέμβει. Πρέπει να παρέμβει γιατί επίσης η Λεμεσός σήμερα είναι η πόλη με τις μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες και η πόλη που καθημερινά διώχνει τα παιδιά της. Αν τούτο το κράτος θέλει να συνεχίσει να έρχεται στη Λεμεσό και να νιώθει περήφανο για όσα βλέπει, πρώτα και κύρια πρέπει να δώσει πολλά περισσότερα από όσα κάνει σήμερα.
