Αισθήματα οργής, αναστάτωσης, αγανάκτησης και βαθιάς απογοήτευσης διακατέχουν πιστούς της Πάφου, όπως διαβάζουμε, αφού «η Σύνοδος, που κήρυξε έκπτωτο τον Τυχικό, καταπατά όσα ευαγγελίζεται, περί συγχώρεσης του μετανοούντος και αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Η πράξη τους, λένε κάποιοι πιστοί, αποτελεί «προδοσία απέναντι στην αλήθεια και τον Χριστό».
Από την άλλη βεβαίως είναι επίσης γνωστό ότι όπου δεν πίπτει ο λόγος, πίπτει η ράβδος. Ακόμα και ο Χριστός το εφάρμοζε αυτό. Όπως λένε τα Ευαγγέλια, ο Ιησούς ήταν κι αυτός οξύθυμος όπως ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος εν μια νυκτί αποκεφάλισε τον Τυχικό. Και ο Χριστός θύμωνε όταν έβλεπε διάφορους προβληματικούς να εκμεταλλεύονται την πίστη και να γελοιοποιούν τους πιστούς μέσα από ενέργειες, πράξεις και ανόητες δοξασίες. Μπήκε λοιπόν, πάντα κατά τας Γραφάς, και με ένα μαστιγιο στο χέρι έδιωξε όλους αυτούς που πουλούσαν και αγόραζαν στον χώρο του ναού πρόβατα και μετά αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών και τα καθίσματα αυτών που πουλούσαν περιστέρια.
Ο Θεός των Εβραίων και μετά των χριστιανών θύμωνε πολύ πιο συχνά και δεν έδινε πάντοτε συγχώρεση. Ο Θεός, κατά τα Γραφάς, έκαψε χιλιάδες ανθρώπους στα Σόδομα και τα Γόμορρα γιατί αμάρτησαν, έστειλε τις 7 πληγές στους Αιγυπτίους οδηγώντας εκατομμύρια στον θάνατο, ενώ, το χειρότερο, διά του Κατακλυσμού έπνιξε όλη την ανθρωπότητα επιτρέποντας μόνο στον Νώε, τη γυναίκα και τα παιδιά του καθώς και τον ζωολογικό του κήπο να επιζήσουν. Ο Θεός ήταν και ζηλιάρης, πάντα κατά τας Γραφάς, αφού σύγχυσε τις γλώσσες στον Πύργο της Βαβέλ τον οποίο έκτιζαν οι άνθρωποι για να τον φτάσουν. Παρ' όλα αυτά, παρότι επέβαλε όλες αυτές τις φρικτές τιμωρίες και παρ' όλο που όσοι κρίθηκαν και κριθούν αμαρτωλοί θα ψήνονται εις τους αιώνας των αιώνων στα καζάνια και τις πίσσες της κολάσεως, αγαπούσε και αγαπά τους ανθρώπους! Μιλούμε με λίγα λόγια για έναν Θεό της αγάπης ο οποίος όμως, κατά τα Γραφάς, κυβερνά με τον βούρδουλα.
Ποιοι είναι οι προδότες;
Εν ολίγοις για ποια «προδοσία απέναντι στην αλήθεια και τον Χριστό» ομιλούν κάποιοι Παφίτες εγκαλώντας τα μέλη της Συνόδου που κηρυξαν έκπτωτο τον Πάφου Τυχικό; Οι συνοδικοί τον τιμώρησαν και μάλιστα πολύ πιο ήπια απ' ό,τι τιμωρεί ο Κύριος.
Ο Αρχιεπίσκοπος συνεβούλευσε τον Τυχικό αρκετές φορές να σταματήσει να γελοιοποιεί την πίστη και το χριστιανικό δόγμα αλλά οι συμβουλές του έφτασαν εις ώτα μη ακουόντων. Τι έπρεπε να κάνει σε έναν άνθρωπο τον οποίο σπούδαζε για 15 χρόνια η Εκκλησία; Τον οποίο έστειλε στην Ιερατική Σχολή στη Λευκωσία, στη Θεολογική στη Θεσ/νικη, στη Βρετανία για μεταπτυχιακό και να μάθει αγγλικά, στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου για άλλο μεταπτυχιακό και διδακτορικό;
Τι κατάλαβε μετά από τόσα χρόνια σπουδές; Ότι δεν πρέπει οι πιστοί να πίνουν Κοκα-Κόλα και ότι οι Παφίτες όταν ο ντελιβαράς είναι από το Πακιστάν πρέπει πριν φάνε το φαΐ που έφερε να το πηγαίνουν στον παπά της ενορίας τους να διώχνει τους δαίμονες που έβαλε στο κέτσαπ ο άπιστος; Μετά από 15 χρόνια σπουδών δεν μπορούσε να καταλάβει ότι οι αναφορές αυτές ήταν ρατσιστικές και ότι δημιουργούσε μιαν αχρείαστη καχυποψία έως και εχθρότητα μεταξύ Ελληνοκυπρίων και αλλοδαπών εργαζομένων μεταναστών στην Κύπρο; Ως μύστης της αγάπης του Χριστού δεν έμαθε με πόση καλοσύνη ο Χριστός αντιμετώπισε τους Σαμαρείτες που οι Εβραίοι θεωρούσαν αιρετικούς; Οπότε γιατί τα βάζει με τον Πάπα;
Μετά από 15 χρόνια σπουδών και αυτός αλλά και ο κατά Θεόν σαλοτεταραγμένος Μόρφου Νεόφυτος, που εκστομίζει χειρότερες ανοησίες για τις αλλοδαπές γυναίκες που φροντίζουν τους πατεράδες και τις γιαγιάδες μας, δεν άκουσαν το κήρυγμα του Παύλου στην Προς Γαλάτας Επιστολή «Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις έστε εν Χριστώ Ιησού»;
Εξουσία
Σε μεγάλο βαθμό όλοι οι αρχιερείς το κάνουν αλλά, αν θέλουμε να μείνουμε στην Κύπρο, αρκετοί αρχιερείς χρησιμοποιούν τη θρησκεία για να εδραιώνουν την εξουσία τους επί των ανθρώπων. Επί των ανόητων ανθρώπων οι οποίοι θεωρούν ότι η θρησκεία κατέχει την πάσα αλήθεια και ότι οι ιερείς της είναι οι απόλυτοι διερμηνευτές της βούλησης του Θεού και συνάμα μάγοι και θαυματοποιοί, για να θυμηθούμε τον αμίμητο Νεκτάριο τον Αββακουμίτη ο οποίος κατασκεύαζε άγιο μύρο με κακής ποιότητας κολόνια για να θεραπεύει καρκινοπαθείς. Εν ολίγοις, πάντα υπήρχε και θα υπάρχει αρκετός πληθυσμός, ίσως και η πλειονότητα, που θα είναι έτοιμος να ακολουθήσει ό,τι εντολή του δοθεί από τους εκπροσώπους του Θεού στη Γη.
* Κάποτε στον Μεσαίωνα οι Πάπες έπεισαν τους χριστιανούς Ευρωπαίους ότι πρέπει να απελευθερωθούν οι Άγιοι Τόποι, εκεί δηλαδή που περπάτησε και σταυρώθηκε ο Χριστός. Χιλιάδες χριστιανοί φόρεσαν άσπρες ποδιές με κόκκινο σταυρό στο στήθος και άρχισαν να πολεμούν για του Χριστού την πίστη την αγία. Στην πορεία κατέλαβαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους. Κατέλαβαν την Κύπρο και συνέβαλαν τα μάλα στην παρακμή και διάλυση της επίσης χριστιανικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
* Όταν ο Πάπας είδε να χάνει το ποίμνιο της Βόρειας Ευρώπης από τον Λούθηρο, κήρυξε πόλεμο στους αποτειχισμένους προτεστάντες με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Οι θρησκευτικοί αυτοί πόλεμοι δεν είναι τίποτε άλλο από πόλεμοι εξουσίας με ένδυμα τη θρησκεία ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, με αφορμή τα θρησκευτικά πιστεύω.
* Από τον 6ο αιώνα μ.Χ., εν ονόματι της πίστης στον Αλλάχ, ξεκίνησαν οι αραβικές επιδρομές στη Δύση. Η ιστορία αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Εν ονόματι του Αλλάχ διεξάγονται πόλεμοι μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας, τζιχαντιστές αποκεφαλίζουν χριστιανούς στα κράσπεδα της Βαγδάτης, πέφτουν αεροπλάνα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης υπό την ιαχή Αλλάχ Ουάκπαρ, ανατινάζονται θέατρα και σιδηροδρομικοί σταθμοί με εκατοντάδες νεκρούς στο Παρίσι, στο Λονδίνο και τη Μαδρίτη.
Οι κατά Θεόν
Γραφικοί τύποι όπως ο Τυχικός, ο Μόρφου αλλά και ανώτερης βαθμιδας σαλοί, όπως ο τζιχαντιστής Αμπντάλα Γιούσουφ Αζάμ, οι Χομεϊνηδες και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, επιχειρούν άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε γελοιοποιούμενοι να κατευθύνουν εν ονόματι της πίστης τους τις μάζες. Τις χιλιάδες και εκατομμύρια κατά Θεόν παλαβιάρηδες οι οποίοι καθίστανται όργανα και εργαλεία καταστροφής. Με αποτέλεσμα ενίοτε και ο ίδιος ο Θεός να νευριάζει, κατά τας Γραφάς, και να ρίχνει λαμπρόν να τους κάψει. Ο φανατισμός στεγνώνει την αγάπη, εντείνει το μίσος και θεωρεί τη διαφορετικότητα αιτία πολέμου. Η θρησκεία εν τοιαύτη περιπτώσει από εργαλείο αγάπης μετατρέπεται σε όργανο καταστροφής.
