Φαίνεται πως ο Νικόλας Παπαδόπουλος ξεχνά ότι ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης είναι Πρόεδρος όλων των Κυπρίων, όλων των πολιτών, του πολυπληθέστερου κόσμου που ανήκει σε όλες τις πολιτικές παρατάξεις της Κύπρου πέρα από το μικρό, υπό κατάρρευση πλέον ΔΗΚΟ.
Η ιστορία του ΔΗΚΟ είναι ιστορία πολιτικής αφαίμαξης του τσιμπουριού (στα κυπριακά τσιβιτζιού). Το ΔΗΚΟ ιδρύθηκε το 1976 από τον Σπύρο Κυπριανού. Στις βουλευτικές εκλογές του 1985 το ΔΗΚΟ ήρθε δεύτερο (μετά τον ΔΗΣΥ) με το πολύ υψηλό ποσοστό 27,65%. Από τότε άρχισε και η μείωση της δύναμης του ΔΗΚΟ αφού στις βουλευτικές το 1991 έλαβε 19,55%, το 1996 έλαβε 16,43%, το 1991 έλαβε 14,84%, στις ευρωεκλογές του 2009 έλαβε το 12,28% και στις βουλευτικές εκλογές του Μάη 2021 το ΔΗΚΟ έλαβε 11,29%. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του Ιουνίου 2024 επιβεβαίωσαν την κατρακύλα του ΔΗΚΟ που έλαβε 9,72% πολύ πιο πίσω από τον Φειδία Παναγιώτου (που έλαβε 19,36%) και από το ΕΛΑΜ (που έλαβε 11,19%). Γι' αυτό και ο Νικόλας Παπαδόπουλος είναι πολύ θυμωμένος με τον Φειδία και το ΕΛΑΜ!
Η ιστορία του ΔΗΚΟ είναι μια θλιβερή ιστορία συνεχούς εκμετάλλευσης ενός τσιμπουριού (στα κυπριακά το «τσιβίτζιν») με συνεχείς αφαιμάξεις μέσα από πολιτικές κομματικές συμμαχίες ζητώντας συνέχεια ανταλλάγματα. Το 1976 το ΔΗΚΟ είχε συμμαχήσει με το ΑΚΕΛ και την ΕΔΕΚ, το 1983 το ΔΗΚΟ συμμάχησε με το ΑΚΕΛ, στις προεδρικές εκλογές του 1993 υποστήριξε ανεξάρτητη υποψηφιότητα του Πασχάλη Πασχαλίδη, στον δεύτερο γύρο τον Γλαύκο Κληρίδη ζητώντας και πάλι διορισμούς υπουργών. Λίγους μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 1998 το ΔΗΚΟ αποχώρησε από την κυβέρνηση Κληρίδη (μάλωσε) και υποστήριξε μαζί με το ΑΚΕΛ, την υποψηφιότητα Γεωργίου Ιακώβου. Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξελέγη ο Γλαύκος Κληρίδης. Στις προεδρικές εκλογές του 2008 το ΔΗΚΟ, υποστήριξε βέβαια τον Τάσσο Παπαδόπουλο αλλά Πρόεδρος κατάφερε να εκλεγεί ο Δημήτρης Χριστόφιας που υποστηρίχθηκε (στον δεύτερο γύρο) από το ΔΗΚΟ μετά από συμφωνία για συμμετοχή του ΔΗΚΟ στην κυβέρνηση Χριστόφια με τρεις υπουργούς. Στις προεδρικές εκλογές του 2013 το ΔΗΚΟ υποστήριξε τον Νίκο Αναστασιάδη, πήρε τέσσερα υπουργεία αλλά κατόπιν το 2014 διαφώνησε μαζί του (μάλωσε)! Η μασέλα με τα δαγκώματα του ΔΗΚΟ στην πίτα της εκτελεστικής εξουσίας προκαλούν ζάλη!
Διαχρονικά, η ιστορία του ΔΗΚΟ που δεν έχει να παρουσιάσει καμιά ιδιαίτερη ιδεολογία (εκτός από αυτήν της πολιτικής «αρπαχτής»), που παρουσιάζεται απλά σαν «χώρος του κέντρου» είναι στην πραγματικότητα ένα απομεινάρι-ερείπιο της τυχοδιωκτικής ομάδας του Σπύρου Κυπριανού που εφεύρισκε και εξύφαινε φανταστικές ιστορίες όπως αυτήν της απαγωγής του Αχιλλέα Κυπριανού τον Δεκέμβριο του 1977 και του «Κάπταιν Νέμο» (το καλοκαίρι του 1978) που σχεδίαζε να πνίξει με δηλητηριώδη αέρια την Κύπρο και να εξαφανίσει τον λαό της! Σε αυτήν την υπόθεση ύποπτοι «συνεργάτες» του «Κάπταιν Νέμο» θεωρήθηκαν ο Κίκης Κωνσταντίνου, ένας Ισραηλινός προπονητής του Ολυμπιακού Λευκωσίας, η πριγκίπισσα Ζήνα Κάνθερ ακόμα και ο Τάσσος Παπαδόπουλος!
Είναι γνωστή η διαχρονική απογοήτευση αξιόλογων προσωπικοτήτων που υπηρέτησαν το ΔΗΚΟ που κάτω από την πίεση του παραλογισμού της ηγεσίας του ΔΗΚΟ προτίμησαν με αξιοπρέπεια να εγκαταλείψουν το κόμμα, όπως έκανε ο Ντίνος Μιχαηλίδης το 1977, ο Αλέξης Γαλανός το 1998 και αργότερα η Κατερίνα Παντελίδου.
Στις προεδρικές εκλογές του 2018 ο πολύ φιλόδοξος Νικόλας Παπαδόπουλος υποστηριζόμενος από το ΔΗΚΟ την ΕΔΕΚ, την Αλληλεγγύη και τους Οικολόγους διεκδίκησε το προεδρικό αξίωμα αλλά δεν μπόρεσε να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών.
Μετά την αποτυχία του να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών, ο Νικόλας Παπαδόπουλος μέσα από ένα νευρασθενικό πολιτικό παραλήρημα ξεκίνησε διαδικασία αποπομπής μελών, με την κατηγορία ότι ενήργησαν ενάντια στις αποφάσεις του κόμματος και δεν υποστήριξαν την υποψηφιότητά του. Τότε το Πειθαρχικό Συμβούλιο του ΔΗΚΟ, σε διαδοχικές συνεδρίες, διέγραψε, μεταξύ άλλων, τον πρώην πρόεδρο του κόμματος Μάριο Καρογιάν, την πρώην ευρωβουλευτή Αντιγόνη Παπαδοπούλου και άλλα δέκα στελέχη του Εκτελεστικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής. Αυτό οδήγησε πολλά στελέχη και μέλη να εγκαταλείψουν το ΔΗΚΟ.
Πολύ χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Μάριου Καρογιάν (διετέλεσε πρόεδρος του ΔΗΚΟ μετά τον Τάσσο Παπαδόπουλο από το 2006 μέχρι το 2013) ο οποίος και αυτός, όταν το 2018 με διαταγή του Νικόλα Παπαδόπουλου διαγράφηκε από το ΔΗΚΟ, αποχωρώντας από το ΔΗΚΟ, ανέφερε ότι αυτοί που εγκαταλείπουν το ΔΗΚΟ νιώθουν απελευθερωμένοι από τους εμμονικούς αρχηγισμούς, από τις κάθε μορφής προσωπολατρίες και από τους εγωισμούς και τις πρακτικές που μετατρέπουν το Κέντρο σε έναν περιθωριακό χώρο παλαιοκομματισμού, τυχοδιωκτισμού και τυφλής αρχομανίας.
Πολύ πρόσφατα αποχώρησαν από το ΔΗΚΟ ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ και πρώην δήμαρχος Κάτω Λακατάμιας Μάριος Μαρκίδης, και ο Μαρτής Μαρτή, που ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αγίας Νάπας. Αυτά λοιπόν είναι τα αποτελέσματα «αρχηγισμού» του Νικόλα Παπαδόπουλου.
Τώρα ο Νικόλας Παπαδόπουλος εθελοτυφλώντας και μεγιστοποιώντας τη στήριξη που πρόσφερε στην εκλογή του Προέδρου Χριστοδουλίδη ο οποίος είχε τεράστια ροή υποστήριξης παγκύπρια κυρίως από μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ, και άλλων κομμάτων, μη αντιλαμβανόμενος ότι το ΔΗΚΟ φθίνει, εξακολουθεί να θέλει να διοικεί και να επιβάλλει στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη τις απόψεις «συγκυβερνήτου».
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος ενοχλήθηκε από τη σοφή δήλωση του Προέδρου Χριστοδουλίδη για την ανάγκη συνεργασίας των έξι ευρωβουλευτών και με λίγα λόγια ζητά από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη να «αποκηρύξει» τον Φειδία και το ΕΛΑΜ, και να απέχει από οποιεσδήποτε επαφές μαζί τους.
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος κατηγόρησε τον Φειδία ότι επισκέφθηκε τη Μόσχα τη στιγμή που η Ευρώπη επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά έντεχνα λησμόνησε πως όταν πριν δεκαετίες είχαν επιβληθεί κυρώσεις εναντίον της Γιουγκοσλαβίας κάποιοι βοήθησαν να φιλοξενηθούν τα δισεκατομμύρια του Μιλόσεβιτς (σε μετρητά) στην Κύπρο, με τη γνωστή υπόθεση Μιλόσεβιτς!
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος εκφράζει δυσαρέσκεια για τον τρόπο λειτουργίας της συνεργασίας του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ζητά να υπάρχει «συναπόφαση» σε σημαντικά πολιτικά ζητήματα, δηλαδή ο Πρόεδρος να υπόκειται στον έλεγχο του Νικόλα Παπαδόπουλου!
Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης κρίνεται από το έργο του και όχι από τα πολιτικά καμώματα του Νικόλα Παπαδόπουλου που με απέλπιδα προσπάθεια αποζητά βασικά από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη βοήθεια για να σταματήσει η κατρακύλα του ΔΗΚΟ. Αυτό δείχνει ότι πλέον το ΔΗΚΟ έχει περισσότερη ανάγκη τη στήριξη του Προέδρου της Δημοκρατίας απ’ ό,τι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τη στήριξη του ΔΗΚΟ. Ο κόσμος φαίνεται ότι ήδη σχημάτισε τη γνώμη του για την ύπαρξη του ΔΗΚΟ που πνέει τα λοίσθια, για ένα ΔΗΚΟ στο οποίο ο Νικόλας Παπαδόπουλος εάν του απέμεινε ίχνος πολιτικής κρίσης έπρεπε να παραιτηθεί μετά από τους συνεχείς ατυχείς συγκρουσιακούς χειρισμούς του.
*Οικονομολόγου/ιστορικού
