Ποιο είναι το κυρίαρχο αφήγημα των ημερών το οποίο υιοθέτησε ακόμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Κάποια παλιόπαιδα με ισχυρές πλάτες το 2005 δολοφόνησαν τον Θανάση, με τον οποίο υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία στη Λεμεσό. Υπάρχει ισχυρισμός ότι ο Θανάσης ήταν έτοιμος να τους ξεμπροστιάσει για χρήση ναρκωτικών. Έκτοτε έγιναν έρευνες για την εξιχνίαση του φόνου, αλλά με βάση το αφήγημα που κυκλοφορεί, «όλοι ήταν πιασμένοι». Ο Γενικός Εισαγγελέας Πέτρος Κληρίδης, η ηγεσία της Αστυνομίας, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης και ο ιατροδικαστής, αποφάνθηκαν ότι δεν ήταν φόνος, αλλά αυτοκτονία. Την ίδια γραμμή ακολούθησε και ο επόμενος Γενικός Εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης ο οποίος δεν επέτρεψε να ανοίξει ξανά η υπόθεση. Προφανώς και αυτός ήθελε να καλύψει αυτά τα παλιόπαιδα τα οποία όπως λέγεται, έχουν μεγάλο μέσο. Ο τελευταίος Γενικός Εισαγγελέας, ο Γιώργος Σαββίδης, μπροστά στη συγκινητική έκκληση της μάνας του Θανάση και επειδή είναι φτανόκαρδος, συγκατένευσε να ανοίξει ξανά η υπόθεση, επέτρεψε να γίνει εκταφή της σορού και να πραγματοποιηθεί νέα θανατική ανάκριση. Δεν κατάλαβε βέβαια ότι από τη στιγμή που ξανάνοιξε την υπόθεση έπρεπε να υπάρξει και το ανάλογο αποτέλεσμα. Κάπου εδώ ξεπρόβαλε μια νέα μορφή, η μαθητευόμενη δικαστίνα η κύρια Ντόρια Βαρωσιώτου. Η οποία κατάλαβε ποια είναι η αποστολή της. Η κ. Βαρωσιώτου μετά από νέες έρευνες αποφάσισε ότι ο Θανάσης δεν αυτοκτόνησε, αλλά δολοφονήθηκε και ότι περίπου όλοι οι ύποπτοι (8 άτομα) έπρεπε να εμφανιστούν ενώπιον δικαστηρίου. Κάποιοι στο πρόσωπό της είδαν μια νέα Ζαν Ντ' Αρκ, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τη θανατική της ανάκριση επισημαίνοντας αρκετά νομικά σφάλματα. Όπως επισήμανε το Ανώτατο Δικαστήριο στην επιστολή παύσης που της απέστειλε «σφάλματα, τέτοιας μορφής και έντασης, αποκαλύπτουν, από μόνα τους, πέρα από ανεπάρκεια στον χειρισμό της ενώπιον της διαδικασίας, ελλιπή από μέρους της νομική κατάρτιση και αντίληψη».
Δεν πείστηκε βέβαια κανείς. Όλοι πιστεύουν ότι και το Ανώτατο Δικαστήριο είναι «πιασμένο» και ότι γι' αυτό τον λόγο έχουν παύσει την κ. Βαρωσιώτου και ετοιμάζονται να τη ρίξουν στην πυρά.
Μέχρι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης βγήκε και ζήτησε να δοθεί στη δημοσιότητα η απόφαση για παύση του κυρίας Βαρωσιώτου, προφανώς γιατί δεν ήθελε να πάει κόντρα σε αυτούς που πιστεύουν ότι «όλοι είναι απατεώνες και πιασμένοι». Ο κ. Πρόεδρος είναι μάλλον τόσο φοβισμένος που δεν θέλει να δει ότι με αυτή του τη δήλωση απλώς χώνει ως μικρός στρουθοκάμηλος το κεφάλι του στην άμμο, νομίζοντας ότι θα ξεπεράσει αυτό που λέει όλος ο κόσμος και γι' αυτόν. Ότι δηλαδή είναι και ίδιος διεφθαρμένος, γιατί βρίσκεται πίσω από μια άλλη παύση, αυτήν του Γενικού Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Βγήκε λοιπόν και ζήτησε δημοσιοποίηση της απόφασης του Ανωτάτου για παύση της κ. Βαρωσιώτου, κάτι που δεν έκανε το δικαστήριο αλλά ο δικηγόρος υπεράσπισης της κ. Βαρωσιώτου, θεωρώντας ότι ο κόσμος θα σταθεί στο πλευρό της πελάτισσάς του. Το φάουλ του κ. Προέδρου είναι ότι επιχείρησε να παρέμβει στο έργο της ανεξάρτητης με βάση το Σύνταγμα τρίτης εξουσίας που είναι τα δικαστήρια.
Αφηγήματα
Σωστά ή λανθασμένα ποιος δημιουργεί αυτά τα αφηγήματα, τα οποία είναι τόσο ισχυρά, σε σημείο που ο μέσος πολίτης θεωρεί όλους τους θεσμούς άχρηστους και όσους τους υπηρετούν πουλημένους; Στη συγκεκριμένη περίπτωση ως πρωτεύον αφήγημα, η υπόθεση του Θανάση, κινδυνεύει να γκρεμίσει εκ βάθρων το πολιτικό και νομικό σύστημα και να βυθίσει σε πλήρη αναξιοπιστία μια ημικατεχόμενη χώρα. Ως δευτερεύον αφήγημα το ίδιο διεφθαρμένο σύστημα έπαυσε τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, τον μόνο άνθρωπο που μπορούσε να κτυπήσει τη διαφθορά, οπότε αυτή η χώρα δεν έχει σωτηρία. Αν όλα τα πιο πάνω είναι αληθή κι αν όντως έχουμε πιάσει πάτο, τότε χίλιες φορές ας μην επιβιώσει η χώρα μας. Αν από την άλλη όλα αυτά είναι ανοησίες, ποιοι παίρνουν την Κύπρο στον λαιμό τους; Ποιοι καθορίζουν σήμερα τι είναι αλήθεια και τι ψέμα;
Καλώς ή κακώς ζούμε στη νέα εποχή των μυρίων περισπούδαστων. Παλιά οι παντογνώστες ήταν λιγότεροι, καμιά 100σταριά. Ήταν μάλλον όλοι συγκεντρωμένοι στη Ρώμη έξω από το Βατικανό, εξ ου και η φράση «ομιλεί με ύφος 100 καρδιναλίων». Σταδιακά οι παντογνώστες αυξήθηκαν και κάποια στιγμή, προφανώς μετά την αποκρυπτογράφηση της γλώσσας τους από τον Ταρζάν, φτάσαμε στην εποχή του θράσους των 1.000 πιθήκων. Σήμερα δίκην σοσιαλισμού, όλοι είναι σοφοί, όλοι έχουν άποψη και όλοι αλληλοσυγχαίρονται για το μυαλό που διαθέτουν. Ζούμε στον αστερισμό των 1.000 likes της επιδοκιμασίας των μυρίων emojis, ζούμε στην εποχή που ο κάθε άνθρωπος ξυπνά το πρωί χωρίς καν να βουρτσίσει τα δόντια του και μπροστά στα κινητό του, τικ-τοκ απευθύνει διάγγελμα στους υπολοίπους επί παντός επιστητού γιατί θεωρεί ότι η σοφία που έχει να πει θα τους βοηθήσει σίγουρα να γίνουν καλύτεροι. Γενικά στη χώρα μας και στον κόσμο υπάρχουν, όπως λέχθηκε κύρια και δευτερεύοντα αφηγήματα με εκατομμύρια πολίτες να έχουν μεταμορφωθεί σε πολιτικούς, δημοσιογράφους και statesmen. Με αυτή την ιδιότητα από πρωίας μέχρι νυκτός μας νουθετούν και μας καθοδηγούν.
Influencers
Κάποιοι από αυτούς έχουν πάρει προαγωγή. Διεθνώς έχουν αποκτήσει την ονομασία influencers, κι αν ακολουθήσουμε τη μετάφραση μιλάμε για άτομα με επιρροή στις μάζες των ανθρώπων. Οι οποίοι σταδιακά αντικαθιστούν τους διανοούμενους, τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους, τους ηθοποιούς και τους ποιητές. Σήμερα δεν χρειάζεται να έχεις πτυχίο πανεπιστημίου. Δεν χρειάζεται να γράψεις βιβλίο, δεν είναι ανάγκη να μελετάς πριν γράψεις ή μιλήσεις. Κάποιοι λένε ότι δεν διαθέτουν τα προσόντα. Πρόκειται λένε για μια ομάδα τενεκέδων αγάνωτων που αγορεύουν ως κύμβαλα αλαλάζοντα.
Από την άλλη «όποια πέτρα και αν σηκώσεις», δεν θα βρεις από κάτω τον Αβέρωφ Νεοφύτου, όπως λεγόταν παλιά, αλλά έναν influencer. Περίπου 200 αστέρες των social media έλαβαν μέρος στις αμερικανικές εκλογές τον περασμένο Αύγουστο, παρακολούθησαν το Δημοκρατικό Εθνικό Συνέδριο και διασκέδασαν σε πολυτελή πάρτι και σε κρουαζιέρες. Μερικοί συνομίλησαν και με την Κάμαλα Χάρις. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δώσει, επίσης, συνεντεύξεις σε influencers, όπως τον Logan Paul και τον Theo Von σε μια προσπάθεια να προσελκύσει τους ακολούθους τους να τον ψηφίσουν.
Στην Κύπρο
Στη χώρα μας λόγω μικρού πληθυσμού δεν έχουμε κάποιους influencers που διακρίνονται ιδιαίτερα. Στις μικρές κοινωνίες ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος αφού όλοι θέλουν να γίνουν άνθρωποι με επιρροή. Ίσως έχουν δίκιο που φωνάζουν, ίσως γίνεται πολλή φασαρία για το τίποτα. Το σίγουρο είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων, είναι πλέον συνασπισμένη και πλήρως ευθυγραμμισμένη στο να λέει συνήθως ανοησίες. Κάποιος συνάδελφος πανεπιστημιακός τόλμησε κάποτε να βάλει στη σελίδα του στο Facebook ένα δικό του επιστημονικό άρθρο. Αίφνης ένας περισπούδαστος μπήκε από κάτω και του έγραψε: «Πελλάρες». Μπήκα από περιέργεια στο προφίλ του για να δω τι επαγγέλλεται ο άνθρωπος. Ήταν ένας απόφοιτος του συστήματος μαθητείας της Τεχνικής Σχολής που εργαζόταν ως φορτοεκφορτωτής σε εταιρεία διανομής αναψυκτικών.
Ήταν ένας ινφλουένσερ και αυτός που στον χώρο εργασίας του μετρούσε ττάππους της κόκα κόλας. Μόλις βέβαια έφευγε απ' εκεί γινόταν διανοούμενος και αρχισυντάκτης. Έμπαινε στο Facebook και αξιολογούσε τους πάντες: «Τη ξαίροις ραι εσή τζιαι λαλοίς τούτες τες παιλλάρες»;
