Για να λύσεις ένα πρόβλημα θα πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσεις την ύπαρξη και το μέγεθός του. Αυτό είναι το θέμα με την αδικαιολόγητη διαχείριση του Κυπριακού από την πλευρά μας. Μας διακρίνει μια αδικαιολόγητη έπαρση η οποία δεν μας αφήνει να αντιληφθούμε την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
«Η γεωγραφική θέση της Κύπρου αποτελεί πλεονέκτημα και αξιοποιείται ως τέτοιο, όπως αξιοποιείται και η ιδιότητά της ως κράτος μέλος της ΕΕ και άλλων διεθνών οργανισμών, κάνοντας την ξεκάθαρη επιλογή να είναι η πύλη που συνδέει την περιοχή με την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Η Κύπρος αποτελεί έναν σταθερό, αξιόπιστο και προβλέψιμο εταίρο», είπε ο Πρόεδρος. Το τι επιτρέπουμε και το τι όχι δεν είναι επιλογή δική μας αλλά αυτών που επηρεάζονται από τα προβλήματα που δημιουργούμε. Την ιδιότητά μας ως μέλος της ΕΕ δεν τη χρησιμοποιήσαμε αλλά τη χαραμίσαμε για να ικανοποιήσουμε τις εμμονές του κάθε πολιτικάντη της δεκάρας και την υλοποίηση της πολιτικής μηδενικού αθροίσματος.
Αναφορικά με τη γεωγραφία, στο «μάθημα» αυτό παίρναμε και παίρνουμε απροβίβαστο. Τη γεωγραφική μας θέση την εκμεταλλεύονται οι Άγγλοι με τις βάσεις και οι Τούρκοι με το ψευδοκράτος του βορρά. Εμείς κάθε άλλο. Όταν ο Πάνος Κόκκας, σε άρθρο του στην Ελευθερία των Αθηνών μας είχε αποκαλέσει «πόρνη της μεσογείου», αντί να προβληματιστούμε συνεχίζουμε, ακόμα και σήμερα, το αρχαιότερο επάγγελμα. Τη μια για τα λεφτά, την άλλη για προσωπικές φιλοδοξίες, αλλάζουμε κάθε τόσο «πεζοδρόμιο». Αν είχαμε γνώση της γεωγραφίας θα έπρεπε μέχρι τώρα να είχαμε συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι λίγα χιλιόμετρα απέναντί μας βρίσκεται μια μεγάλη δύναμη που λέγεται Τουρκία. Αν το είχαμε αντιληφθεί αυτό δεν θα κάναμε το παν για να την αποκλείσουμε από όλους τους σχεδιασμούς της περιοχής, είτε αυτοί λέγονται ενεργειακοί είτε γεωστρατηγικοί. Η εμμονή μας με την Τουρκία δεν μας αφήνει να αντιληφθούμε τις πραγματικότητες με αποτέλεσμα να ακολουθούμε τον νόμο της ιστορίας. Δηλαδή παιχνίδι κάνει ο μεγάλος και ο μικρός παραμένει θεατής.
Θα ήταν μηδενιστική κριτική αν δεν πίστωνα τον ΠτΔ με τον σωστό δυτικό προσανατολισμό που έχει επιλέξει. Όμως αυτό δεν αρκεί. Οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ αναβαθμίστηκαν επί προεδρίας Μπάιντεν. Ο «θείος» Τραμπ ακόμα να δείξει τις προθέσεις του.
Στον άλλο άξονα του λεγόμενου δυτικού κόσμου, στις Βρυξέλλες, εκεί τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αναγκαστικά μας ανέχονται ως ισότιμο μέλος. Όμως δεν μας εμπιστεύονται στο Κυπριακό και επιπρόσθετα μας θεωρούν πυλώνα απάτης και διαφθοράς. Οι τελευταίες αποφάσεις του ΕΔΔΑ και η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας σε έργα που χρηματοδοτούνται με ευρωπαϊκούς πόρους, μιλούν από μόνα τους.
Δυστυχώς όμως ο προσανατολισμός μας αυτός και πάλι έχει στόχο τον γεωπολιτικό πόλεμο εναντίον της Τουρκίας. Οι εμμονές του σημερινού Προέδρου δεν τον αφήνουν να δει το συμφέρον μας χωρίς απαραίτητα να συνεπάγεται τον αποκλεισμό της Τουρκίας.
Το ότι η προτεραιότητά μας είναι το Κυπριακό, ας μου επιτρέψει ο κύριος Πρόεδρος να αμφιβάλλω. Ας μας απαριθμήσει το τι έκανε προς τον σκοπό αυτό. «Δεν είμαστε πρόβλημα». Σε αυτό θα συμφωνήσω με τον Πρόεδρο. Θα πρόσθετα δε ότι δεν είμαστε μόνο πρόβλημα αλλά μπελάς και βραχνάς για τη διεθνή κοινότητα.
Πραγματικά είναι προβληματικό το τι πιστεύει ο κύριος Πρόεδρος. Δυστυχώς φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται τις πραγματικότητες. Το να πιστεύουμε ότι είμαστε «η πύλη που συνδέει την περιοχή με την ΕΕ και τις ΗΠΑ» είναι, όχι μόνο προβληματικό αλλά και ανησυχητικό. Είναι άξιο απορίας το από πού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αντλεί μια τέτοια έπαρση.
«Τους μεν κενούς ασκούς η πνοή διίστησι, τους δ’ ανοήτους, το οίημα» (Τα άδεια σακιά τα φουσκώνει ο αέρας και τους ανόητους η έπαρση), κατά τον Σωκράτη. Η υπερβολική και αδικαιολόγητη αλαζονεία και έπαρση κατατάσσεται από την επιστήμη ως ασθένεια. Στη δική μας περίπτωση φαίνεται η ασθένεια επιδεινώνεται, εξ ου και τα συμπτώματα εμφανέστερα. Από το «πυλώνας σταθερότητας» και το «πάροχος ασφάλειας» πήγαμε στο «πύλη που συνδέει την περιοχή με την ΕΕ και τις ΗΠΑ». Ο ομφαλός της γης σε όλο του το μεγαλείο. Πώς μπορεί μια χώρα, μισή πατρίδα, που δεν μπορεί να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα σε όλη της την επικράτεια, ούτε στις θάλασσές της, να είναι όλα αυτά που συναντάς σε κανονικά κράτη και μεγάλες δυνάμεις;
«Η Κύπρος αποτελεί έναν σταθερό, αξιόπιστο και προβλέψιμο εταίρο». Σε αυτό θα συμφωνήσω μερικώς με τον κύριο Πρόεδρο. Στο ότι είμαστε προβλέψιμοι είναι το μόνο σίγουρο. Ούτε καν προβλέψεις αναλυτών χρειάζονται τη στιγμή που τα ανακοινώνουμε όλα μόνοι μας. Τόσο «διαφανείς» είμαστε που λόγω κεκτημένης ταχύτητας ανακοινώνουμε και πράγματα που δεν υφίστανται. Το ότι είμαστε σταθεροί εταίροι και αυτό σωστό. Αυτό όμως που είναι το ζητούμενο δεν είναι να είμαστε εμείς σταθεροί και αξιόπιστοι εταίροι αλλά και οι εταίροι μας να μας στηρίζουν με σταθερότητα.
Πρόεδρε Χριστοδουλίδη. Σαν ατάκες και συνθήματα καλά όλα αυτά όμως είναι καιρός να προσγειωθείς. Όσο υπάρχει χρόνος προσγειώσου ομαλά γιατί στο τέλος η προσγείωση θα είναι ανώμαλη, όχι μόνο για σένα αλλά και για όλους εμάς. Η πιθανή εκλογή Ερχιουρμάν θα είναι μια ευκαιρία. Ας προσηλωθούμε σε αυτό, ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε και μετά τη λύση υπάρχει άφθονος χρόνος για μεγάλα λόγια. Μόνο τότε θα μπορούμε να μιλούμε για πυλώνες, παρόχους και πύλες χωρίς να προκαλούμε το γέλιο κανενός.
