Σήμερα οι Τ/Κ εκλέγουν τον νέο τους ηγέτη. Αν και το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών είναι σημαντικότατο για την περαιτέρω πορεία του εθνικού μας ζητήματος, γνωστοί αρθρογράφοι του απορριπτικού μετώπου είχαν ήδη αρχίσει να κτυπούν τον Τουφάν Ερχιουρμάν. Βλέπετε αυτήν τη φορά ενεργούν ως προμηθείς μήπως και μας προκύψει κανένας Ταλάτ ή Ακιντζί και τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Ο λόγος, ότι συνταυτίζετε με την Άγκυρα. Αν και αναγνωρίζουν ότι δεν είναι Τατάρ, δηλώνουν με έμφαση ότι δεν είναι ούτε Ταλάτ ούτε Ακιντζί. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, γιατί με παρόμοιες κριτικές αντιμετώπιζαν τον Μεχμέτ Αλι Ταλάτ και τον Μουσταφά Ακιντζί. Γλάστρα αποκαλούσαν τον Ακιντζί, σφετεριστή τον Ταλάτ.
Αυτοί οι ίδιοι είναι οι θιασώτες του Σενέρ Λεβέντ και του Τ/Κ δημοσιογράφου Αζίζ Σαχ. Αναφορικά με τον Σενέρ Λεβέντ, σύμβολο για πολλούς στον νότο, είναι ο άνθρωπος που «τολμά» να αποκαλεί την Τουρκία «Αίμα και θάνατο». Είναι ο «ήρωας» που τόλμησε να δημοσιεύσει στην εφημερίδα του το παιδί να ουρεί στο κεφάλι του Ερντογάν. Ποια, λοιπόν, τα μηνύματα Λεβέντ προς τους Ε/Κ για λύση και επανένωση; Μήπως μας προτρέπει να συνεταιριστούμε με το αίμα και τον θάνατο; Εκτός και αν θεωρεί ότι η Τουρκία δεν είναι εμπλεκόμενο μέρος στο Κυπριακό. Σε τέτοια περίπτωση το θέμα, λυπούμαι να παρατηρήσω, είναι κλινικό και όχι πολιτικό. Αναφορικά με τον άλλο Τ/Κ , εκλεκτό του απορριπτικού μετώπου Αζίζ Σαχ, οι πρόσφατες θέσεις του που εξέφρασε πρόσφατα, μιλώντας σε εκδήλωση στη Λευκωσία για τις εκλογές στα κατεχόμενα, που οργάνωσαν το Agora Dialogue, το Παγκόσμιο Κίνημα Ελευθερίας και η εφημερίδα Cumhuriyetçi, μιλούν από μόνες τους.
«Η εκπροσώπηση της τουρκοκυπριακής κοινότητας μπορεί να υπάρξει μόνο μέσω της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η 'Προεδρία' της 'ΤΔΒΚ' είναι κατασκεύασμα της κατοχικής Τουρκίας και η διαδικασία των 'εκλογών' είναι νομιμοποίηση του τετελεσμένου της κατοχής όσο και υφαρπαγή της βούλησης της τουρκοκυπριακής κοινότητας». Δηλαδή, η κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να εκπροσωπεί και τις δύο κοινοτητές; Με την Κυπριακή Δημοκρατία του 1960 έτσι ήταν. Σήμερα όμως η Κυπριακή Δημοκρατία, μετά το 1963 με τη Μακαριοανταρσία, εκπροσωπεί μόνο τους Ε/Κ.
Αν κάποιοι θεωρούν τις εκλογές στα κατεχόμενα, για ανάδειξη του Τ/κ ηγέτη, παράνομες, λεγόμενες και ψευδοεκλογές, τότε γιατί ένας νόμιμος Πρόεδρος ενός κράτους μέλους των ΗΕ, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο ΠτΔ, συνομιλεί με έναν ηγέτη ο οποίος αποτελεί υφαρπαγή της βούλησης του τ/κ λαού και αποτέλεσμα παράνομης εκλογικής διαδικασίας; Δυστυχώς, για δεκαετίες με αυτά τα νομικίστικα ασχολούμαστε και με τις ταμπέλες και στο τέλος μια αναγνωρισμένη ταμπέλα θα είναι η «μετεξέλιξη» της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας ορίσουμε τότε εμείς έναν Τ/Κ ως ηγέτη της τ/κ κοινότητας, ή ας διοργανώσουμε εμείς τις εκλογές στον βορρά και ας συνομιλούμε μόνο με αυτόν, δηλαδή μεταξύ μας. Άλλωστε, για 60 χρόνια δεν συνομιλούμε μεταξύ μας;
Το επικίνδυνο είναι ότι και ο ΠτΔ, Νίκος Χριστοδουλίδης, «θαυμάζει» τους Λεβέντ και Αζίζ Σαχ. Όταν ο Λεβέντ καταδικάστηκε στην Τουρκία, ο ΠτΔ κίνησε γη και ουρανό, στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, για να τον υπερασπιστεί, ακολουθώντας πιστά το καταστροφικό δόγμα, «Ο εχθρός του εχθρού μας είναι φίλος μας». Οι πιο πάνω Τ/Κ, και ορισμένοι άλλοι που νομίζουν ότι βρίζοντας την Τουρκία αποκτούν προβολή και ανέλιξη, ανήκουν στην τρίτη κατηγορία απορριπτικών. Έχουμε στον νότο τους απορριπτικούς Ε/Κ, στον βορρά τους Τ/Κ και οι άλλοι, οι απορριπτικοί υπεράνω Ε/Κ και Τ/Κ, δηλαδή απορριπτικοί «πάσης Κύπρου». Αυτοί δεν θέλουν λύση που να ικανοποιεί τους Ε/Κ ούτε τους Τ/Κ. Απλά δεν θέλουν καμία λύση. Διχοτόμηση να είναι, που να διασφαλίζει το υφιστάμενο στάτους κβο και τη «βιομηχανία» του Κυπριακού στην οποίαν «εργοδοτούνται», και ό,τι θέλει ας είναι.
Ο Τουφάν Ερχιουρμάν σίγουρα δεν είναι Ακιντζί ούτε Ταλάτ. Όχι γιατί έχει διαφορετικές θέσεις, αλλά γιατί σήμερα, 8 χρόνια μετά το Κραν Μοντανά, το Κυπριακό, με δική μας ευθύνη, είναι διαφορετικό. Μετά την αντεθνική μας συμπεριφορά τον Ιούλιο του 2017, οι πραγματικότητες είναι διαφορετικές. Ο Τουφάν Έρχουρμαν είναι Τ/Κ και θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα των Τ/Κ, παραμένοντας όμως στο πλαίσιο λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα. Το τελευταίο, η πολιτική ισότητα, είναι το πρόβλημα. Όπως ο Εθνάρχης τορπίλιζε την όποια συνεργασία με τους Τ/κ με το θέμα των δήμων, τη μια χωριστών και την άλλη ενιαίων, σήμερα βρήκαμε την πολιτική ισότητα και ειδικότερα τη μια θετική ψήφο.
Είναι καιρός κύριοι απορριπτικοί, Ε/Κ , Τ/Κ και «πάσης Κύπρου», να καταλάβετε ότι το άλλοθι Τατάρ τελειώνει. Κινδυνεύετε με λύση του Κυπριακού και ας μην το παραδέχεστε. Το μαγαζί που λέγεται κυπριακό πρόβλημα κινδυνεύει να κλείσει. Είστε όμως τυχεροί γιατί υπάρχουν ταταράδες στον νότο οι οποίοι δεν θα σας αφήσουν στον δρόμο. Θα κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να αποφευχθεί το μοιραίο για εσάς, δηλαδή η λύση και η επανένωση. Μπορεί το πρόσχημα των δήμων, ενιαίων ή χωριστών, να μην υπάρχει, αλλά υπάρχει η πολιτική ισότητα. Θετική ψήφος σε όλες τις αποφάσεις ή μόνο σε αυτές που επηρεάζονται ζωτικά συμφέροντα της μιας των κοινοτήτων; Γνωστό και δοκιμασμένο παιχνίδι που παίχτηκε και πέτυχε το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά.
Όσοι βέβαια, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Χριστοδουλίδη, έχουν τέτοια στο μυαλό τους, καλά είναι να γνωρίζουν ότι υπάρχει και ένας Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ έμπειρος πλέον στο Κυπριακό. Μπορεί να μην μας γνωρίζει από την καλή και την ανάποδη, γιατί μέχρι τώρα μόνο τα ανάποδά μας είδε, αλλά δεν αστειεύεται. Πρόεδρε Χριστοδουλίδη. Από σήμερα, όπως δείχνουν τα πράγματα, το πολύ μέχρι την επόμενη Κυριακή σε περίπτωση δυο γύρων, Τατάρ τέλος. Τατάρ γιοκ. Οι μάσκες πέφτουν και βγαίνουν όλα στο φως. Κοινό έδαφος για επανέναρξη συνομιλιών θα υπάρξει. Το πλαίσιο θα είναι το συμφωνημένο, Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα και συνεπώς τα περιθώρια των λεονταρισμών και των νομικίστικων προσεγγίσεων τελειώνουν. Ή τώρα ή ποτέ.
Ο Τουφάν Ερχιουρμάν δήλωσε ότι αν εκλεγεί θα συναντηθεί άμεσα μαζί σας. Η αποδοχή της πολιτικής ισότητας, όπως αυτή περιγράφεται από τα ΗΕ και όχι όπως σας την παρουσιάζουν οι φωστήρες του περιβάλλοντός σας, όπως και το πλαίσιο Γκουτέρες, είναι εκ των ουκ άνευ. «Ναι μεν αλλά» και διαπραγματευτικά καμώματα δεν χωρούν. Τα πιο πάνω δεν είναι προς διαπραγμάτευση αλλά προς αποδοχή.
Διαφορετικά, «χαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις», κατά τον Κωνσταντίνο Καβάφη. Την Αλεξάνδρεια που δεν χάνεις μόνο εσύ αλλά και όλοι του σήμερα και του μέλλοντος. Την Αλεξάνδρεια που δεν θα επανέλθει ποτέ, την Αλεξάνδρεια που κατάντησε μόνο μνήμες και θολές θύμησες. Άρπαξε την προοπτική τώρα πριν τα κατεχόμενα καταντήσουν και με βούλα ακόμα μια χαμένη πατρίδα για μας αλλά και για τον Ελληνισμό γενικότερα. Κάθε χαμένη πατρίδα είναι πληγή για αυτούς που τη χάνουν, αλλά και όνειδος και κατάρα για αυτούς που ευθύνονται για τον οριστικό χαμό της.
