Ο εφιάλτης του Κραν Μοντανά επιστρέφει. Μετά την ατυχεστατη συνέντευξη του τέως ΠτΔ, Νίκου Αναστασιάδη, στον Τάσο Τρύφωνος, άρχισε και πάλι η παραφιλολογία για το ναυάγιο στο ελβετικό θέρετρο. Ο τέως ΠτΔ, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να σώσει την υστεροφημία του, τα έβαλε με όλους. Όλοι έφταιξαν εκτός από τον ίδιο. Μέχρι και τον ΓΓ κατηγόρησε ότι συμπεριφέρθηκε ανέντιμα απέναντι στην πλευρά μας. Ο «ήρωάς» του στη συνέντευξη αυτή ήταν ο Χρήστος Στυλιανίδης. Λίγο ή πολύ, επικαλούμενος μαρτυρία του Ανδρέα Μαυρογιάννη, τον παρουσίασε σαν την πέμπτη φάλαγγα των Τούρκων στο Κολέγιο των Επιτρόπων της ΕΕ.
Η συνέντευξη ήταν το έναυσμα για να αντιδράσει το απορριπτικό, το οποίο σύσσωμο, με προμετωπίδα τους γνωστούς αρθρογράφους του απορριπτισμού σχεδόν καθημερινά, ασχολείται με το θέμα αυτό. Μάλιστα ορισμένοι δεν κρύβουν τον πανικό τους, σε περίπτωση που ο Χρήστος Στυλιανίδης είναι υποψήφιος για την Προεδρία του 2028 και πραγματικά έχουν «ξεφύγει». «Σκάσε», του έγραψε ο Μιχάλης Ιγνατίου στη HellasJournal.
Μα, επιτέλους, πώς να σκάσει, κύριε Ιγνατίου, κάποιος που τον μόνο «καμό» που έχει στην ζωή του είναι η επανένωση της πατρίδας του; Πώς να σκάσει κάποιος που δηλώνει παιδί της Πράσινης Γραμμής; Πώς να σκάσει κάποιος που αφιέρωσε όλη του τη ζωή υπηρετώντας την πατρίδα του; Πώς να σκάσει κάποιος που ο Γλαύκος Κληρίδης τον θεωρούσε έναν από τους καλύτερους συνεργάτες του; Πώς να σκάσει κάποιος που δίδαξε το τι σημαίνει ευθύνη και συνέπεια όταν σε νεαρή ηλικία παραιτήθηκε από τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου διότι διαφωνούσε με την παραμονή του Ντίνου Μιχαηλίδη στην κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη; Πώς να σκάσει κάποιος που άφησε το σημαντικότερο αποτύπωμα, ως Κύπριος επίτροπος, στην Κομισιόν; Πώς να σκάσει ο Mr. Embola; Πώς να σκάσει ο εμπνευστής του RescEu; Πώς να σκάσει κάποιος που γνωρίζοντας ότι η διαφωνία του με τον τέως στο Κυπριακό θα σήμαινε τον μη επαναδιορισμό του ως επιτρόπου και ακολούθησε τον δύσκολο δρόμο της συνέπειας σε αρχές και αξίες; Πώς να σκάσει κάποιος που τον εμπιστεύτηκε ο Έλληνας Πρωθυπουργός σε σημαντικά υπουργεία και σήμερα είναι βουλευτής επικρατείας και σύμβουλος του Έλληνα Πρωθυπουργού για ζητήματα γεωπολιτικής; Μήπως θα πρέπει να «σκάσει» και ο Κυριάκος Μητσοτάκης;
Αλίμονο αν τέτοιοι άνθρωποι σκάσουν. Χαθήκαμε, κύριε Ιγνατίου. «Επιχειρείται η πολιτική και ηθική μου εξόντωση από ένα σύστημα που καθοδηγεί ο τέως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος έφερε την Κύπρο σε απόλυτη ανυποληψία λόγω σοβαρών θεμάτων διαφθοράς», απάντησε με δήλωσή του ο Χρήστος Στυλιανίδης. Να μου επιτρέψει ο αγαπητός κύριος Στυλιανίδης να διαφωνήσω. Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ο τέως ΠτΔ, με μια καθολική απαξίωση, δεν είναι σε θέση ούτε να οργανώσει ούτε να καθοδηγήσει. Άλλωστε, για να οργανώσεις μια τέτοια προσπάθεια, χρειάζεσαι και ακροατήριο, κάτι ανύπαρκτο για τον τέως ΠτΔ. Όλοι αυτοί που βρίζουν καθημερινά τον Χρήστο Στυλιανίδη, ευτυχώς μεμονωμένες περιπτώσεις, δρουν σαν μια αγέλη που περιφέρεται δεξιά και αριστερά χωρίς αρχηγό, στόχο και προορισμό. Αυτό αποδεικνύεται και από τις τοποθετήσεις Μαυρογιάννη. Τη μια έτσι, την άλλη γιουβέτσι. Βέβαια, τι να πει ο άνθρωπος! Δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι ο τέως έφυγε από το Κραν Μοντανά γιατί μαζί έφυγαν. Δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι η δική μας πλευρά ήταν υπεύθυνη για το ναυάγιο γιατί και αυτός μέρος της πλευράς μας ήταν. Κάθε φορά που βγαίνει στην επιφάνεια το έγκλημα στο Κραν Μοντανά οι γνωστοί κύκλοι αποσυντονίζονται και αντιδρούν με μόνο ένα επιχείρημα «εγώ εν τζαι».
Η προσπάθεια κάποιων να φιμώσουν τον Χρήστο Στυλιανίδη δεν είναι τυχαία. Μπορεί να άρχισε λόγω της συνέντευξης του τέως ΠτΔ Νίκου Αναστασιάδη στον Τάσο Τρύφωνος αλλά υπάρχουν άλλα κίνητρα και ατζέντες. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, το απορριπτικό μέτωπο αντιδρά σπασμωδικά γιατί τους ήρθαν όλα μαζεμένα. Από τη μια «θρηνούν» την απώλεια Τατάρ και από την άλλη φιγουράρει σε πρώτο πλάνο ο Χρήστος Στυλιανίδης. Ο άνθρωπος δεν εξέφρασε καμία πρόθεση για τις εκλογές του 2028 και άρχισαν τα κτυπήματα κάτω από τη μέση. Φανταστείτε τι θα γίνει αν θέσει επίσημα υποψηφιότητα. «Του φρονίμου το παιδί πριν πεινάσει μαγειρεύει», λέει ο λαός. Αυτό εφαρμόζουν οι «εργοδοτούμενοι» στη βιομηχανία «Κυπριακό ΛτΔ». Προμηθείς, προσπαθούν να δημιουργήσουν ξανά μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα όπως αυτήν του Τάσσου Παπαδόπουλου το 2004. Ελλείψει UNOPS προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Χρήστο Στυλιανίδη σαν την πέμπτη φάλαγγα των Τούρκων. Ελλείψει επιχειρηματολογίας και επειδή δεν λέει να «σκάσει», μετά τις φαντασιώσεις του τέως στη συνέντευξή του και με συνοδοιπόρο τον Ανδρέα Μαυρογιάννη προσπαθούν να «θάψουν» τον Χρήστο Στυλιανίδη πριν καν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τις εκλογές του 2028. Το παράδειγμα Στυλιανίδη δείχνει την έλλειψη αντικειμενικής δημοσιογραφίας και δεοντολογίας. Για άλλους λόγους και εξυπηρετώντας άλλες ατζέντες, έτρεξαν οι γνωστοί να πάρουν ως δεδομένο τις ατεκμηρίωτες κατηγορίες Αναστασιάδη χωρίς τη στοιχειώδη έρευνα. Γιατί δεν προσπάθησε κάποιος από αυτούς να πάρει τη θέση της κυρίας Μογκερίνι; Ο λόγος δεν είναι διότι θεωρούν τον τέως ΠτΔ αξιόπιστο. Αντίθετα, οι ίδιοι άνθρωποι στο παρελθόν δεν έχει μείνει «κοσμητικό» επίθετο που δεν του απέδωσαν. Τώρα ό,τι πει θεωρείται ορθό και αληθές γιατί απλούστατα έχει συστρατευτεί με τον απορριπτισμό. Για όλους αυτούς το κριτήριο δεν είναι η αλήθεια ή το ψέμα αλλα οι θέσεις του άλλου. Όποιος ασπάζεται τις δικές τους απορριπτικές θέσεις ό,τι πει είναι θέσφατο. Αντίθετα, όποιος διαφωνεί μαζί τους είναι ψεύτης, μειοδότης και πέμπτη φάλαγγα των Τούρκων.
Η υπεροψία και το ότι όλοι οι άλλοι είναι βλάκες είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν άνθρωποι σαν τον τέως με αξιοθαύμαστες υποκριτικές ικανότητες. Οι οργανωτές της αήθους αυτής προσπάθειας του ποιδαριού, επιπόλαιοι όντες, λογάριασαν λάθος. Υπολόγισαν ότι επειδή ο Χρήστος Στυλιανίδης απουσιάζει για χρόνια από την Κύπρο είναι εύκολη λεία γιατί πολύ λίγοι τον θυμούνται και συνεπώς δεν θα αμφισβητήσει κανείς τους ψευδείς ισχυρισμούς τους. Ο Χρήστος Στυλιανίδης δεν απουσίασε ποτέ από την Κύπρο. Απλά λόγω υποχρεώσεων προς την πατρίδα του κατοικούσε στο εξωτερικό. Πάντα παρών όμως για την πατρίδα του. Δηλαδή αυτοί όλοι οι κατοικούντες στην Κύπρο πρόσφεραν περισσότερο στο εθνικό θέμα από τον Χρήστο Στυλιανίδη; Το θέμα δεν είναι προσωπικό αλλα γενικό. Ο Χρήστος Στυλιανίδης είναι ένα απλό παράδειγμα. Το θέμα που πραγματικά αποτελεί ντροπή, για μια ημικατεχόμενη πατρίδα, είναι το ότι όποιος Στυλιανίδης πιστεύει στην επανένωση δέχεται ανελέητο πόλεμο. Αυτό που θα πρέπει να έχουν υπ’ όψιν τους οι διάφοροι κατ’ επάγγελμα πατριώτες είναι το ότι δεν μπορείς να κτυπήσεις τον οποιονδήποτε Στυλιανίδη όταν έχει καθαρό κούτελο. Το καθαρό κούτελο, σε μια πατρίδα-άντρο της απάτης και της διαφθοράς, μόνο αυτό μετράει. Συνεπώς οι εμπνευστές μιας νέας περιρρέουσας καλό είναι να καταλάβουν ότι άδικα προσπαθούν. Υπάρχουν ευτυχώς ακόμα έντιμοι πολιτικοί που όχι μόνο επιβιώνουν του πολέμου των περιρρεουσών αλλά εκλογικά μπορούν να μεγαλουργήσουν.
