Μα θα πας να ψηφίσεις; Αλήθεια; Ρωτάει ένας κύριος στο διπλανό τραπεζάκι της καφετέριας έναν γνωστό του που βρήκε και δεν είμαι και σίγουρος αν χάρηκε που τον είδε, μάλλον είχε να τον δει καιρό, κάτι θα έπαιξε με τα χωράφια, τις περιουσίες, τα κληρονομικά, ποιος να ξέρει.
Μα τι να κάνω, του απαντάει με ένα ύφος «πρέπει να περπατήσω τη τσιμεντωμένη Λήδρας στους 50 βαθμούς». Ανέλυσε ψηφοδέλτιο προς ψηφοδέλτιο ποιους θα σταύρωνε για να του αποδείξει πως έπρεπε να πάει να ψηφίσει επειδή τους ήξερε όλους. Μα όλους, όμως!
Είπε πως ο τάδε ΕΟΑ εν καλός γιατί απλά… ξέρει τον, άρα έχει τα σωστά, τα λετζίτ που λεν και στο χωριό μου, κριτήρια για να τον ψηφίσει. Χαρακτήρισε έναν ευρωβουλευτή καλό πλάσμα, λες και αν είσαι καλό πλάσμα είσαι ταυτόχρονα και ικανός να συμμετέχεις στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Για δήμαρχο, ήθελε να ψηφίσει εκείνον, ο οποίος είχε πάει μια φορά στο μαγαζί που δουλεύει η γυναίκα του και ήταν πολύ ευγενικός. Μα η ευγένεια δεν θα έπρεπε να είναι αντιπροσόν αν κρίνουμε από το πολιτικό μας σύστημα; Για τους αντιδημάρχους ήταν αναποφάσιστος. Δεν ήξερε μόνο έναν, ήξερε και τους δύο που είναι υποψήφιοι, αφού στον δήμο του είναι και οι δύο φέιμους και έχουν βρεθεί σε κοινές εκδηλώσεις, δραστήριος γαρ ο φίλος μας. Είχε ακόμη 3 φίλους δημοτικούς συμβούλους και τον σύγαμπρό του, είχε 2 που είναι υποψήφιοι για τη σχολική εφορεία, χωρίς να διευκρινίζει αν είναι κουμπάροι, ξαδέλφια.
Εντέλει, μάθαμε πως δεν σκέφτηκε να πάει στις εκλογές για τη δημοκρατία ρε γαμώτο, τον τόπο, την πόλη του ρε παιδί μου, το χωρκό του – δεν είπε αν είχε, (αλλά δημοσιογράφος δεν είμαι; Να μην πω την υπερβολή;), άντε τη ρημάδα την Ευρώπη τη συμμετοχικότητα και το κοινό όραμα. Θα ψηφίσει επειδή έχει παντού γνωστούς. Και στα 6 ψηφοδέλτια.
Τα μάθαμε, σε πρώτο πληθυντικό, καθώς δεν ήταν και ο πιο ήσυχος άνθρωπος, μιλούσε τόσο δυνατά που μέχρι και ο μπαρίστας που είχε μπροστά του μια μηχανή του εσπρέσο στα τελευταία της να κάνει θόρυβο, άκουσε πως θα ρίξει στη τενέκκα την ψήφο του και μετά θα πιάσει τη φαμίλια να πάει σε ένα ξενοδοχείο που έκλεισε και πως έγραψε άδεια τη Δευτέρα για να μην τον ψάχνουν οι γνωστοί αν τους ψήφισε, άκουσον-άκουσον!
Την ίδια στιγμή που τα κόμματα αναζητούν από τώρα το μήνυμα της επόμενης μέρας και την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, για τους πολίτες η επόμενη μέρα θα είναι απλώς άλλη μια Δευτέρα. Γιατί; Γιατί ακόμη και το ίδιο το σύστημα, αντί να αναζητήσει τρόπους να προσελκύσει τους ψηφοφόρους του ρίχνει στα μούτρα του διπλές εκλογές για να βρει τον συγγενή και τον γνωστό, ώστε να έχει λόγο να ψηφίσει. Ο σταυρός μετατρέπεται σε μια ιστορία συγγενικού ευνουχισμού, βάζοντας στο τριπάκι τους πολίτες στο πελατειακό, οικογενειακό σύστημα.
