Στις πρόσφατες ευρωεκλογές όντως οι Τ/κ γυρίσαν την πλάτη στην Ευρώπη αλλά και στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η συμμετοχή στις εκλογές τριών Τ/κ, αποδείχθηκε όχι ικανό κίνητρο για να τους οδηγήσει στις κάλπες. Παρά τις προσπάθειες ορισμένων κομμάτων αλλά και τις διευκολύνσεις, αναφορικά με τα διαδικαστικά της ψηφοφορίας, συμμετείχαν σε μικρότερο αριθμό από τις εκλογές του 2019.
Το μεγάλο ερώτημα είναι, γιατί μόνο 5% προσήλθαν, δηλαδή το ένα δέκατο της προσέλευσης στον νότο; Μήπως οι Τ/κ δεν θέλουν να γίνουν ευρωπαίοι πολίτες; Δεν θέλουν να έχουν όλα αυτά τα προνόμια που έχει ο κάθε πολίτης της ενωμένης Ευρώπης; Μήπως δεν τους ενδιαφέρει να έχουν τη δική τους φωνή στο Ευρωκοινοβούλιο;
Αν μελετήσουμε σωστά και αντικειμενικά την συμπεριφορά των Τ/κ, μετά την ένταξή μας στην ΕΕ, θα αντιληφθούμε τους λόγους της αντίδρασής τους την 9ην Ιουνίου του 2024 η οποία ήταν η ίδια και το 2009, το 2014 και το 2019.
Πρωτίστως δεν εμπιστεύονται εμάς αλλά ούτε και την Ευρώπη. Νοιώθουν προδομένοι και ξεγελασμένοι από τις Βρυξέλλες.
Το 2004 ψήφισαν μαζικά ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν γιατί πράγματι έβλεπαν την δική τους ευρωπαϊκή προοπτική. Η συντριπτική πλειοψηφία τάχθηκε υπέρ της λύσης γιατί πίστευαν ότι μέσα από μια επανενωμένη Κύπρο, πλήρες μέλος της ΕΕ, θα τερματιζόταν η απομόνωσή τους που κρατά από το 1963.
Οι υποσχέσεις που τους δόθηκαν, ότι αν ταχθούν υπέρ της λύσης η απομόνωσή τους θα τερματιστεί, αποδείχθηκαν κούφια λόγια και φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ας είμαστε επιτέλους ειλικρινείς. Οι Βρυξέλλες κοροίδευσαν τους Τ/κ. Αυτοί μέχρι και τον εθνικιστή Ραούφ Ντενκτάς απέπεμψαν και η κατάσταση για αυτούς, εκτός της μικρής οικονομικής βοήθειας που λαμβάνουν από τη ΕΕ, παρέμεινε αναλλοίωτη. Νομίζουμε ότι είναι χαζοί, αμόρφωτοι και υποανάπτυκτοι, όπως ισχυριζόταν ο Εθνάρχης, θέλοντας να μην υλοποιήσει τις δεσμεύσεις για την συμμετοχή τους στην δημόσια υπηρεσία όπως προνοούσαν οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959.
Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Για την κοροϊδία της ΕΕ γνωρίζουν ότι συνδράμαμε τα μέγιστα και εμείς. Πολλά μέτρα που ήθελε να λάβει η ΕΕ, για να βοηθηθούν οι Τ/κ, δεν τα έλαβαν λόγω δικών μας αφόρητων πιέσεων παρεμβάσεων μέχρι και απειλών.
Αντί να χρησιμοποιήσουμε την ένταξή μας ως καταλύτη για την λύση, σε πολλές περιπτώσεις με την συμπεριφορά μας, αποδείξαμε ότι στόχος μας ήταν να υποτάξουμε τους «αμόρφωτους» «χαζούς» και «χωριάτες» Τ/κ κάτω από την κυβέρνηση του νότου, δηλαδή κάτω από την Ε/κ κοινότητα αναγνωρισμένη διεθνώς ως Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό το αντιλαμβάνονται πλήρως και για αυτό δεν μας εμπιστεύονται. Το γνωστό αφήγημα ότι ο Τατάρ και η δεξιά στα κατεχόμενα τους απέτρεψαν από το να λάβουν μέρος δεν ευσταθεί. Παραδοσιακά κόμματα της λύσης, όπως το Ρεπουμπλικανικό κόμμα την ίδια στάση τήρησαν.
Νομίζετε να μην γνωρίζουν ότι δεν θέλουμε να μοιραστούμε τίποτε μαζί τους; Νομίζετε να μην έχουν ακούσει τον τέως να αποκαλεί την πολιτική ισότητα, δεξιά και αριστερά, ως πολιτική ανισότητα και ότι δεν θέλουμε να μοιραστούμε ούτε τα νοσοκομεία μας;
Είναι καιρός όλοι αυτοί οι πλασιέδες του πατριωτισμού, Σιζόπουλοι και Παπαδόπουλοι, οι οποίοι, με πρόσχημα την αναγνώριση, προσπαθούν να τορπιλίσουν κάθε κίνηση επαναπροσέγγισης, να καταλάβουν ότι θα έρθει, πολύ σύντομα, η ώρα που θα τους παρακαλούμε να συστρατευτούν μαζί μας αλλά θα είναι πλέον αργά. Θα μας θεωρούν δοσίλογους και αναξιόπιστους, όπως για τόσες δεκαετίες εμείς τους θεωρούμε πολίτες δεύτερης διαλογής, ψευδοπολίτες και άλλα απαράδεκτα.
Αν πράγματι ήμασταν σωστοί, πολιτικά και εθνικά και θέλαμε μια επανενωμένη πατρίδα, θα βρίσκαμε τον τρόπο, στην Κυπριακή ομάδα στο ευρωκοινοβούλιο, να συμμετέχουν ένας η δύο Τ/κ χωρίς την εκλογική διαδικασία στον νότο. Ευρωβουλευτές επικρατείας, Αριστείνδην, η οτιδήποτε άλλο. Για να ικανοποιήσουμε τον κάθε απατεώνα βρίσκουμε τρόπους με προτάσεις νόμου και νομοσχέδια και δεν μπορούμε να βρούμε ένα τρόπο για το καλό της πατρίδας; Μια τέτοια κίνηση θα ήταν ένα πειστικότατο ΜΟΕ ως προς την πολιτική μας βούληση για λύση και απόδειξη ότι η συμβίωση με την άλλη κοινότητα είναι στόχος μας και όχι ανάθεμα.
Δυστυχώς στις απάτες είμαστε ευρηματικοί για το καλό της πατρίδας, αγρόν ηγοράσαμε.
Οι Τ/κ ζητούν δικές τους εκλογές για την εκλογή δύο Τ/κ στο ευρωκοινοβούλιο. Εμείς συμπεριφερόμενοι ως μωρές παρθένες προτάσσουμε τον μπαμπούλα της αναγνώρισης χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι όσο τους απομονώνουμε, με επακόλουθο να πέφτουν στην αγκαλιά της Τουρκίας, τόσο πιο πιθανή είναι η Ταϊβανοποίηση των κατεχομένων. Σίγουρα η διεξαγωγή χωριστών εκλογών δεν είναι εφικτή αλλά τρόπος σίγουρα υπάρχει. Απλούστατα δεν τους θέλουμε να συμμετέχουν. Τους θεωρούμε μειονότητα, εκπροσώπους της Τουρκίας και ότι προωθούν τα συμφέροντα του Ερντογάν και όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η άψογη στάση του τήρησε, για πέντε χρόνια, ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ δεν ήταν αρκετό για να πεισθούμε ότι και αυτοί κύπριοι πολίτες είναι με ίσα δικαιώματα και η εκπροσώπησή τους όχι μόνο δεν είναι αρνητική αλλά καθ΄ όλα θετική εξέλιξη. Το μήνυμα δυστυχώς που στείλαμε στην Ευρώπη είναι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εκπροσωπεί μόνο τους Ε/κ κάτι το οποίο θα πληρώσουμε πολύ ακριβά στο μέλλον.
Αν νομίζουμε ότι ο διεθνής παράγοντας δεν παρακολουθούσε τον κάθε Δίπλαρο, να δηλώνει ότι το κόμμα του ουδέποτε θα δεχθεί Τ/κ στα ψηφοδέλτιά του, τότε δεν έχουμε επαφή με το ευρύτερο ευρωπαϊκό πολιτικό περιβάλλον. Σίγουρα δεν θα ασχοληθεί κανένας με τον Ευθύμιο Δίπλαρο, αλλά όταν ο αναπληρωτής πρόεδρος του μεγαλύτερου κόμματος, που υποτίθεται ότι είναι υπέρ της λύσης, δηλώνει αυτά τα απαράδεκτα, τότε οι δηλώσεις αυτές μετρούν τα μέγιστα.
Μπορεί η κάθε εκλογική διαδικασία να είναι γιορτή της Δημοκρατίας αλλά δυστυχώς πάντα βρίσκουμε τον τρόπο να στείλουμε τα λανθασμένα μηνύματα και να μετατρέψουμε μια γιορτή σε μνημόσυνο. Και πάλι νίκησε η αδιαφορία, ο λαϊκισμός και η ασυναρτησία.
Οι ευρωεκλογές βέβαια της 9ης Ιουνίου θα μείνουν στην ιστορία. Θα μείνουν στην ιστορία ως κατάντια. Οι εκλογές πέρασαν και αντί να ψηφίσουμε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον επικροτήσαμε την πλάκα. Από την άλλη όμως θα πρέπει να παραδεχθούμε τις πικρές πραγματικότητες. Ίσως είναι η μόνη εκλογική αναμέτρηση, από ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αντικατοπτρίζει την ποιότητά μας ως λαός. Ίσως είναι η μόνη εκλογική διαδικασία με τα πλέον αντιπροσωπευτικά αποτελέσματα. Μια χώρα και ένας λαός της πλάκας επικρότησε με 20% την πλάκα. Δεν ψηφίσαμε λάθος. Απλά ψηφίσαμε αναλόγως των χαρακτηριστικών μας, της ανύπαρκτης πολιτικής κρίσης και της μειωμένης εθνικής συνείδησης.
Και εις ανώτερα.
