Δεν ξέρω για ποιον λόγο αλλά τις τελευταίες μέρες επανήλθε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και απασχόλησε την επικαιρότητα μια συνέντευξη που έδωσε προ πολλού η κυρία Άννα Βίσση στη Χριστιάνα Αριστοτέλους. Σε αυτή τη συνέντευξη η Κύπρια καλλιτέχνιδα δήλωσε ότι δεν πιστεύει στον Θεό γιατί, όπως είπε, δεν υπάρχει, οπότε αντιλαμβάνεστε τι έγινε. Στην κυριολεξία έπεσαν πάνω της όλοι οι ειδωλολάτρες της χώρας.
Της την έπεσαν πρώτοι οι οπαδοί του Δωδεκάθεου του Ολύμπου με όντως εμπρηστικές ατάκες και αναφορές: «Τι λες μωρή που δεν υπάρχει ο Δίας, η Αθηνά, ο Ήφαιστος, ο Διόνυσος, η Αφροδίτη και ο Άδωνις; Α που να πέσει κεραυνός του Διός και να σε κάψει και σένα και τον πρώην άντρα σου, τον Καρβέλα, που σε παρέσυρε». Της την έπεσαν κυρίως οι χριστιανοί, οι οποίοι φρόντισαν να της υπενθυμίσουν ότι οι άπιστοι όταν πεθάνουν είναι καταδικασμένοι να κοχλάζουν στα καζάνια με τις πίσσες της κολάσεως. Της θύμισαν ότι ο Θεός μας αγαπά, αλλά όταν νευριάσει γίνεται πολύ κακός και απάνθρωπος. Της θύμισαν δηλαδή αυτό το τρομακτικό, ότι δηλαδή όταν γίνει η ανάσταση των νεκρών, αυτή θα κάνει παρέα με τους βελζεβούληδες, οι οποίοι θα χορεύουν γύρω της τον χορό της φωτιάς. Εν ολίγοις της εξήγησαν ότι δεν έχει μέλλον μετά θάνατον, οπότε πού θα πάει η ιερόσυλος αοιδός όταν στα 150 της αποδημήσει... εις Κύριον;
Η ανάσταση
Ο Θεός που γεννιέται, πεθαίνει και ανασταίνεται είναι μια πολύ παλιά ιστορία για τους Έλληνες. Είναι ο Άδωνις και ο Διόνυσος της αρχαιότητας, είναι ο Χριστός της εποχής μας.
Από τους πρώτους που μας μίλησαν για τον θάνατο και την ανάσταση ενός θεού ήταν οι Αιγύπτιοι και αναφερόμαστε βέβαια στον Όσιρι. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα που πιστοποιούν τις διάφορες παραλλαγές του αναστημένου θεού, όπως ο Ινδός Κρίσνα, ο Πέρσης Μίθρα, ο Βαβυλώνιος Ταμούζ, ο εκ Φρυγίας Άττις, ο Σκανδιναβός Όντιν, ο Αμερικανός Κετζαλκόατλ αλλά και άλλοι Έλληνες θεοί όπως ο Υάκινθος και η Περσεφόνη.
Οι χριστιανοί αντέγραψαν πολλά στοιχεία ειδικά από τον περσικό θεό Μίθρα. Σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση και τους μύθους του ζωροαστρικού κόσμου, ο Μίθρας γεννήθηκε από «παρθένο» στις 25 Δεκέμβρη. Είχε 12 μαθητές και έκανε πολλά θαύματα. Μετά τον θάνατό του θάφτηκε για τρεις μέρες και μετά αναστήθηκε. Ο ίδιος ονομαζόταν επίσης «Αλήθεια», «Φως» αλλά είχε και άλλα ονόματα. Για τους αρχαίους Πέρσες ο Μίθρας ακούει τα πάντα, βλέπει τα πάντα, γνωρίζει τα πάντα και κανείς δεν μπορεί να τον εξαπατήσει. Είναι ο Θεός της ηθικής, της αλήθειας και της ακεραιότητας.
Οι αρχαίοι Έλληνες συνέδεσαν την αναγέννηση του ανθρώπου με την ανάσταση του Διονύσου και του Αδώνιδος. Λάτρεψαν, λοιπόν, τον Διόνυσο και τον Άδωνι ως θεούς της βλάστησης, που πεθαίνουν και ανασταίνονται.
Ο ερχομός της άνοιξης συνοδευόταν από τον εορτασμό των Μεγάλων Διονυσίων, μίας από τις σπουδαιότερες εορταστικές εκδηλώσεις των αρχαίων Ελλήνων και ιδιαίτερα των Αθηναίων. Βέβαια τότε ανασταίνονταν οι φαλλοί και υγραίνονται τα αιδοία, αλλά ας μην μπούμε σε τέτοιου είδους αφροδισιακές συζητήσεις διότι θα αρχίσει να μας κυνηγά ο Αρχιεπίσκοπος.
Το θέμα δεν ήταν μόνο μεταφυσικό-σεξουαλικό. Στην αρχαιότητα όταν είχαμε την ανάσταση του Αδώνιδος ελάμβαναν χώρα οι σημαντικότεροι θεατρικοί αγώνες. Τα «Αδώνια» της αρχαιότητας ήταν περίπου όπως το Θείο Δράμα των χριστιανών. Ο Άδωνις γονιμοποιήθηκε και γεννήθηκε από τον κορμό της Μύρρας, δηλαδή της Μυρτιάς. Ήταν πολύ όμορφος, τόσο όμορφος που η θεά Αφροδίτη, για να μην της τον πάρουν, τον έκρυψε μέσα σε ένα κιβώτιο και τον έδωσε στην Περσεφόνη να τον φυλάει. Όταν πέθανε, η Αφροδίτη έκλαιγε και οδύρετο πάνω στο σώμα του νεκρού Αδώνιδος και από τα δάκρυά της φύτρωσαν οι ανεμώνες.
O Ιησούς ήταν επίσης πολύ ωραίος. Στα εγκώμια του Επιτάφιου Θρήνου η Παναγία και οι μυροφόρες τον ταυτίζουν με την άνοιξη και τραγουδούν την ομορφιά του: «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;». Ως γνωστό γονιμοποιήθηκε και αυτός από έναν λευκό κρίνο. Όταν πέθανε στον σταυρό, η Παναγία μητέρα του και η Μαγδαληνή η ιερόδουλη επίσης έκλαιγαν. Σύμφωνα με την παράδοση, τότε προέκυψε ένα φυτό που ονομάζεται «Τα δάκρυα της Παναγίας». Το συγκεκριμένο φυτό φύτρωσε από τα δάκρυα της Παναγίας που έπεφταν στη γη, κάτω από τον σταυρό του Χριστού. Έκτοτε ο θάμνος αυτός και οι καρποί του είναι ευλογημένοι.
Θρησκεία
Τι είναι η θρησκεία; Ένας απλός και πρακτικός κώδικας επιβίωσης των ανθρώπων που ξεδιπλώνεται μέσα από ωραίους μύθους και ιστορίες. Η θρησκεία υπηρετεί κυρίως την ανθρώπινη ανασφάλεια. Ο πρωτόγονος άνθρωπος από πολύ νωρίς βρέθηκε μπροστά σε δύο πραγματικότητες απέναντι στις οποίες ένιωσε αδύναμος βιολογικά. Αυτές ήταν το φυσικό περιβάλλον και ο θάνατος. Ποιος έφτιαξε το περιβάλλον στο οποίο ζούμε; Η εύκολη απάντηση είναι ο Θεός. Σήμερα λένε «κάποια ανώτερη δύναμη». Τι θα γίνουμε όταν πεθάνουμε; Θα μας παραλάβει ο Θεός και κάποια στιγμή θα έχουμε στο πλαίσιο της Δευτέρας Παρουσίας μια δεύτερη ευκαιρία, οπότε δεν θα πεθάνουμε ποτέ!
Το Ζωή-Θάνατος-Ανάσταση είναι ένα προαιώνιο τρίγωνο πίστης που ανακουφίζει. Είναι κοινός τόπος όχι μόνο της ελληνικής μυθολογίας-θρησκείας, όχι μόνο των χριστιανών αλλά και πολλών άλλων θρησκειών.
Εξάλλου, όπως ο Άγιος Αυγουστίνος είχε γράψει, «αυτό που σήμερα αποκαλείται χριστιανική θρησκεία, υπήρχε ήδη ανάμεσα στους αρχαίους και δεν έλειπε και στις απαρχές της ανθρώπινης φυλής. Όταν ο Χριστός εμφανίστηκε ένσαρκος, η αληθινή θρησκεία, που ήδη υπήρχε, έλαβε την ονομασία χριστιανική».
Το αυτονόητο
Με λίγα λόγια η κυρία Βίσση μάς είπε το αυτονόητο. Μέσα από τις χιλιετίες που πέρασαν, υπήρξαν πολλοί θεοί και ίσως υπάρξουν και άλλοι. Οι θεοί και οι θρησκείες υπάρχουν για να δίνουν εύκολες απαντήσεις οι οποίες όμως ανακουφίζουν τους απλούς ανθρώπους που δεν αντέχουν στην ιδέα ότι κάποια στιγμή θα πεθάνουν. «Κι αν ακόμα δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε», είχε πει κάποτε ο Γάλλος φιλόσοφος Βολταίρος, ο οποίος ήταν άθεος. Αν οι θρησκείες κάνουν τους ανθρώπους πιο σίγουρους για το μέλλον τους και κυρίως, με τα ηθικά τους διδάγματα, τους κάνουν καλύτερους, κανένα πρόβλημα. Αγαπούμε τους καλούς χριστιανούς, τους καλούς μουσουλμάνους και τους καλούς βουδιστές. Γενικώς αγαπούμε όλους τους ολίγον φτανούς, πλην καλοκάγαθους ανθρώπους. Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις οι θρησκείες διαχωρίζουν και φανατίζουν τους ανθρώπους, αποτελώντας μιαν από τις κυριότερες αιτίες αιματηρών πολέμων και εκατομμυρίων νεκρών. Γι' αυτό το φαινόμενο πρέπει να βρούμε λύσεις. Σκέφτομαι την εβδομάδα μετά τα Χριστούγεννα να ζητήσω ακρόαση από τον Αρχιεπίσκοπο Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου Γεώργιο Α΄.
