Σε μια, κατά την άποψή μου, θετικά εκτελεσθείσα δημόσια παρουσίαση για τις δράσεις της διακυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη για το 2025, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όχι μόνο απαρίθμησε δεκάδες τρέχοντα και μελλοντικά έργα, αλλά υπογράμμισε, επίσης, τους στρατηγικούς πολιτικούς στόχους που, έκαστο εξ αυτών, επιδιώκουν να εκπληρώσουν. Αυτό είναι σημαντικό, αφού η κάθε εξαγγελία ενός έργου, είτε τούτο καταπιάνεται με την κατασκευή ενός δρόμου είτε με την ανάπτυξη εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης στη δημόσια υπηρεσία, εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο-στόχο. Και όλοι οι στόχοι έχουν ως σκοπό, με βάση την κυβέρνησή μας, την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος.
Αυτό που μένει, και που δεν είναι καθόλου αμελητέο, είναι: Πρώτον, η σαφής εμπέδωση στην κοινή γνώμη του τρόπου με τον οποίο το κάθε έργο μεταφράζεται σε εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος με απτό και μετρήσιμο τρόπο. Δεύτερον, η δυνατότητα εκτέλεσης του εξαγγελθέντος έργου εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος και κόστους. Και, τρίτον , και πολύ σημαντικό, η έμπνευση και η παρότρυνση των εμπλεκομένων στην επιτυχή επίτευξη των στόχων αυτών από όλους εκείνους που κλήθηκαν να συμμετάσχουν και να ηγηθούν της διακυβέρνησης.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η σαφής εμπέδωση στην κοινή γνώμη του τρόπου με το οποίο ένα έργο ή μια δράση, αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος επιτυγχάνεται με έναν συνδυασμό συμμετοχής, κατανοητής επεξήγησης και βέλτιστης εφαρμογής. Δηλαδή, μέσω της ενίσχυσης της αξιοπιστίας της πρόθεσης και της συνάφειας λόγων και πράξεων. Αν, για παράδειγμα, οι εξήντα επιπλέον ηλεκτρονικές υπηρεσίες που θα προσφερθούν στους πολίτες, συνοδεύονται από την αναγκαία επεξήγηση του τρόπου με τον οποίο βελτιώνουν την επαφή με το Δημόσιο, τότε ο πολίτης αλλά και ο υπάλληλος που θα τις εκτελέσει, θα τις αγκαλιάσουν. Συνάμα, αν οι εφαρμογές συνοδεύονται και από τις απαραίτητες λειτουργικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις στο «back office» και φέρουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα σε επίπεδο βελτίωσης της εξυπηρέτησής μας, αλλά και της αποδοτικότητας και παραγωγικότητας της δημόσιας υπηρεσίας, τότε ο πολίτης, αλλά και ο δημόσιος υπάλληλος που εκτελεί την εργασία, θα πιστέψουν ότι εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον.
Αντίθετα, αν περιοριστούμε στο να φτιάχνουμε εφαρμογές για να «παίζουμε» στο κινητό μας, αλλά, πίσω από αυτές, τα κυβερνητικά τμήματα να μην μπορούν να συντονιστούν και να επικοινωνήσουμε μεταξύ τους με τον τρόπο που απαιτείται ώστε να βελτιωθεί η εμπειρία του μέσου πολίτη και, επαναλαμβάνεται, και η δική τους εργασία, τότε δεν θα εμπεδωθεί το αίσθημα εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος. Το ίδιο ισχύει για όλα τα έργα και τις δράσεις. Από την κατασκευή ενός δρόμου μέχρι τη φορολογική μεταρρύθμιση. Πρέπει το όφελος να είναι ευρύ, απτό, μετρήσιμο και κοινά κατανοητό.
Αντίστοιχα σημαντικό είναι και το ζήτημα του χρονοδιαγράμματος και του κόστους εντός των οποίων ολοκληρώνεται και εφαρμόζεται ένα έργο και μια δράση. Γι’ αυτό το σημείο δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Αρκεί να θυμηθούμε όσα συνέβησαν και συμβαίνουν γύρω από πολλά έργα, ψηφιακά και μη, που αποτελούν παραδείγματα κακοδιαχείρισης και κατασπατάλησης των δικών μας χρημάτων. Παραδειγμάτων που οδήγησαν στον βαθύ κλονισμό της εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης προς τους πολιτικούς θεσμούς και τη δημόσια υπηρεσία, και αύξησαν τη δικαιολογημένη αμφιβολία των πολιτών ως προς την πραγματική, τελικά, σκοπιμότητα εκείνων των έργων.
Τέλος, όλα αυτά τα έργα θα απαιτήσουν ισχυρή και εμπνευσμένη ηγεσία, πέραν του επιπέδου του Προέδρου της Δημοκρατίας, για να έρθουν εις πέρας. Και αυτή η ηγεσία είναι συγκεκριμένη. Την αποτελούν οι υπουργοί, υφυπουργοί, οι ηγεσίες των ημικρατικών, αλλά και οι ηγεσίες των κομμάτων της συγκυβέρνησης και τα στελέχη τους στη Βουλή. Όλοι αυτοί θα πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να θέσουν ως πρωταρχικό τους μέλημα τη βελτίωση κάθε διαδικασίας, νομοθεσίας και μηχανισμού για να πετύχουν όλα όσα εξαγγέλθηκαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Γι’ αυτό χρειάζεται παραγωγική δράση και όχι εικονική δραστηριότητα στα ΜΚΔ, από όλους τους πιο πάνω. Και η παραγωγική και έξυπνη δράση χρειάζεται θετικό πρότυπο έμπνευσης και προσωπική ενθάρρυνση, καθοδήγηση και ενδυνάμωση των στελεχών, ειδικά εντός της δημόσιας υπηρεσίας, καθώς και καλλιέργεια των σχέσεων μεταξύ δημόσιων, κοινωνικών και ιδιωτικών φορέων, αφού όλα τα έργα απαιτούν την εμπλοκή και συνεργασία όλων αυτών. Και πάνω από όλα, χρειάζεται, από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, διαρκής πολιτική διαχείριση των όποιων φυγόκεντρων ενδοκυβερνητικών τάσεων, αλλά και μόχλευση των όποιων οπορτουνιστικά παρακινούμενων αντιστάσεων και στενά προσδιορισμένων κορπορατιστικών σκοπιμοτήτων, ώστε τα λόγια να γίνουν πράξεις και μαζί με την Κύπρο, που αλλάζει, να αλλάξουμε και εμείς.
