Δεν γνωρίσαμε πόλεμο που να διαρκέσει χρόνια. Βιώσαμε μέσα σε διάρκεια δυο μηνών τον χαμό. Μικρά παιδιά με τις μανάδες τους θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους. Οι σύζυγοι, απελπισμένοι, έψαχναν τις οικογένειές τους. Στη Μαράθα έφτασαν δολοφόνοι από την Περιστερώνα Πηγή, μεταξύ τους και ένας μελλοντικός ηγούμενος, σκοτώθηκαν παιδιά και από γειτονικά χωριά. Τα αντίποινα και των δυο πλευρών μεγάλωσαν το κακό. Παρ' όλο που οι εγκληματίες ήταν γνωστοί, κανένας δεν οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη. Ο πλανήτης δεν αρκέστηκε σε μικρούς αριθμούς. Τώρα στη Γάζα η δολοφονία αμάχων και παιδιών μαζί με τις μητέρες τους ξεπερνά κατά πολύ τις χιλιάδες. Ο κόσμος παρακολουθεί, θεατής. Πόσο τραγικό και πόσο οι άνθρωποι με τους ηγέτες τους επαναλαμβάνουν αυτά τα εγκλήματα! Οι πολιτισμένες ΗΠΑ λεηλάτησαν τις ψυχές των Βιετναμέζων. Θυσία στην κτηνωδία περίπου 2 εκατομμύρια παιδιά ανήλικα. Η ζωή κυλά αλλού, όμως οι μανάδες του πολέμου στέγνωσαν δάκρυα, τρέχουν να προστατεύσουν τα παιδιά τους. Η καρδιά τους αιμορραγεί, τραγικές φιγούρες. Σκηνές αρχαίας τραγωδίας. Ποιητές γράφουν, τραγωδοί διεκδικούν έπαινο για τα έργα τους, η ανθρωπότητα απολαμβάνει τον πολιτισμό των θανάτων στις περιγραφές σκοτωμένων σαν καταγγελίες-παραμύθι, όμως οι ζωές χάθηκαν και τα κορμιά σε φωτογραφίες, στο χώμα και στη λάσπη με τον καιρό αδιάφορο, να μην σταματά. Είναι για τούτο που δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου ένοπλο να σκοτώνει. Δεν μπορώ να βλέπω τα μάτια να σβήνουν. Είναι για τούτο που υποστηρίζω ειρήνη. Δεν μπορώ να έχουν οι πόλεμοι τόσα θύματα και στον 21ο αιώνα να μην έχουμε μάθει, να ανεχόμαστε τον πόλεμο. Δεν θέλω ν’ αφήσουμε στα παιδιά της Κύπρου κληρονομιά τον θάνατο χιτλερικής κτηνωδίας. Δεν δέχομαι να γιορτάζουμε φόνους στ’ όνομα της πατρίδας. Πόση λύπη να δέχεται ο πλανήτης! Ακόμα και σήμερα τα παιδιά, χωρίς να έχουν την ευθύνη, να πληρώνουν με τη ζωή τους το μίσος και την παράνοια των μεγάλων.
Ρήγας
