Μήπως συγχωρέσαμε και τους τρεις εγγυητές μας που έχουν ποινικό μητρώο; Τους συγχωρέσαμε, έτσι δεν είναι; Άλλωστε, αφού επαναλαμβάνουμε συνεχώς την προσήλωσή μας σε αυτούς, αυτό το ερώτημα θεωρείται μάταιο. Και ποιους δεν συγχωρέσαμε εμείς. Διοργανώθηκε μνημόσυνο στον νότο, λέει. Ποιους μνημόνευσαν; Τούς πραξικοπηματίες! Δηλαδή, εκείνους που διοργάνωσαν συνωμοσία ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία και τον λαό της. Εκείνους που πέθαναν καθώς επιτίθεντο για να σκοτώσουν τον Μακάριο στο Προεδρικό στις 15 Ιουλίου 1974. Θεωρούν ήρωες αυτούς τους πραξικοπηματίες. Ιδού, κατέθεσαν στεφάνια με κλαδιά δάφνης στους τάφους των στρατιωτών τους οποίους θεωρούν ήρωες και απέδωσαν τιμές στη μνήμη τους, λέει. Ο ΔΗΣΥ και το ΕΛΑΜ. Το ένα είναι το μεγαλύτερο κόμμα στον νότο αυτή τη στιγμή και το άλλο είναι ένα κόμμα που αυξάνει συνεχώς τα ποσοστά του και κρατάει πάντα στο χέρι την ελληνική σημαία, λέγοντας «η Κύπρος είναι ελληνική». Και ρωτάω και εγώ βλακωδώς: Γιατί δεν τιμωρήθηκαν οι πραξικοπηματίες που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο στη διαίρεση της Κύπρου; Τι τιμωρία... Τελικά τους θεωρούν και ήρωες. Μήπως τιμωρούνται καθόλου οι ήρωες;
Ναι, οι αποκαλούμενες «μητέρες πατρίδες» μάς έκαναν πολλά κακά. Και δεν βάλαμε καθόλου μυαλό. Και έτσι όπως πάμε, δεν θα βάλουμε. Ξέρω πώς και στις δύο πλευρές υπάρχουν κάποιοι που αποδίδουν το φταίξιμο στις κακές διοικήσεις στην Άγκυρα και την Αθήνα. Δηλαδή, κατά τη γνώμη τους, αν υπάρχουν καλές διοικήσεις εκεί, είναι εντάξει, δεν θα πάθουμε κακό. Δεν συμφωνώ με αυτή την άποψη. Είδαμε κάθε είδους διοικήσεις. Και δεν είδαμε χαΐρι από καμία από αυτές. Δεν διαφέρουν μεταξύ τους. Η Κύπρος είναι εθνική υπόθεση για όλους. Κανένας τους δεν δέχεται ότι το νησί κατέχεται. Όλοι λένε συνεχώς πως οι καημένοι Τουρκοκύπριοι έχουν απελευθερωθεί. Κανείς δεν ρωτά γιατί δεν τήρησε τις υποσχέσεις που έδωσε η Τουρκία. Δεν ρωτά, «πού είναι που έκανες οι υποσχέσεις που έδωσες όταν έκανες στρατιωτική επέμβαση για να αποκαταστήσεις τη διασαλευθείσα συνταγματική τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας;» Για όλους η επιχείρηση της Κύπρου είναι ένα «ηρωικό έπος».
Ναι, αυτή τη στιγμή υπάρχει μια πολύ χειρότερη κυβέρνηση από τις κυβερνήσεις του παρελθόντος. Υπάρχει φασισμός. Είναι η μακροβιότερη κυβέρνηση της Τουρκίας. Μέχρι να έρθει αυτή, κανείς δεν μπόρεσε να μείνει στην εξουσία περισσότερο από δέκα χρόνια. Ενώ εκείνη κάθεται εκεί για 22 χρόνια. Παλιά υπήρχε μόνο φασισμός. Και τώρα υπάρχει ισλαμοφασισμός. Δηλαδή, υπάρχει το χειρότερο από το χειρότερα.
Πλέον, μας θεωρούν επαρχία της Τουρκίας. Γι’ αυτό λένε συνεχώς πως «ό,τι υπάρχει στην Τουρκία θα υπάρχει και εδώ»! Μήπως έχει κανείς αντίρρηση γι’ αυτό; Ακόμα δεν καταλάβατε τι σημαίνει αυτό; Είναι και αυτή μια ρήση «πολύτιμη», όπως η ρήση του Ντενκτάς πως «Τούρκος έρχεται, Τούρκος φεύγει»! Τι σημαίνει πως ό,τι υπάρχει εκεί θα υπάρχει και εδώ; Χάσαμε εντελώς το μυαλό μας; Υψώστε τη φωνή σας. Η δικαστική εξουσία στην Τουρκία εκμηδενίστηκε, πείτε να σταματήσει ο εκμηδενισμός της και στην Κύπρο! Πέθανε η Δικαιοσύνη στην Τουρκία, πείτε να σταματήσει ο θάνατός της και στην Κύπρο! Στην Τουρκία παραγνωρίστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες, πείτε να σταματήσει η παραγνώρισή τους και εδώ! Στην Τουρκία έγινε κυρίαρχο το καθεστώς του ενός και μόνο ανδρός, πείτε να σταματήσει το καθεστώς του ενός και μόνο ανδρός και στην Κύπρο! Στην Τουρκία ιδρύεται Ισλαμική Δημοκρατία, πείτε να σταματήσει η ίδρυσή της και στην Κύπρο!
Στην αρχή του άρθρου ρώτησα ποιου η οργή είναι μεγαλύτερη για αποκαλούμενες μητέρες πατρίδες. Να ρωτήσω και το εξής: Ποιος είναι πιο προσηλωμένος; Ποιος είναι πιο πιστός1 Οι Ελληνοκύπριοι στην Ελλάδα ή οι Τουρκοκύπριοι στην Τουρκία; Αυτή η προσήλωση μάς κατέστρεψε και θα μας καταστρέψει. Όποιον και αν ρωτήσω, λέει «εγώ αγαπώ το φωτεινό πρόσωπο της Τουρκίας, όχι στο σκοτεινό της πρόσωπο». Είσαι και εσύ έτσι Ελληνοκύπριε αδελφέ; Αγαπάς και εσύ μόνο το φωτεινό πρόσωπο της Ελλάδας, έτσι δεν είναι; Δεν έχω ένσταση. Αγαπάτε. Να αγαπήσουμε. Όχι σαν μάνα όμως. Να την αγαπήσουμε σαν μια ερωμένη με την οποία ποτέ δεν θέλαμε να πλαγιάσουμε!
