Τις προάλλες είχα την ατυχία να ακούσω με προσοχή το podcast του ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου, με φιλοξενούμενο τον Τ/Κ ηγέτη Ερσίν Τατάρ. Κάτι το οποίο απασχόλησε και απασχολεί ακόμα την «εθνικά ευαίσθητη» κοινωνία μας. Τα κίνητρά μου, για να αφιερώσω πάνω από μια ώρα να ακούσω έναν «απαράδεκτο» ευρωβουλευτή και έναν «βάρβαρο, διχοτομιστή» Τ/Κ ηγέτη, ήσαν η περιέργεια και η ανάγκη να ενισχύσω με περισσότερα επιχειρήματα τις ενστάσεις που και εγώ, όπως και οι υπόλοιποι ιθαγενείς, είχα για το «εθνικό ατόπημα» του Φειδία Παναγιώτου.
Ομολογώ ότι την πάτησα. Η περιέργεια έγινε ενδιαφέρον και τα επιχειρήματα ακριβώς προς την αντίθετη πλευρά. Ειλικρινά νιώθω άσχημα που και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, επέκριναν τον Φειδία Παναγιώτου.
Λέω ατυχία διότι αυτά που πίστευα για τον Φειδία και τις θέσεις Τατάρ ανατράπηκαν. Όταν ακούς πικρές αλήθειες κατάμουτρα μόνο ατυχία μπορεί να χαρακτηριστεί.
Ο «τρελός» Φειδίας ξεκίνησε τη συνέντευξη με μια μεγάλη αλήθεια. «Αν δεν μιλήσουμε μεταξύ μας, να καταλάβουμε η μια πλευρά την άλλη, πώς θα επανενώσουμε αυτήν την πατρίδα;»
Για να το ξεκαθαρίσω εξαρχής, δεν ψήφισα τον Φειδία Παναγιώτου, δεν τον στήριξα, αντίθετα πολλές φορές με αναρτήσεις μου τον χλεύασα, αλλά τώρα νιώθω άσχημα.
Δύο φορές όμως νιώθω άσχημα για την άποψη που είχα αναφορικά με τις ακραίες θέσεις της άλλης πλευράς. Δεν είναι τελικά ο Ερσίν Τατάρ ο δράκουλας που νομίζουμε. Δεν είναι ο «ελληνοφάγος Τ/Κ». Δεν είναι ο άνθρωπος που ξύπνησε ένα πρωί και είπε ας επιδιώξουμε λύση δυο κρατών. Αντίθετα, όπως είπε, είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά τα εγκλήματά μας απέναντι στους Τ/Κ την περίοδο 1963-1974. Είναι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε με τον φόβο του Ε/Κ. Ένας άνθρωπος που λόγω των εγκλημάτων του Εθνάρχη μοιράστηκε τις εμπειρίες αυτών που ζούσαν σε τσαντίρια, χωρίς τα απαραίτητα. Που έζησαν στη φτώχεια και στη μιζέρια την ώρα που εμείς ζούσαμε στην άνεση και τη χλιδή. Την ώρα που αυτοί πεινούσαν και εμείς χωρίς ίχνος συμπόνιας περιμέναμε να γίνει πραγματικότητα το «Δεν θα ανθέξουν» του Εθνάρχη.
Ασφαλώς και δεν συμφωνώ μαζί του για τη λύση δυο κρατών. Όμως τουλάχιστον, με αυτά που είπε στον Φειδία, με έπεισε για τους λόγους που επιμένει σε αυτήν την απαράδεκτη μορφή λύσης. Οι λόγοι δεν είναι εμμονές και μισός για τους Ε/Κ αλλά βιώματα που έζησαν. Οι εμμονές και το μίσος σιγά - σιγά ξεθωριάζουν. Τα βιώματα όμως, οι φόβοι και οι κακουχίες μετατρέπονται σε τραύματα που δεν φεύγουν ποτέ.
Ο Τ/Κ ηγέτης δεν έμεινε μόνο σε αυτά αλλά προχώρησε και σε ιστορική τεκμηρίωση. Μια τεκμηρίωση που δεν με πείθει μόνο και μόνο διότι είμαι Ε/Κ, χωρίς όμως να έχω επιχειρήματα να τον αντικρούσω. Το τραγικό είναι ότι, με τα λεγόμενά του και την ανάλυση των σταθμών του Κυπριακού μπορεί να πείσει τους ξένους. Οι ξένοι όταν αντιμετωπίσουν το Κυπριακό αντικειμενικά, πολύ δύσκολα θα διαφωνήσουν μαζί του.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι το 1963 εμείς διαλύσαμε την Κυπριακή Δημοκρατία; Ποιος μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι την περίοδο 1963-1974 οι Τ/Κ, λόγω των απάνθρωπων μέτρων που έλαβε εναντίον τους ο Εθνάρχης, λιμοκτονούσαν και γενικά ζούσαν σε άθλιες συνθήκες; Ποιος μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι το 1972 ο Γλαυκός Κληρίδης συμφώνησε τη λύση του Κυπριακού με τον Ραούφ Ντενκτάς και ο Εθνάρχης την απέρριψε; Ποιος μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι το 2004 οι Τ/Κ υπερψήφισαν το σχέδιο Ανάν ενώ εμείς το απορρίψαμε; Ποιος μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι με δική μας ευθύνη επήλθε το τραγικό ναυάγιο στο Κραν Μοντανά τον Ιούλιο του 2017; Πολλά τα «ποιος μπορεί να αρνηθεί το γεγονός», όπως και πολλά τα λάθη μας που μας έφεραν σε αυτήν την τραγική κατάσταση.
Ασφαλώς δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974. Τα βιώματα που έζησαν οι Τ/Κ τα έζησαν και οι Ε/Κ πρόσφυγες το 1974. Δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει τις ωμότητες και τα εγκλήματα των Τούρκων. Όμως, αυτό θα πρέπει να γίνεται παράλληλα με την παραδοχή των δικών μας εγκλημάτων εναντίον της άλλης κοινότητας. Δυστυχώς, το μόνο επιχείρημα που μπορούμε να προτάξουμε είναι ότι τα εγκλήματα των Τούρκων ήσαν πολύ περισσότερα από τα δικά μας. Αν υπάρχει μεζούρα για τη βαρβαρότητα, θα συμφωνήσω με το ότι αυτοί είναι περισσότερο βάρβαροι από εμάς.
Ο Φειδίας δεν δίστασε να τον στριμώξει αποκαλώντας τον puppet (μαριονέτα) της Τουρκίας. Απαντώντας ο Ερσίν Τατάρ, διερωτήθηκε γιατί να είναι σε σύγκρουση με την Τουρκία τη στιγμή που είναι η μόνη οικονομική στήριξη που έχουν. Πώς μπορούμε, είπε, να αναπτύξουμε τις εμπορικές συναλλαγές χωρίς απευθείας εμπόριο; Πώς να προσελκύσουμε τουρισμό χωρίς απευθείας πτήσεις; Τι μπορούμε να προτάξουμε σε αυτό; Δεν είναι εμείς που με τον οικονομικό πόλεμο που τους ασκούμε τους στέλνουμε στην αγκαλιά της Τουρκίας;
Οι αποκαλύψεις του Ερσίν Τατάρ δεν έμειναν εδώ. Όπως είπε, όταν επισκέφθηκε το Λονδίνο, πριν λίγο καιρό, ένα αγγλικό κανάλι τον κάλεσε για συνέντευξη. Μια ώρα πριν, η συνέντευξη ακυρώθηκε μετά από παρέμβαση της κυπριακής πρεσβείας στο Λονδίνο. Με αυτά ασχολείστε κύριε Κόμπο; Προσπαθείτε να μην βγει προς τα έξω ο λόγος της άλλης πλευράς; Τι φοβάστε; Μήπως και τα επιχειρήματά τους είναι πειστικά για τη διεθνή κοινότητα; Η δική μας πλευρά δυστυχώς με αυτά ασχολείται. Υπάρχουν σωρεία μαρτυριών για το πόσες φορές ματαιώσαμε συναντήσεις στις Βρυξέλλες, όχι μόνο του αδιάλλακτου Ερσίν Τατάρ, αλλά και του Μουσταφά Ακιντζί. Όταν φοβάσαι να ακουστούν τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς, είναι έμμεση παραδοχή ότι σε πολλά έχουν δίκαιο.
Ο Τ/Κ ηγέτης εξήγησε τον λόγο της στροφής των T/Κ και της Τουρκίας προς τη λύση δυο κρατών. Μετά την, κατά τον ΓΓ των ΗΕ, εποικοδομητική στάση που επέδειξε η άλλη πλευρά στο Κραν Μοντανά και μετά τις απαράδεκτες συμπεριφορές της δικής μας πλευράς, ο Ταγίπ Ερντογάν είπε, «Φτάνει πια» «Game is over». Μήπως τα ίδια δεν λέει, με διπλωματικό τρόπο βέβαια, και η Μαρία Άνχελα Ολγκίν; Δεν δήλωσε τις προάλλες ότι το συμφωνημένο πλαίσιο λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δεν αποτελεί κοινό έδαφος μετά το Κραν Μοντανά;
Όταν ο Ερσιν Τατάρ λέει ότι εμείς δεν θέλουμε καμία συνεργασία με τους Τ/Κ και ότι θεωρούμε ολόκληρη την Κύπρο ελληνικό νησί, έχει άδικο; Το σύνθημα «Η Κύπρος είναι ελληνική», τι σημαίνει;
Το αν ο Φειδίας συνάντησε τον Ερσίν Τατάρ στο ψευδοπροεδρικό είναι κάτι που δεν είναι άξιο σχολιασμού. Ούτε το ότι το ψευδοπροεδρικό είναι κτισμένο σε ε/κ γη μπορώ να το σχολιάσω τη στιγμή που μέχρι και το αεροδρόμιο Λάρνακας είναι, κατά μεγάλο μέρος, κτισμένο σε τ/κ γη. Πρέπει, επιτέλους, να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα αυτά, αν και κακά και απαράδεκτα, είναι το αποτέλεσμα της μακροχρόνιας εκκρεμότητας στο Κυπριακό.
Ο Φειδίας, ο «τρελός» Φειδίας, κατάφερε αυτό που έπρεπε άλλοι να προσπαθήσουν εδώ και δεκαετίες. Να προσπαθήσουν δηλαδή να ακούσουν τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς. Να βγουν προς τα έξω δημόσια οι αλήθειες της άλλης πλευράς. Οι δικές τους αλήθειες, που αν γίνουν κατανοητές, παράλληλα με τις δικές μας, να βρεθεί επιτέλους η κοινή αλήθεια για την Κύπρο. Η αλήθεια για το μέλλον αυτής της δύσμοιρης γης. Χωρίς κατανόηση δεν υπάρχει μέλλον. Χωρίς παραδοχή, και από τις δυο πλευρές των λαθών, δεν μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα. Δεν μπορούμε να βρούμε τη λευκή σελίδα στην οποία θα αρχίσουμε να γράφουμε τη νέα αρχή για μια επανενωμένη πατρίδα.
