Τις τελευταίες βδομάδες έχει ανοίξει δειλά - δειλά εκ νέου η συζήτηση για τη Λεμεσό της επόμενης μέρας και συγκεκριμένα για την Ακταία Οδό και γενικότερα την περιοχή μεταξύ των δύο λιμανιών της πόλης, παλιού και νέου. Η απόφαση του δήμου να προχωρήσει σε άμεσα έργα για κατασκευή πεζόδρομου και ποδηλατοδρόμου ενός χιλιομέτρου μπορεί να πέρασε χωρίς να απασχολήσει ιδιαίτερα, είναι όμως εξαιρετικά σημαντική για το μέλλον της πιο υποσχόμενης περιοχής της πόλης, αν όχι της πιο υποσχόμενης περιοχής της Κύπρου, στην οποία τα επόμενα χρόνια θα ξοδευτούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Επί της ουσίας μπορεί να λεχθεί και είναι μία απόφαση πραγματικά επαναστατική και τολμηρή για την πόλη, γιατί πολύ απλά πάει κόντρα στις κακές αποφάσεις προηγούμενων ετών. Προσφέρει ταυτόχρονα σε όλους την ευκαιρία να γνωρίσουν την επιλογή αυτή και αφήνει στους Λεμεσιανούς να επιλέξουν… διά τους παραδείγματος, πώς θέλουν την πόλη τους τις επόμενες δεκαετίες.
Για να κατανοήσουμε τι θα συμβεί εκεί πρέπει να αντιληφθούμε και να αποδεχτούμε κάποια δεδομένα. Στην Ακταία Οδό, το ίδιο το Σχέδιο Περιοχής προβλέπει εξαρχής συντελεστή δόμησης 300%, με μέγιστο αριθμό ορόφων τους 30 και ύψος τα 120 μέτρα, σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν μεγάλα τεμάχια γης και μπορούν να υποστηρίξουν όλα τα πολεοδομικά κίνητρα θα δούμε να αναγείρονται πανύψηλοι πύργοι. Ενδεικτικό ότι κάποιοι μελετητές κάνουν λόγο για 30-40 πύργους. Το ζήτημα αυτό είναι δεδομένο και δύσκολα θα αλλάξει. Η μεγάλη μάχη όμως είναι άλλη, και θα δοθεί στο κομμάτι που βρίσκεται ακριβώς μπροστά στην παραλία.
Το ερώτημα για εκεί είναι καθαρό. Ή μία νέα λεωφόρος τεσσάρων και δύο λωρίδων πάνω -κυριολεκτικά- στην παραλία, ή ένας νέος μόλος, και γιατί όχι μία νέα παραλία για τους κατοίκους των δυτικών -υποβαθμισμένων- συνοικιών της Λεμεσού. Η απόφαση που ισχύει αυτή τη στιγμή είναι το πρώτο, δηλαδή νέα λεωφόρος. Την έχουμε ανάγκη; Θεωρώ πραγματικά πως όχι. Αντιθέτως, έναν νέο μόλο με πεζόδρομο και ποδηλατοδρόμο τον θέλουμε όλοι. Το πώς θα κινούνται και αν πρέπει να κινούνται ιδιωτικά αυτοκίνητα εκεί, ειλικρινά δεν μας απασχολεί, ας το λύσουν οι ειδικοί, λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη όλων εμάς να απολαμβάνουμε τον δημόσιο χώρο χωρίς καυσαέριο και τον φόβο των αυτοκινήτων.
Γιατί λοιπόν πρέπει σήμερα να πάρουμε τη σωστή απόφαση; Γιατί πολύ απλά θα πρέπει πρώτα και κύρια άμεσα να ανατραπεί η απαράδεκτη προηγούμενη κατάσταση και αν αυτό δεν γίνει με τον τυπικό τρόπο, θα πρέπει εμείς οι Λεμεσιανοί να την επιβάλουμε. Πώς θα την επιβάλουμε; Με τον Δήμο Λεμεσού να μπαίνει μπροστά και να φτιάχνει σήμερα όσα φτιάχνει στην περιοχή, γίνεται η αρχή. Εκεί θα πρέπει να προστεθούν δέντρα, να γίνει εκτεταμένη καθαριότητα και σιγά- σιγά να φύγει το Καρνάγιο (αφού εξασφαλίσει το κράτος άλλο χώρο στους καραβομαραγκούς). Τότε η περιοχή θα αποδοθεί ξανά στους Λεμεσιανούς που σήμερα την έχουν ξεγραμμένη, ή ακόμα χειρότερα η νέα γενιά δεν τη γνωρίζει καν. Διά του παραδείγματος.
Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χρειάζονται να προηγηθούν οι μελέτες και οι συζητήσεις αφού το σωστό είναι αυταπόδεικτο. Κάποτε θα μπορούσαμε να κάνουμε τις γειτονίες μας όλες πεζόδρομους με δύο βαρέλες, κάποτε στα χωριά έκλειναν τους κεντρικούς δρόμους τις μέρες των γιορτών με δύο κούκους. Η γραφειοκρατία, η αναβλητικότητα ή ακόμα και η έλλειψη πόρων δεν πρέπει ποτέ να είναι δικαιολογία για έλλειψη δράσης, ειδικά όταν η δράση είναι για διαφωτίσει όλους και να τους κάνει κοινωνούς της σωστής επιλογής.
Καταλήγοντας, η Λεμεσός σήμερα δεν θέλει άλλη λεωφόρο και για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει όλοι οι Λεμεσιανοί να καταλάβουν τι πάει να γίνει στην περιοχή και να σταθούν μαζί με όσους τάσσονται υπέρ τους δημόσιου καλού.
