Από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης του τόπου από τον Νίκο Χριστοδουλίδη έγινε αντιληπτό ότι, εκτός των συσσορευμένων λαθών και «ανορθογραφιών» στα οποία υπέπεσε, αντιμετώπιζε και σοβαρότατο πρόβλημα, ευθυνοφοβίας αλλά και έλλειψης αποφασιστικότητας.
Λάθη και αστοχίες κάνουν όλοι οι πολιτικοί, κυρίως στα πρώτα χρόνια που επωμίζονται ένα βαρύ πολιτικό φορτίο, όπως είναι η Προεδρία μίας χώρας, χωρίς να διαθέτουν την απαραίτητη για κάτι τέτοιο πείρα.
Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι όταν αρνούνται να αναγνωρίσουν τα λάθη και προβλήματα που δημιουργούν ή τους προκύπτουν, όταν δεν τολμούν να αναλάβουν τις ευθύνες που απορρέουν από το αξίωμά τους και όταν κρύβονται την ώρα που οφείλουν να βγουν μπροστά και να δώσουν λύσεις.
Μεγάλοι και πραγματικοί ηγέτες δεν είναι εκείνοι που δεν κάνουν λάθη αλλά εκείνοι που εντοπίζουν, αναγνωρίζουν και διορθώνουν λάθη και καταστάσεις.
Δυστυχώς για τον τόπο, τις τελευταίες εβδομάδες αποδείχθηκε, για άλλη μία φορά, ότι ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν είναι τέτοιος ηγέτης.
Αντιμετωπίζει το θέμα των ευθυνών για τη φονική πυρκαγιά όχι απλά με ατολμία αλλά με πραγματική δειλία. Και δεν μιλάμε για τις ευθύνες που έχουν να κάνουν με επιχειρησιακά ή πειθαρχικά ή ακόμα και ποινικά ζητήματα, για τα οποία, ναι, πρέπει να γίνουν έρευνες, ερευνητικές επιτροπές και ό,τι άλλο προβλέπουν οι νόμιμες διαδικασίες, για να τεκμηριωθούν.
Μιλάμε για τις πολιτικές ευθύνες που «βγάζουν μάτι», από την πρώτη στιγμή. Για τις ευθύνες πολιτικών προσώπων που, εκ του αποτελέσματος -όπως είπε και ο ίδιος- αποδεδειγμένα απέτυχαν να φέρουν σε πέρας καθήκοντα, υποχρεώσεις και ευθύνες που απέρρεαν από τις θέσεις που τους ανατέθηκαν. Η πολιτική αποτυχία, αδράνεια και ανικανότητα δεν χρειάζονται έρευνες για να καταδειχθούν. Την απέδειξαν τα τραγικά γεγονότα και η πλήρης ανετιμότητα και σύγχυση στην οποία βρέθηκε ο κρατικός μηχανισμός εκείνες τις κρίσιμες και καθοριστικές στιγμές.
Σε τέτοιες περιπτώσεις ένας αξιοπρεπής και εύθικτος πολιτικός προϊστάμενος το ελάχιστο που έχει να κάνει είναι να απολογηθεί ταπεινά γιατί αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων, να υποβάλει την παραίτησή του και να πάει στο σπίτι του.
Επειδή όμως αυτό δεν το είδαμε, παρά το ότι πέρασαν πάνω από 15 μέρες από την καταστροφή, ήταν καθήκον και υποχρέωση εκείνου που τους διόρισε, του Προέδρου της Δημοκρατίας, να τους παύσει με συνοπτικές διαδικασίες και να τοποθετήσει στη θέση τους άλλους, πριν μας βρει άλλη συμφορά, με την ελπίδα τουλάχιστον, αυτή τη φορά, να κάνει καλύτερες επιλογές.
Δεν το έπραξε όμως και φαίνεται ότι δεν έχει σκοπό και να το πράξει, αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά ότι είναι και ο ίδιος κατώτερος των περιστάσεων αφού στερείται της πολιτικής πυγμής που οφείλει να έχει ένας αρχηγός κράτους.
