Ο αγαπητός μου φίλος Διονύσης είναι πολύ αισιόδοξος, όπως πάντα. Βρίσκεται για χρόνια επικεφαλής της εφημερίδας «Πολίτης». Ο «Πολίτης» είναι και δική μου εφημερίδα. Γράφω εδώ και 23 χρόνια καθημερινά σε αυτές τις σελίδες. Η διεύθυνση της εφημερίδας δεν επενέβη ποτέ στα άρθρα μου. Μάλιστα δεν επέβαλε απολύτως κανέναν περιορισμό σε άρθρα μου που δεν ταίριαζαν με τη γενική άποψη της εφημερίδας σε πολύ κρίσιμα θέματα. Για παράδειγμα, κατά την περίοδο του Σχεδίου Ανάν υποστήριζε το «ναι». Μάλιστα, ήταν και σημαιοφόρος του «ναι». Εγώ δεν ήμουν υποστηρικτής του «ναι». Και στη στήλη μου έγραφα το αντίθετο απ’ ό,τι έγραφαν όλοι. Τότε κάποιοι είπαν για εμένα πως ήμουν «ο μόνος Ελληνοκύπριος στην εφημερίδα 'Πολίτης'». Πέρασαν εκείνες οι μέρες. Ποιοι από εμάς κάναμε λάθος και ποιοι αποδείχτηκε πως είχαν δίκαιο, αποφασίστε το εσείς.
Όταν κέρδισε τις εκλογές ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ το 2005, δηλαδή όταν εστάλη στη σύνταξη ο Ντενκτάς, πάλι ήμασταν μαζί με τον Διονύση ένα βράδυ. Μου είπε το εξής: «Πλέον μπορείτε να κλείσετε την εφημερίδα». Δηλαδή, έφυγε ο Ντενκτάς, τέλειωσε το πρόβλημα. Και εγώ του είπα το εξής: «Γιατί να την κλείσουμε; Από εδώ και στο εξής αρχίζει η ουσιαστική μας δουλειά». Όπως στον βορρά, έτσι και στον νότο πάρα πολλοί νόμιζαν ότι θα διορθώνονταν τα πάντα με την αποχώρηση του Ντενκτάς και την έλευση του Ταλάτ. Το Κυπριακό δεν ήταν πρόβλημα Ντενκτάς για να τελειώσουν όλα. Δυστυχώς βρίσκονταν στο αποκορύφωμα της αισιοδοξίας εκείνοι που είχαν εξοργιστεί τόσο με τον Ντενκτάς ώστε δεν έβλεπαν την Τουρκία. Για εμένα ποτέ δεν ήταν πρωταγωνιστές στο πρόβλημα που υπάρχει στο νησί οι Κύπριοι ηγέτες. Ειδικά οι ηγέτες στον βορρά. Ενώ υπάρχει μια δύναμη όπως η Τουρκία που πλάκωσε πάνω μας με όλη της τη δύναμη και κατέκτησε όλα μας τα κάστρα, μήπως λαμβάνεται υπόψη ο εδώ ηγέτης; Ο Ντενκτάς ήταν ό,τι ήταν. Περνούσε τον λόγο του στην Άγκυρα. Θεωρείτο τουλάχιστον «εθνικός ηγέτης» στην Τουρκία. Εθνικός ήρωας. Μάλιστα, έλεγαν πως αυτός κατεύθυνε την Άγκυρα στο Κυπριακό. Όμως, ο ηγέτης μας ήταν πολύ ταπεινός και όταν στριμωχνόταν έλεγε πως «εγώ εφαρμόζω τις αποφάσεις της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης». Δεν τον πρόσβαλλε καθόλου να διοικείται με οδηγίες από την Άγκυρα. Θεωρούσε τον εαυτό του κομμάτι της Τουρκίας και όχι της Κύπρου. Καυχιόταν ότι ήταν Τούρκος και όχι Κύπριος.
Αποδείχθηκαν κενές οι ελπίδες που εναποτέθηκαν στον Ταλάτ. Οι Κύπριοι απογοητεύτηκαν ξανά. Ο Ταλάτ ενήργησε πάντα με οδηγίες της Άγκυρας. Μάλιστα, καυχιόταν και εκείνος γι’ αυτό, όπως ο Ντενκτάς. «Αν η Άγκυρα μού πει κάθισε κάθομαι, αν μου πει σήκω σηκώνομαι», είπε. Κατά την περίοδο Ταλάτ συστάθηκε η Επιτροπή Ακίνητων Περιουσιών για τις ελληνοκυπριακές περιουσίες στον βορρά. Η Τουρκία απαλλάχτηκε από ένα βαρύ φορτίο. Ο Ταλάτ πάντα αναφερόταν σε συνολική, περιεκτική λύση. Σε αυτό το πλαίσιο ήταν και το Βαρώσι. Δηλαδή, δεν μπορούσε να επιστραφεί στους Ελληνοκύπριους χωρίς να υπάρχει συνολική λύση. Αυτό για το οποίο καυχιόταν πιο πολύ ο Ταλάτ ήταν ότι άνοιγε τον δρόμο της Τουρκίας.
Ο Διονύσης αναφέρεται στον Τουφάν Έρχουρμαν τώρα. Νιώθω σε αυτό μια αισιοδοξία όπως πριν είκοσι χρόνια. Για παράδειγμα, πιστεύει πως αν εκλεγεί ο Έρχουρμαν, θα διαταραχθεί η άνεση που νιώθει ο Χριστοδουλίδης με τον Τατάρ. Όμως, δεν στηρίζει σε γερή βάση αυτό τον ισχυρισμό του. Δεν μπορεί να θέσει επί τάπητος τη διαφορά ανάμεσα στον Τατάρ και τον Έρχουρμαν. Ο Τουφάν δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα που θα δυσκολέψει τον Χριστοδουλίδη. Εγώ δεν μπορώ να δω διαφορά ανάμεσα στην πολιτική τους στάση. Μήπως είδε ο Διονύσης και δεν μου το λέει; Είναι και οι δύο υποτακτικοί. Είναι και οι δύο στην υπηρεσία της Άγκυρας. Πλέον η Άγκυρα θα αποφασίσει ποιος από αυτούς θα την εξυπηρετήσει καλύτερα. Σε αυτές τις εκλογές δεν υπάρχει κάποιος υποψήφιος που η Άγκυρα δεν θέλει να εκλεγεί, όπως ο Μουσταφά Ακιντζί. Είναι οι πιο άνετες εκλογές για την Άγκυρα αυτές. Ο Τατάρ δεν επιτρέπει να θιγεί η Τουρκία. Το ίδιο και ο Τουφάν. Μέχρι τώρα από το στόμα κανενός από τους δύο δεν βγήκε κουβέντα που να πονάει την Άγκυρα. Και δεν θα βγει και από εδώ και στο εξής. Ο Τουφάν πάντα σιωπούσε, ακόμα και σε καιρούς που έπρεπε να υψώσουμε πιο πολύ τη φωνή μας ενάντια στις επιβολές της Άγκυρας πάνω στην κοινότητά μας. Σε τι ωφελεί ένας ηγέτης που είναι ανήμπορος ακόμα και να προστατεύσει τους πολίτες του ενάντια στην καταπίεση; Ένας ηγέτης, ο οποίος δεν καβγάδισε ποτέ με τους κρατούντες του καθεστώτος, δεν σύρθηκε στους διαδρόμους των δικαστηρίων, δεν τράβηξε ποτέ πάνω του τους κεραυνούς του Ταγίπ Ερντογάν. Σε τι ωφελεί;
Ζουν στον κόσμο του ονείρου όσοι εναποθέτουν μεγάλες ελπίδες στην αλλαγή ηγεσίας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Διότι αλλάζουν οι κομπάρσοι, δεν αλλάζει ο σκηνοθέτης. Χωρίς να κουνήσει τα χέρια του ο μαέστρος της ορχήστρας, δεν παίζουν καμία μελωδία οι μουσικοί!
