Η συνάντηση μεταξύ του Πούτιν και του Τραμπ, όπως και η προγραμματισμένη επίσκεψη του Ουκρανού Προέδρου και Ευρωπαίων ηγετών στον Λευκό Οίκο φέρνουν την Ευρώπη μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση: να υπερασπιστεί αποφασιστικά την ασφάλειά της απέναντι σε μια όλο και πιο επιθετική Ρωσία.
Μετά από χρόνια έντασης και πολέμου στην ήπειρο, οι εξελίξεις δείχνουν ότι οι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται πρωτίστως από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, ενώ η Ευρώπη συχνά καλείται να ακολουθήσει ή να προσαρμοστεί σε επιλογές άλλων. Η απουσία ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας γίνεται ιδιαιτέρως ορατή σε κομβικές συναντήσεις υψηλού επιπέδου, όπως οι πρόσφατες μεταξύ Τραμπ και Πούτιν. Αυτή η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η Ευρώπη οφείλει να ενισχύσει τη δική της αυτενέργεια και τη φωνή της στα γεωπολιτικά ζητήματα που την αφορούν άμεσα.
Η στρατιωτική απειλή από τη Ρωσία καθώς και η αναθεώρηση του διεθνούς status quo επιβάλλουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να επανεξετάσει τον ρόλο της όχι μόνο ως οικονομική δύναμη αλλά και ως ουσιαστικός παράγοντας ασφάλειας. Η ενίσχυση της κοινής άμυνας, η πολιτική ενότητα και η αλληλεγγύη προς την Ουκρανία θα πρέπει να αποτελέσουν πυλώνες μιας νέας στρατηγικής που θα δώσει στην Ευρώπη την αυτοπεποίθηση να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις με αποφασιστικότητα.
Ένα ευρωπαϊκό μέλλον ειρήνης προϋποθέτει ενεργό και δυναμική στάση απέναντι στις αυταρχικές προκλήσεις. Δεν αρκεί πλέον η αμυντική στάση ή η έκφραση ανησυχίας. Η Ευρώπη καλείται να λειτουργήσει ως εγγυητής της ασφάλειας των δημοκρατικών αξιών στα σύνορά της και να αναλάβει το βάρος των απαιτούμενων πρωτοβουλιών για την προστασία της. Μόνο με γενναίες και ενωμένες αποφάσεις θα μπορέσει να διασφαλίσει το μέλλον της μπροστά σε γεωπολιτικές αναταράξεις που αφορούν κάθε Ευρωπαίο πολίτη.
Η Ευρώπη προχωρά στην εμβάθυνση της ενοποίησής της μέσα από κρίση. Απέκτησε τραπεζική ένωση και μηχανισμό σταθερότητας μετά την κρίση χρέους, προχώρησε σε έκδοση κοινού χρέους εν μέσω πανδημίας και τώρα καλείται να υπερασπιστεί την κυριαρχία της ακόμη και στρατιωτικά. Η λεγόμενη Συμμαχία των Προθύμων, στην οποία μετέχει και η Κύπρος, καλείται να εξηγήσει στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη τι ακριβώς διακυβεύεται στην Ουκρανία. Η επίδειξη αποφασιστικότητας επί του εδάφους αποτελεί τη μόνη γλώσσα που μπορεί να καταλάβει ο Πρόεδρος της Ρωσίας. Οι συνθήκες που οδήγησαν στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο δεν πρέπει να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη.
