Η ΕΕ εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία και των πιέσεων των ΗΠΑ υποχρεώθηκε να εξαγγείλει ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα το οποίο θα φτάσει και ίσως ξεπεράσει το ένα τρις ευρώ. Σε αυτό πέρα από τις ευρωπαίκές χώρες θα συμμετέχουν και η Βρετανία και η Τουρκία και η Ουκρανία, ενώ παράλληλα θα συνεχίσουν τους εξοπλισμούς τους και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος, ιδιαίτερα αν δεν επέλθει ειρήνευση στο Ουκρανικό, η οικονομία της Ευρώπης από οικονομία ειρήνης να αρχίσει να μετατρέπεται σε οικονομία πολέμου. Αν καταφύγουμε στην ιστορική αναλογία, αυτή η εξέλιξη δεν προοιωνίζεται καλά.
Η μετάβαση μιας χώρας από οικονομία ειρήνης σε οικονομία πολέμου έχει πολύπλευρες και συχνά δραματικές επιπτώσεις, τόσο σε βραχυπρόθεσμο όσο και σε μακροπρόθεσμο επίπεδο. Εν τοιαύτη περιπτώσει το κράτος κατευθύνει μεγάλο μέρος των δημοσίων δαπανών σε στρατιωτικούς σκοπούς (οπλισμός, εφοδιασμός, μισθοί στρατιωτικών), εις βάρος συνήθως κοινωνικών υπηρεσιών όπως υγεία, παιδεία και υποδομές. Στην πορεία η ανάγκη για στρατιωτικές δαπάνες οδηγεί συχνά σε δανεισμό, με αποτέλεσμα υψηλό δημόσιο χρέος και μελλοντική δημοσιονομική πίεση. Σε κάποια στιγμή ο στρατός και οι βιομηχανίες όπλων ευνοούνται, ενώ άλλοι τομείς μαραζώνουν. Αυτό διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες και αυξάνει τις αντιδράσεις των πολιτών.
Η οικονομία πολέμου στην ουσία οδηγεί σταδιακά σε πόλεμο ή, όπως συμβαίνει στο Ουκρανικό, σε παράταση του πολέμου, με τις μεταπολεμικές συνέπειες να είναι επίσης τραγικές. Μετά τον πόλεμο, όπως θα συμβεί με την Ουκρανία, τη Ρωσία αλλά και το Ισραήλ, τη Συρία, και την Παλαιστίνη, απαιτούνται τεράστιοι πόροι για την ανοικοδόμηση, συχνά με εξωτερική βοήθεια. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη είχαμε το Σχέδιο Μάρσαλ, κάτι που οδήγησε σε τεράστιες πολιτικές και οικονομικές εξαρτήσεις όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες.
Με λίγα λόγια η οικονομία πολέμου μπορεί να κινητοποιήσει μαζικά μια κοινωνία και να αυξήσει προσωρινά την παραγωγή σε συγκεκριμένους τομείς (οπλικά συστήματα, βαριά βιομηχανία) αλλά συνολικά οδηγεί σε υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, δημοσιονομική ασφυξία, διαρθρωτικές αδυναμίες και κοινωνικές ανισότητες. Η Ευρώπη δεν ξεκίνησε έτσι. Η Ευρώπη είχε με την ίδρυσή της ως κύριο στόχο τον αποκλεισμό του πολέμου.
