Η Λισαβόνα είναι από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης, γεμάτη ζωή, χρώματα και εικόνες, συνδυάζει το παραδοσιακό με το σύγχρονο στοιχείο και προσφέρει μοναδικές εμπειρίες σε κάθε επισκέπτη. Πρόκειται για μια πόλη γεμάτη πράσινο, με καθαρές πλατείες, περιποιημένους δρόμους και κήπους, χτισμένη πάνω σε επτά λόφους προσφέρει πανοραμική θέα που κόβει την ανάσα. Τα στενά δρομάκια της με τα παραδοσιακά σπίτια διακοσμημένα με τα πανέμορφα σμαλτωμένα κεραμικά πλακάκια (azulejos), το κάστρο, ο ποταμός Τάγος, η εντυπωσιακή γέφυρα Βάσκο ντα Γκάμα, η μοναδική μουσική Fado, ο ήπιος καιρός και οι πλούσιες γαστρονομικές γεύσεις όπως το διάσημο Pastel de nata, συνθέτουν μια πόλη που μαγεύει τους επισκέπτες από κάθε άποψη. Οι ντόπιοι είναι εξαιρετικά ευγενικοί, μιλούν σχεδόν όλοι άπταιστα αγγλικά και είναι του «γιαβάς-γιαβάς». Λειτουργούν με αργούς και ήρεμους ρυθμούς, γεγονός που καθορίζει τον τρόπο ζωής στην πόλη.
Αυτή την περίοδο η πρωτεύουσα της Πορτογαλίας ζει σε ρυθμούς προεκλογικής εκστρατείας. Εύκολα μπορεί να το αντιληφθεί κανείς καθώς οι διαφημιστικές πινακίδες καταλήφθηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου από την προβολή των υποψηφίων που διεκδικούν τη δημαρχία της πόλης στις εκλογές του ερχόμενου Οκτωβρίου. Στη μια εβδομάδα που παρέμεινα στο κέντρο της Λισαβόνας, η δημόσια αντιπαράθεση των υποψηφίων περιορίστηκε σε ένα και μόνο θέμα: Πώς να κάνουν την πόλη ακόμη πιο πράσινη, ακόμη πιο φιλική προς το περιβάλλον, με περισσότερα πάρκα και δημόσιους χώρους. Αυτό ήταν το ζήτημα που μονοπωλούσε τις προεκλογικές συγκεντρώσεις και τα τηλεοπτικά πάνελ.
Αξιοσημείωτο και το γεγονός ότι, τα περισσότερα οχήματα που κυκλοφορούν στην πόλη της Λισαβόνας είναι καινούρια και μάλιστα, ηλεκτροκίνητα. Όπως μου εξήγησαν ντόπιοι, αυτό οφείλεται στις γενναιόδωρες επιδοτήσεις που προσφέρει σχεδόν σε μόνιμη βάση το κράτος της Πορτογαλίας, καλύπτοντας μεγάλο μέρος της αξίας των ηλεκτρικών οχημάτων. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που οι δρόμοι της Λισαβόνας έχουν κατακλυστεί από τα πανάκριβα, πολυτελή, αμερικανικά οχήματα Tesla.
Με αυτές τις εικόνες και εντυπώσεις από τη Λισαβόνα επέστρεψα στη Μακεδονίτισσα, εκεί όπου πασκίζουν για χρόνια να μετατρέψουν σε εθνικό αστικό πάρκο τον χώρο της Κρατικής Έκθεσης που αφέθηκε στο έλεος του Θεού και έχει καταστεί καταφύγιο τρωκτικών και ερπετών.
Γέλασε το γκαρσόνι όταν του είπα ότι στην Κύπρο καίμε μαζούτ για να έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα και ότι η τελευταία φορά που ανακοινώθηκαν κρατικές χορηγίες για αγορά ηλεκτρικών οχημάτων εξαφανίστηκαν στα πρώτα δυο με τρία λεπτά. «Τι εννοείς;» διερωτήθηκε. Αυτό που κατάλαβες, του απάντησα. Τις λιγοστές χορηγίες τις έλαβαν αυτοί που είχαν το μέσο και τις γνωριμίες με τις αντιπροσωπείες...
Οι πολιτικοί μας ταγοί, οι αιρετοί και κρατικοί αξιωματούχοι, και προπαντός οι δήμαρχοι και οι πρόεδροι των ΕΟΑ, οφείλουν να επισκεφθούν τη Λισαβόνα και τους ομολόγους τους για να διδαχθούν πώς μια πόλη με σχεδόν 600 χιλιάδες κατοίκους – η Κύπρος έχει συνολικό πληθυσμό περίπου 900 χιλιάδες – παραμένει μονίμως καταπράσινη, καθαρή και προσφέρει στους δημότες της υψηλή ποιότητα ζωής. Ένα παράδειγμα που αξίζει να ακολουθηθεί και στη δική μας χώρα που ταλαιπωρείται για χρόνια από τους άριστους των αρίστων που μας κυβερνούν: Είμαστε νησί κι όμως διψάμε, έχουμε ήλιο όλο τον χρόνο κι όμως αντιμετωπίζουμε διακοπές ρεύματος. Είναι ολοφάνερο ότι κάτι πάει στραβά σε τούτο τον τόπο.
ΥΓ: Αν θέλουμε οι πόλεις μας να μοιάσουν με τη Λισαβόνα, πρέπει να προσθέσουμε και τους πολίτες στην εξίσωση. Και εδώ χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Δυστυχώς, στον τόπο μας η έλλειψη παιδείας, κουλτούρας και στοιχειώδους πολιτισμού είναι εμφανής. Ας ξεκινήσουμε με τα πιο απλά: να νουθετήσουμε τους αμπάλατους οδηγούς και τους ανεύθυνους πεζούς: Σταματήστε να πετάτε τα σκουπίδια και τα αποτσίγαρά σας στους δρόμους!
michalis.h@politis.com.cy
