Ξέρω ότι και αυτό θα είναι ένα άρθρο που θα πιέσει τα όρια της βρισιάς. Εκπλήττομαι πώς μπορείτε να κοιτάζετε όλα αυτά που συμβαίνουν και να τα προσπερνάτε χωρίς να νοιάζεστε. Μήπως επειδή οι κρατούμενοι είναι Ελληνοκύπριοι; Τότε είστε ρατσιστές. Ρατσιστές μέχρι τα μπούνια! Εκτός από μερικούς εκπροσώπους μικρών κομμάτων και δύο δημοσιογράφους, στην αίθουσα της ακροαματικής διαδικασίας δεν υπάρχει εκπρόσωπος κανενός κόμματος, οργάνωσης, συντεχνίας και ΜΜΕ. Εκτός από δύο εφημερίδες, δεν δημοσίευσε την είδηση απολύτως καμία εφημερίδα. Είμαι πολύ περίεργος τι σκέφτονται τα μέλη των κομμάτων και των οργανώσεων για τους αξιωματούχους τους; Να ντρέπονταν, να πίεζαν λίγο τα κόμματά τους. Όχι, ούτε αυτό υπάρχει! Δεν υπάρχει ντροπή, αιδώς.
Ο ηγέτης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που καίγεται από επιθυμία να καθήσει στην καρέκλα στο κτηριακό συγκρότημα με τζαμί, γυρίζει από χωριό σε χωριό, εκφωνεί κενούς λόγους και χειροκροτούνται θερμά οι κενοί λόγοι του. Τι παράλογη εικόνα είναι αυτή! Ο «ήρωας», που εμφανίζεται ως ο σωτήρας του μέλλοντος, δεν νοιάζεται καθόλου για τους ανθρώπους που καταπιέζονται μπροστά στα μάτια του. Φιλάει τα παιδιά στα μάγουλα. Όμως, δεν τον ενδιαφέρει καθόλου ένας αθώος διαβητικός άνδρας, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή για το τίποτα και έχασε δέκα κιλά σε σαράντα μέρες! Αυτός είναι που λέτε καλός άνθρωπος; Εναποθέσατε την ελπίδα σας σε κάποιον που δεν θεωρεί πως αξίζει να ρισκάρει αυτή την καρέκλα για χάρη της δικαιοσύνης την ώρα που θα καθήσει στην καρέκλα; Μήπως είναι καλός άνθρωπος κάποιος που δεν νοιάζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα προκειμένου να μην πληγούν τα προσωπικά του συμφέροντα; Φαίνεται πως νομίζετε ότι καλός άνθρωπος είναι εκείνος που φιλάει παιδιά στο μάγουλο και αγκαλιάζεται με όλους. Μήπως είδατε ποτέ έναν κακό ηγέτη που δεν έχει αξιολάτρευτες φωτογραφίες με παιδιά;
Τι έγκλημα διέπραξαν εκείνοι οι πέντε Ελληνοκύπριοι και στερήθηκαν τόσο καιρό την ελευθερία τους; Δεν είναι κρατούμενοι. Είναι αιχμάλωτοι! Οι τελευταίοι αιχμάλωτοι του 1974! Μήπως δεν έχουν δικαίωμα να έρθουν να δουν τα χώματά τους που υπέστησαν βιασμό και λεηλατήθηκαν; Εδώ και μέρες μεταφέρονται συνεχώς από το ένα δικαστήριο στο άλλο. Από τη Λευκωσία στο Τρίκωμο. Από το Τρίκωμο στη Λευκωσία. Με χειροπέδες! Δεν έφτανε αυτό, τους πήραν και στην πύλη των Στροβιλιών. Έκαναν επιτόπια έρευνα, λέει! Νομίζετε ότι βρίσκεστε σε ένα θέατρο του Μεσαίωνα. Όπως συγκεντρώνεται ο λαός για να παρακολουθήσει τον κατάδικο που θα αποκεφαλιστεί, έτσι είμαστε και εμείς. Παρακολουθούμε όλοι μαζί αυτό το βάσανο.
Ο λαός χειροκροτεί τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν αναφέρεται καθόλου σε αυτό! Μήπως είναι ένα έργο του Σαίξπηρ αυτό; Όλοι είναι συνένοχοι της σιωπής! Και οι ηγέτες και οι οπαδοί των κομμάτων. Φανατικοί οπαδοί που δεν ανακρίνουν τα κόμματά τους και οργίζονται με όσους το κάνουν. Λατρεύουν εκείνους που έγιναν μικροί δικτάτορες πάνω στο κεφάλι τους! Όλοι το αντιλαμβάνονται, αυτές οι αποφάσεις βγαίνουν από την Άγκυρα και τον στρατό! Αφού στην άκρη της υπόθεσης βρίσκεται ο στρατός της Άγκυρας, μήπως είναι τρελοί να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων; Άσε τους να υποφέρουν ό,τι είναι να υποφέρουν. Να μείνουν σε εκείνο το κελί όσο είναι να μείνουν. Αν θα πεθάνουν, ας πεθάνουν. Αυτοί είναι που στάζει μέλι από το στόμα τους όταν μιλούν για δικαιώματα και δίκαιο. Και εκείνοι που τούς χειροκροτούν. Που τούς ανεβάζουν στα ουράνια. Μια κοινωνία που τρέχει οικειοθελώς με χειροκροτήματα προς το σφαγείο!
Τι επιτόπια έρευνα ήταν εκείνη στα Στροβίλια; Τα τζάμια του αυτοκινήτου ήταν μαύρα, λέει. Κοίταξαν αν φαίνονταν οι ευρισκόμενοι εντός του αυτοκινήτου. Κάποιοι μας κοροϊδεύουν. Νομίζουν πως όλοι είμαστε τόσο βλάκες και χαζοί που δεν διστάζουν καν να το κάνουν αυτό. Ήταν πέντε άτομα, λέει, και έδωσαν μόνο τα τέσσερα ταυτότητα, το ένα δεν έδωσε. Μάς λένε παραμύθια, παραμύθια.
Μήπως είναι εύκολο να ζει κανείς σε μια κοινωνία στην οποία εκμηδενίζονται τόσο πολύ τα ανθρώπινα δικαιώματα; Όμως, η ζωή συνεχίζεται. Κάποιοι γλεντούν, παίζουν, χορεύουν, τρώνε, πίνουν, εκφωνούν δικοινοτικούς λόγους. Ποιος νοιάζεται για τους αθώους που βρίσκονται στη φυλακή; Υπάρχει πρόβλημα διελεύσεων στις πύλες, λέει. Γίνεται χαλασμός. Δεν κουνάνε το δαχτυλάκι τους για τους ευρισκόμενους στη φυλακή.
Αυτοί είναι οι τελευταίοι αιχμάλωτοι του 1974. Αυτοί που πριν 51 χρόνια γράφτηκε στις πόρτες τους «κρατημένο». Αυτοί που δεν τους δίνεται άδεια ακόμα και για έναν τάφο προκειμένου να ταφούν στα χώματα που γεννήθηκαν. Τι άλλο να πω; Τι έμεινε για να λεχθεί;
